Сѐ за мојата мајка: Разлика помеѓу преработките

Дејството во филмот потекнува од еден претходен филм на Алмодовар, „[[Цветот на мојата тајна]]“, во кој студенти по медицина се учат како да убедат една ожалостена мајка да даде согласност органите на син ѝ да бидат донирани за трансплантација.

Мануела е медицинска сестра која живее и работи во [[Мадрид]] со синот тинејџер Естебан, кој сака да биде писател и никогаш го нема запознаено својот татко.

Една вечер, по театарската претстава ''„Трамвај наречен желба“'', Естебан сака да земе автограм од глумицата Ума Рохо, која ја игра главната улога во претставата, Бланш Дубоа, но го удира кола и умира. По оваа несреќа, Мануела оди во Барселона да го најде таткото на Естебан, трансвеститот Лола кој работи како проститутка, за да го извести дека имал син. Додека е во Барселона, Мануела ќе се најде и со стар добар пријател, трансвеститот Слатка. Исто така, ќе ја запознае сестрата Роса, млада и бремена калуѓерка која го познавала поранешниот сопруг на Мануела, а ќе се здружи и со Ума Рохо, актеркатаглумицата која син ѝ ја обожуваше.

''Сѐ за мојата мајка'' е општо-прифатен како најзрелиот филм на Алмодовар досега. <ref>David Ansen, "The Man of La Mancha." ''Newsweek'' 5 Dec. 1988;</ref><ref> Celestine Bohlen, "Spain's Freest Spirit Gives Maturity a Try." ''The New York Times'' 18 Jan. 1998</ref><ref> Richard Corliss, "Pedro on the Verge of a Nervy Breakthrough." ''Time'' 30 Jan. 1989</ref><ref> Richard Corliss, "Loving Pedro." ''Time'' 15 Nov. 1999</ref><ref> Lynn Hirschberg, "The Redeemer." ''The New York Times Magazine'' 5 Dec. 2004</ref><ref> Brendan Lemon, "A Man Fascinated by Women, as Actresses." ''The New York Times'' 19 Sep. 1999</ref><ref> Alan Riding, "Almodovar Takes the Pulse of Spain in Transition." ''The New York Times''. 11 Feb. 1990'</ref> <ref>Jonathan Van Meter, "Man of Many Women." ''The New York Times Magazine'' 12 Sept. 1999.</ref> Доби [[Оскар за најдобар странски филм]] во [[1999]], Награда за најдобра режија на Канскиот филмски фестивал, седум Гоја награди вклучувајќи Најдобар филм, Најдобра режија и Најдобра женска главна улога за аргентинката Сесилија Рот. Ричард Шикел од магазинот Тајм, како и други критичари го прогласија за најдобар филм на годината.