Петар Велики: Разлика помеѓу преработките

[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
с Јазична исправка, replaced: Руска империја → Руска Империја (6) using AWB
с Правописна исправка, replaced: прв пат → првпат (2) using AWB
Ред 54:
Сепак, вистинската власт била во рацете на Петровата мајка Наталија Наришкина, така што Петар сѐ уште не можел да оствари апсолутна власт. По смртта на неговата мајка, во [[1694]], Петар станал вистински независен владетел. Формално, Иван ја делел власта со него, но без значајно влијание. По Ивановата смрт (1696), Петар и легално станал единствен владетел.
 
Во меѓувреме, тој продолжил да ја посетува германската населба, каде што многу добро се запознал со западниот менталитет и западните обичаи. Тука ги запознал и своите два најдобри другари: [[Шкотска|Шкотланѓанецот]] Патрик Гордон ([[анг.]] Patrick Gordon), авантурист кој се занимавал со изнајмување на знамињата на другите земји и [[Швајцарија|Швајцарецот]] Франц Лефорт ([[фр.]] Franz Lefort), војник, кој служел во руската војска<ref name="HyV"/>. Петар и понатаму организирал воени воени маневри, а на Переславското езеро изградил воен брод со мал број на помошници. Затоа отишол во Архангелск, каде за прв патпрвпат во животот видел бродови и пловидба на море<ref name="2.1"/>.
 
Русија во тоа време имала 13 милиони жители и била многу заостаната. Најголем број од нејзините жители биле селани (кметови), а бројот на благородници и граѓани бил многу мал<ref name="2.1"/>. Буржоазијата, едвај постоела. Трговијата, која ја вршеле странците, се состоела во размена на западноевропски фабрички производи со руски суровини, а градовите речиси и да не постоеле, бидејќи имало големи села.<ref name="2.1"/>
Ред 165:
Се смета дека ладната вода го влошила проблемот на Петар со мочниот меур и ја причинила неговта смрт на [[8 февруари]] [[1725]]. Приказната, сепак била разгледувана со скептичност од некои историчари. Германскиот хронолог [[Јакоб фон Штелин]] е единствениот извор за приказната и изгледна невозможно, бидејќи досега никој не документирал ваков чин на херојство. Ова и интервалот од извршувањето на чинот и смртта на Петар исклучуваат секаква директна врска. И покрај тоа, приказната можеби е вистинита, делумно содржејќи барем ронка вистина.
 
Во почетокот на јануари 1725, Петар повторно бил засегнат од [[уремија]]. Легендата вели дека пред да падне во несвест, Петар побарал перо и хартија и го дочкртал незавршеното писмо: ''„Оставете сѐ....“'' и тогаш истрошен од напорот, побарал неговата ќерка Ана да биде повикана<ref>Приказната „Оставете сѐ....“ за прв патпрвпат се појавила во Х-Ф де Басавицовата ''Russkii arkhiv'' 3 (1865) Рускиот историчар Е.В.Анисимов тврди дека Басевицовата цел била да се убеди читачот дека Ана, а не императорката Екатерина била прогласена за наследник</ref>
 
Петар I умрел меѓу 4 и 5 часот наутро, на [[8 февруари]] [[1725]]. [[Аутопсија]]та покажала дека неговиот мочен меур бил заразен со [[гангрена]].<ref>{{цитирано списание|title=The seizures of Peter Alexeevich |author=Hughes, John R.|date=2007|publisher=''Epilepsy & Behavior (10:1)''|pages=179–182}}</ref> Тој имал 52 години и 7 месеци кога умрел, владеејќи 42 години.