Застој на Отоманското Царство: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Ред 2:
'''Застојот на Отоманското Царство''' ([[1683]]-[[1827]]) претставува период од историјата на [[Отоманското Царство]] кој следел по [[Територијално проширување на Отоманското Царство|периодот на територијално проширување]] ([[1453]]-[[1683]]). По завршувањето на овој период следувал периодот на распаѓање на империјата.
Во текот на овој период, голем дел од [[Балкан]]от бил отстапен на [[Австрија]]. Одредени области во империјата, како [[Египет]] и [[Алжир]] станале полузависни, за да подоцна паднат под влијание на [[Велика Британија]] и [[Франција]]. Во текот на [[18 век]] централната власт била реорганизирана, голем број на провинции добиле автономија. Во текот на [[18 век]] и [[19 век]] се воделе серија од војни со [[Руска Империја|Руската
Долгиот период од османлискиот застој обично се карактеризира како историска ера во која голем број на реформи пропаднале. Сепак, во вториот дел од овој период, во времето на [[Селим III]] ([[1789]]-[[1807]]) се започнало со образовни и технолошки реформи, кои вклучувале создавање на институции за високо образование. Еден од најпознатите академски институции од овој период е [[Технички универзитет (Истанбул)|техничкиот универзитет]]. Освен тоа, султанот основал нов пешадиски корпус [[низам-и-џедид]], направил [[девалвација]] на парите, конфискувал голем број на имоти и ги зголемил даноците. Османлиското Царство започнала да отвара амбасади во европските престолнини.
| |||