Кибермалтретирање: Разлика помеѓу преработките
[проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
embed {{Нормативна контрола}} with wikidata information |
с Правописна исправка, replaced: прв пат → првпат using AWB |
||
Ред 5:
== Дефиниција ==
Терминот "cyberbullying" e создаден и дефиниран од страна на канадски едукатор и активист за анти-заплашување [[Bill Belsey]], како "употребата на информатичките и комуникациските технологии за поддршка на намерното и непријателско однесување од страна на поединец или група, која е наменета да им наштети на другите ".
Сајбер заплашувањето последователно е дефинирано како: "кога Интернетот, мобилните телефони или други уреди се користат за испраќање на текст или слики, се со цел да се повреди или посрамоти друго лице".<ref>http://www.ncpc.org/cyberbullying Ncpc.org. Retrieved on July 6, 2011.</ref> Други истражувачи користат сличен јазик за опишување на феноменот.
Сајбер заплашувањето може да биде толку едноставно како што е праќање e-mail на некој што веќе рекол дека не сака да контактира со испраќачот, кое исто така може да вклучува и закани, сексуална забелешки, погрдни етикети (т.е. говор на омраза), да ги жртвите прави предмет на исмевање во форуми и објавување на лажни изјави како факти насочени кон понижување.
Луѓето кои се занимаваат со сајбер заплашувањето (Cyberbullies) можат да ги откријат личните податоци на жртвите (на пример, вистинско име, адреса, или на работното место / училиште) на веб-сајтови или форуми или може да издаваат материјали со кои ќе ги оцрнуваат нивните имиња или подложуваат на исмејување. Некои сајбер-насилници, исто така, може да испратат заканувачки пораки на жртвите, додека други постираат гласини или озборувања и ги поттикнуваат другите да не им се допаѓаат.
Анкетата за Младинската Интернет Сигурност, спроведена од страна на Центарот за истражување против криминал над деца на Универзитетот во Њу Хемпшир во 2005 година, покажа дека 9% од младите луѓе во текот на истражувањето биле вознемирени. Истражувањето било репрезентативна телефонска анкета извршена на 1.500 деца на возраст од 10-17 години. Една третина кои се чувствуваат вознемирени од инцидентот, се со поголема веројатност помладите испитаници и оние кои биле жртви на агресивно малтретирање. Во споредба со младите кои не се заплашувани онлајн, жртвите кои се малтретирани се со поголема веројатност дека имаат социјални проблеми.
Ред 33:
Националниот совет за превенција на криминал изјвува дека сајбер заплашувањето е проблем што влијае на речиси половина од сите американски тинејџери.<ref>Hinduja, S. & Patchin, J. W. (2007) http://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1300/J202v06n03_06 Journal of School Violence, 6(3), 89–112</ref> Во 2007 година, Debbie Heimowitz, студент на Стенфорд Универзитетот, создаде филм базиран на Стенфорд акредитирано истражување.
Таа работеше во групи, десет недели во три училишта за да се запознае со проблемот на сајбер заплашувањето во Северна Калифорнија. Наодите утврдиле дека над 60% од учениците биле сајбер заплашувани и биле жртви на кибер-малтретирањето. Филмот сега се користи во училниците на национално ниво, дизајниран околу целите на учење, кои се во врска со проблемите околу разбирањето на темата. Средното училиште на Megan Meier наводно го користи филмот како решение за кризата во нивниот град. Во септември 2006 година, ABC вестите известуваат за истражувањето подготвено од страна на I-Safe.Org.<ref>
42% од децата се заплашувани онајалн. На секое четврто дете тоа му се случило повеќе од еднаш. <br />
Ред 41:
58% не им кажуваат на своите родители или на повозрасните дека со нешто ги навредиле на Интернет. <br />
<br />
Според 2006та анкета од страна на Harris Interactive:
43% од американските тинејџери доживеале некаков вид на сајбер заплашување во изминатата година. Слично на тоа, една канадска студија покажала:<br />
23% од анкетираните биле заплашувани од страна на e-mail<br />
35% во виртуелни простории за разговор<br />
41% од текстуални пораки на нивните мобилни телефони<br />
Целосно 41% не го знаат идентитетот на сторителите.
Анкетата за Младинската Интернет Сигурност, спроведена од страна на Центарот за истражување против криминал над деца на Универзитетот во Њу Хемпшир во 2005 година, покажа дека 9% од младите луѓе во текот на истражувањето биле вознемирени. Истражувањето било репрезентативна телефонска анкета извршена на 1.500 деца на возраст од 10-17 години. Една третина кое се чувствуваат вознемирени од инцидентот, се со поголема веројатност помладите испитаници и оние кои беа жртви на агресивно малтретирање. Во споредба со младите кои не се заплашувани онлајн, жртвите кои се малтретирани се со поголема веројатност дека имаат социјални проблеми. Од друга страна, оние кои ги малтретираат другите се со поголема веројатност дека имаат проблеми со прекршување на закони и агресија.
Hinduja и Patchin направиле студија во текот на летото 2005 година и од околу 1.500 интернет-корисници адолесценти, повеќе од една третина од младите биле пријавени како жртви на сајбер аплашување, а над 16% од испитаниците вклучени во сајбер-заплашување над другите. Додека во повеќето од случаите на сајбер-заплашувањето (41% биле непочитувани, 19% биле повикани со некакви имиња), над 12% биле изложени на физички закани и околу 5% биле исплашени за нивната безбедност.
Дополнителни истражувања од Hinduja и Patchin покажале дека младите кои изјавиле дека се жртви на кибер-малтретирањето, исто така, имале искуство со стрес или замор што е поврзано со проблем во нивното однесување како што е бегање од дома, мамење на тест на училиште, бегање од училиште, или со користење на алкохол или марихуана. Авторите признаваат дека и двете од овие студии се објавуваат само прелиминарни информации за природата и последиците на онлајн малтретирањето, а тоа се должи на методолошките предизвици поврзани со онлајн анкета.
Според анкетата 2005 извршена од страна на Насловна добротворна детска организација од 770 млади на возраст меѓу 11 и 19 години, 20% од испитаниците откриле дека биле малтретирани електронски . Речиси три четвртини (73%) изјавиле дека го знаат лицето од кое се малтретирани, додека 26% изјавиле дека сторителот е непознат. 10% од испитаниците реагирале и посочиле дека друго лице има преземено слика и / или видео од него преку камера од мобилен телефон, следствено што ги прави да се чувствуваат непријатно, посрамено или загрозено. Многу млади луѓе не кажуваат на соодветните органи за нивното сајбер заплашување и виктимизација поради стравот дека ќе им биде одземен нивниот пристап кон технологијата; додека 24% и 14% им кажуваат на родителите или наставниците, односно 28% не кажале никому, додека 41% кажале на пријател.
Во едно истражување на Центарот против криминал на децата на Универзитетот во Њу Хемпшир во 2000 година покажало дека 6% од младите луѓе во истражувањето имале некој вид на вознемирување, вклучувајќи закани и негативни гласини и 2% претрпеле вознемирувачко малтретирање.
Ред 67:
Друг фактор е неразделноста на мобилниот телефон од неговиот сопственик, што го прави тоа лице вечна цел за прогонување. Корисниците често треба да ги задржат своите телефони вклучени за легитимни цели, што обезбедува можност за оние со малициозни намери да се вклучат во упорно непожелно однесување, како што се вознемирувачки телефонски повици или заканувачки и навредливи изјави преку способноста за праќање на текст пораки на мобилните телефони. Сајбер заплашувањето на тој начин продира на зидовите на домот, традиционалното место каде жртвите можат да побараат засолниште од другите форми на заплашување. Спојување на ова навлегување во домашниот живот на малтретираната жртва е единствениот начин на кој интернетот може да ,создаде симултани сензации на изложеност (целиот свет гледа) и отуѓување ( никој не разбира ). За младите кои се соочуваат со срам или само-омраза, овој ефект може да доведе до екстремна само-изолација.
Една можна предност за жртвите на сајбер заплашувањето во однос на традиционалното заплашубање е што тие понекогаш можат да бидат во можност да го избегнат со едноставно избегнување на виртуелната просторија за разговор која е во прашање. Е-мејл адресиите и телефонските броеви може да се променат, а во прилог, повеќето e-mail сметки сега нудат услуги со кои автоматски ќе се филтрираат пораки од одредени испраќачи пред тие дури стигнат во поштенското сандаче, и телефоните нудат слични повикувачки ID функции.
Сепак, ова не не штити од сите форми на сајбер заплашување; објавување на клеветнички материјал за некоја личност на интернет е исклучително тешко да се спречи и кога еднаш се испратени, милиони луѓе потенцијално може да го преземат пред да се отстрани. Некои сторителите можат да постираат фотографии од жртвите, или изменеат фотографиите од жртвите или да вметнат на жртвите голи тела. Примери за познати форуми за неоткривање лични податоци или фотографии на "казнување" на "непријатели" вклучуваат [[Hong Kong Golden Forum]], [[Live Journal]], а од неодамна и [[JuicyCampus]]. И покрај политиките кои го опишуваат сајбер-малтретирањето како прекршување на условите на сервисот, многу веб-сајтови за социјални мрежи се користени за таа цел.
Ред 75:
=== САД ===
Законодавството насочено во казнување на сајбер-заплашувањето е воведено во голем број на сојузни држави во САД, вклучувајќи ги Њујорк, Мисури, Род Ајленд и Мериленд. Најмалку седум држави донесоа закон против малтретирање во 2007 година. Dardenne Prairie од Спрингфилд, Мисури, го усвои законот за правење прекршок со онлајн заплашување. Градот на Св.Чарлс, Мисури донесе сличен закон. Мисури е меѓу другите држави, каде што пратениците ги извршуваат државните закони и каде на сила стапува законот за "cyberbullying" и се очекува истиот да се усвои.<ref>
Во август 2008 година, во Калифорнија во државното законодавство помина еден од првите закони во земјата што може да се справи директно со cyberbullying. Законодавството им дава на училишните администратори овластување да ги дисциплинираат студентите за малтретирање на другите офлајн или онлајн. Овој закон стапил на сила на 1 јануари 2009 година.
Неодамнешната одлука,
=== Штетни ефекти ===
Истражувањата покажуваат дека е голем бројот на сериозни последици од cyberbullying виктимизацијата. На пример, жртвите имаат помала самодоверба, зголемена суицидни идеи и различни емоционални реакции, стануваат исплашени, фрустрирани, лути и депресивни. Еден од најпознатите штетни ефекти е тоа што жртвата почнува да ги избегнува пријателите и секојдневните активности.
Кампањите против сајбер заплашувањето се понекогаш толку штетни што жртвите извршуваат самоубиство. Постојат најмалку четири примери во САД каде што сајбер заплашувањето е поврзано со самоубиството на еден тинејџер. Самоубиството на [[Megan Meier]] е еден неодамнешен пример, што доведе до осуда на возрасен сторител на напади.
Ред 92:
=== Изгубени приходи, закани, клевета ===
Големите компании спроведуваат студии за да се измери загуба на приходи преку малициозни лажни работи. Cyberstalkers бараат да ја оштетат заработувачката на нивнита жртва, вработувањето репутацијата или безбедноста. Од 2008 година Високиот суд утврди дека, општо земено, навреда е кога изјава е направена усно без оправдување. Клеветнички изјави се оние кои се снимени со одреден степен на трајност. Ова би вклучувало изјави дадени по електронска пошта или на онлајн огласни табли.<ref>
== Возрасните и работните места ==
Сајбер заплашувањето не е ограничено на лични напади или деца. Сајбер-малтретирањето, познато како cyberstalking кога се вклучени и возрасни, зазема место на работното место или на веб-сајтовите на компанијата, блогови или коментари за овој производ.
Една анкета изработена врз 1 072 работници од страна на Достоинство и работа во партнерство покажаа дека еден од пет биле заплашувани на работа преку е-меил и истражувањето покажало дека 1 од 10 вработени во Велика Британија веруваат дека сајбер-заплашувањето е проблем на работното месо.
Cyberstalkers користиат постови, форуми, весници и други онлајн средства за да ја претстави жртвата во лажна или непријатна светлина. Прашањето за одговорноста за малтретирање и убиство на ликот се особено истакнати и подлежат на законодавната заштита одкако оригиналните автори на навредлив материјал се почесто не се само анонимни, но и недостапни. Сепак, злоупотребата би требало постојано да се става на внимание во компанијата на вработените.
Ред 103:
=== Признавање на возраснте и "cyberbullying" тактиката на работното место ===
Заедничките тактики користени од cyberstalkers служат за да ги рушат културните вредности на прбарувачите или енциклопедиите, да ги загрозат приходите на жртвите, работата, репутацијата,или безбедноста. Разни компании обезбедуваат случаии на сајбер-следење ( вклучувајќи возрасни) следеејќи ја матрицата на повторени акции против целта. Додека мотивите се разликуваат, без разлика дали е романтична, бизнис конфликт на интереси, или лични недопаѓања, целта е најчесто некој живот кој следачот го гледа или чуствува дека некои елементи недостигаат во неговиот живот.
Производи базирани на веб или услуги шпекулирани против cyberstalkers во вознемирувањето или клевета на нивните животи.
Ред 111:
{{наводи}}
{{Нормативна контрола}}
[[Категорија:Интернет активизам]]
|