Теодор Момзен: Разлика помеѓу преработките

'''Кристијан Матијас Теодор Момзен''' ({{lang-de|Christian Matthias Theodor Mommsen}}; р. {{роден|30|ноември|1817}} во {{роден во|Гардинг}} — п. {{починат|1|ноември|1903}} во [[Шарлотенбург]]) — [[Германија|германски]] [[историчар]] и [[писател]], добитник на [[Нобелова награда за литература]] во [[1902]] година<ref>[http://nobelprize.org/nobel_prizes/literature/laureates/1902/index.html Нобелови добитници]</ref> за големото мајсторство во пишувањето дела со историска тематика и посебно за монументалната „[[Историја на Рим]]“.<ref>НИД„Микена“ Битола,2009 </ref> Неговите дела поврзани со римската историја сè уште се од суштествено значење за современата наука. Исто така бил истакнат германски политичар, како член на пруските и германски парламенти и член на разни партии. Неговите дела на [[Римско граѓанско право|римското граѓанско право]] и на облигациското право имале значајно влијание на германското граѓанско право.

Татко му бил протестанстки свештеник и го насочувал да ја сака [[Литература|литератураталитература]]та, го запознал со германската [[поезија]]. Подоцна, во гимназијата во Алтона, Момсен се здобил со образование по класичните [[јазици]] и [[литература]], [[филозофија]], [[реторика]] и германска [[литература]]. Во [[1838]] година се запишал на [[Универзитет|Универзитетот]]от во [[Кил]] и изучувал [[филозофија]] на [[Право|правотоправо]]то. Се определил за проучување и толкување на античките натписи. Како [[студент]], Момсен се издвојувал со своето широко интересирање и со длабоките познавања. По препорака на професорите, данската влада му одобрила стипендија на Момсен и тој три години престојувал во [[Италија]]. Таму почнал да ги собира материјалите за „Корпус од латински написи“. По враќањето во [[1847]] година, Момсем се вклучил во движењето за ослободување на [[Провинција|провинцијатапровинција]]та Шлезвиг од данското управување. За време на Револуцијата ([[1848]]) го уредувал либералниот весник „Шлезвиг-Холштајнише цајтунг“. Кон крајот на [[1848]] година станал професор по римско право на [[Универзитет|Универзитетот]]от во [[Лајпциг]]. Поради своите либерални сваќања бил принуден да се пресели и од [[1852]] година предавал во [[Цирих]]. Почнал да ја пишува „Историјата на Рим“: од првиот до третиот том [[1854-1856]], четвртиот останал незавршен, а петтиот е објавен во [[1885]] година. Во овој труд Момсен ги изнесува своите енциклопедиски знаења за древниот [[Рим]]. На високо научно ниво, [[Историја|историјатаисторија]]та (наменета и за обични читатели) му донела голема популарност. Овој фондументален труд станува едно од најпопуларните дела. Во [[1854]] година Момсен се вратил во [[Германија]] и добил професорско место на [[Универзитет|Универзитетот]]от во [[Берлин]]. Момсен се занимавал и со политичка дејност како пратеник на Прогресивната партија во [[Парламент|Парламентот]]от на [[Прусија]] (од [[1863]] до [[1866]] и од [[1873]] до [[1879]] година), а по обединувањето на [[Германија]] бил пратеник на Рајхстагот ([[1881]]-[[1884]] година).