Социјалистичка Федеративна Република Југославија: Разлика помеѓу преработките

Името „Југославија“ е мешовит збор составен од зборовите „''југ''“ и „''славија''“ што би значело земја на [[Словени]]те. Според тоа преводот на „Југославија“ би бил „Јужна Славија“ или „земјата на [[Јужни Словени|Јужните Словени]]“. Зборот ги обединува шесте поврзани јужнословенски народи на Југославија, [[Бошњаци]]/[[Муслимани по националност]], [[Македонци]], [[Словенци]], [[Срби]], [[Хрвати]] и [[Црногорци]]. Сепак целосното официјално име на државата, варирало доста драстично од периодот 1943-1992.<ref name="Yugoslavia: a concise history">Benson, Leslie; ''Yugoslavia: a concise history''; Palgrave Macmillan, 2001 ISBN 0-333-79241-6</ref>

 

 

* [[Српскохрватски јазик|српскохрватски]] и [[македонски јазик]]:

Во 1943 година, југословенските партизани започнувале се повеќе и повеќе да го привлекуваат вниманието на [[Германци]]те. Во две големи операции наречени ''Fall Weiss'' (од јануари до април 1943) и ''Fall Schwartz'' (15 мај до 16 јуни 1943), силите оската се обиделе да стават крај на противењето на југословенската држава еднасш засекогаш. Имало голем број битки, но како најпознати се издвоиле [[Битка на Неретва|битката на Неретва]] и [[Битка на Сутјеска|битката на Сутјеска]]. 20000 силни партизански трупи се бореле со 150000 војници кои припаѓале на тројниот пакт. И во двата случаи, покрај големите партизански жртви, [[Јосип Броз Тито]] успеал да ја избегне замката безбедно да се сокрие. По повлекувањето на главните сили на Оската, партизаните успеале да ослободат значаен дел од Југославија. Настаните значително го зголемиле достоинството на партизаните, и со тоа им се доделил поволен углед кај југословенското населени. Со тоа многу југословенски цивили се приклучиле кон партизанската чета. На 8 септември 1943 година [[фашистичка Италија]] капитулира, оставајќи празна зона во Југославија, отворена за партизаните. Тито ги искористил настаните и ослободил неколку крајрежни градови.<ref name="Yugoslavia: a concise history" /><ref name="Yugoslavia as history" />

 

 

Бидејќи војната се драстично се свртила контра оската во [[1944]] година, партизаните продолжиле да имаат значителни парчиња од југословенската територија. Со сојузниците во [[Италија]], југословенските острови на [[Јадранско море|Јадранското море]] беа рај за отпор. На [[17 јуни]] [[1944]] година во партизанската база на островот Вис била местото каде што се одржала конференцијата помеѓу Јосип Броз Тито, премиер на НКОЈ (AVNOJ) и Иван Субашиќ, премиер на кралската југословенска влада која се наоѓала на егзил во [[Лондон]].<ref name="autogenerated9">Martin, David; ''Ally Betrayed: The Uncensored Story of Tito and Mihailovich''; New York: Prentice Hall, 1946</ref> Со заклучоците, познати како договор меѓу Тито-Субашиќ, кралот го признал АВНОЈ и Демократска Федерална Југославија, како и потпишал договор за воспоставување на заедничка коалиција во југословенската влада, на чело со Тито, со Субашиќ како министер за надворешни работи и со АВНОЈ потврдено дека привременото тело на парламентот на Југославија.<ref name="Yugoslavia as history" />. [[Белград]], главниот град на Југославија, бил ослободен со помош на [[СССР|советската]] Црвена армија во [[октомври]] [[1944]] година, a формирањето на новата влада југословенска било одложено за [[2 ноември]] [[1944]] година. На овој ден во Белград било потпишан договор со кој се формирала и привремената влада. Договорот исто така предвидувал евентуално по војната избори, кои ќе ја одредат иднината на државата, како и нејзиниот систем на управување и економија.<ref name="Yugoslavia as history" />