Водство: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Нема опис на уредувањето Ознака: Изворно уредување 2017 |
с Додадена категорија using AWB |
||
Ред 11:
Како позначајни се издвојуваат следниве:
* Водството е процес и сопственост. Како процес, водството вклучува користење на влијание без принуда. Како сопственост, водството е збир на карактеристики својствени за секој поединец за кој се претпоставува дека успешно ќе го примени споменатото влијание.<ref>
* Водството е меѓуперсонално влијание кое се случува кога една личност е способна да добие согласност од друга во остварување на саканите цели на една [[организација]].<ref>
* Водството е динамичен процес на работа во група каде што поединецот, во определен период, во определен организационен контекст, влијае на другите членови на групата своеволно да се обврзат за остварување на целите или задачите на групата.<ref>
▲* Водството е меѓуперсонално влијание кое се случува кога една личност е способна да добие согласност од друга во остварување на саканите цели на една [[организација]].<ref> Burns,Paul,Jim Dewhurst:Small Business in Europe,Macmillan education Ltd.London 1986 </ref>
▲* Водството е динамичен процес на работа во група каде што поединецот, во определен период, во определен организационен контекст, влијае на другите членови на групата своеволно да се обврзат за остварување на целите или задачите на групата.<ref> Business failure record-1993,The Dun & Bradstreet,Inc.,New York, 1994 </ref>
== Карактеристики на водството ==
Ред 40 ⟶ 38:
Модел на водство кога раководителот од врвот презема промени за извршување на стратегијата. Откако стратегијата е формулирана, водачот овозможува таа да се оствари со преземање на определени чекори (промени) во:структура на организацијата, системите на планирање, приспособување на нивната култура.[8]
н процес кој е под влијание на променливите барања на задачата, самата група и поединечните членови.Водството не се ограничува само на едно лице. Обично, поставениот водач (раководител) формално се грижи за групата но тој не мора во практика да биде и водач на групата.<ref name="ReferenceA">Дракулевски Љубомир, Лидерство - основа за ефективен стратегиски менаџмент ,Скопје (1999)</ref>
Водсвото се извршува и е под влијание на специфичен збир на околности коишто го создаваат организациониот контекст. Овој контекст е важен за определување на степенот на моќта што ја поседува водачот.<ref
Главната улога на водачот е да влијае на групата на своеволно обврзување во остварување на целите на групата.
Водството не е индивидуална туку колективна активност која е водена од заедничка визија.
Водството се темели на воспоставување врски, внатре, во соодветната организација.<ref
== Стилови на водство ==
Ред 56 ⟶ 54:
Модел на водство кога раководителот од врвот презема промени за извршување на стратегијата.
Откако стратегијата е формулирана, водачот овозможува таа да се оствари со преземање на определени чекори (промени) во:[[структура]] на организацијата, системите на планирање, приспособување на нивната [[култура]].<ref>
=== Водач на соработка ===
Модел на водство кога раководителот од врвот ги координира и ги вклучува другите раководители во формулирањето и извршувањето на стратегијата.
За разлика од првите два модела,моделот на соработка,поради своите карактеристики, дава подобри ефекти во покомплексно и помалку стабилно окружување.<ref name="ReferenceB">Бобек Шуклев,Љубомир Дракулевски,Стратегиски менаџмент,Скопје 2001,стр.242</ref>
=== Водач на култура ===
Ред 67 ⟶ 65:
* претпоставката луѓето да се добро информирани и интелигентни
* постоење конзистентност на одлуките на сите нивоа
* потребата подолго време да се воспостави овој модел.<ref
=== Водач на развој ===
Ред 136 ⟶ 134:
* ''Автократскиот'' водач ги донесува сите одлуки,а подредените немаат никакво влијание врз процесот на донесување одлуки.
* ''Партиципативниот'' водач им дозволува на подредените да партиципираат во донесувањето на одлуки,а вработените ги третира со достоинство и љубезност.
* ''Leissez-Faire водачот'' им дозволува на подредените целосна [[слобода]] во донесувањето одлуки и извршување на задачата.<ref>Бобек Шуклев,Љубомир Дракулевски,Стратегиски менаџмент,Скопје 2001,стр.250-251</ref>
Ред 145 ⟶ 141:
Водачот и раководителот имаат фундаментални различни погледи на работење на претпријатието. Аспекти кои ги прават овие разлики се согледуваат во ориентацијата спрема целите, нивната работа, човечките односи и нив самите.<ref>Бобек Шуклев,Љубомир Дракулевски,Стратегиски менаџмент,Скопје 2001,стр.249</ref>
* '''Ориентација спрема целите'''. ''Водачите'' размислуваат за целите на начин што тие креираат претстава и очекување за насоката на која работењето на претпријатието ќе се одвива. ''Раководителите'' од друг страна претендираат да гледаат на работата како на начин за остварување на целите заснован на акции превземени од страна на работниците.
* '''Ориентација спрема работата'''. ''Водачите'' поаѓаат од високо ризична позиција и за да бидат ефективни на окружувањето гледаат како на пријатен амбиент кој ги поттикнува луѓето на правилен избор. ''Раководителите'' гледаат на работата како на процес кој претставува комбинација на луѓе и идеи кои треба да соработуваат при формулирањето на стратегии и донесување на одлуки.<ref
* '''Човечки односи'''. Во односот со другите ''водачите'' вклучуваат [[емоции]]. Тие изразуваат чувство на [[идентитет]] и разлики, а таквата атмосфера ги мотивира луѓето. ''Раководителите'', пак, сакаат да работат со луѓето и избегнуваат солидарни активности бидејќи тoa ги прави нервозни. Раководителите комуницираат со нивните вработени индиректно, користејќи сигнали наместо пораки. Тие исто така, инсистираат на навремено извршување на работата. Разликата е едноставна: раководителите го насочуваат вниманието на тоа како работата е извршена, додека пак водачите го насочуваат вниманието на тоа што настаните и одлуките значат за учесниците.<ref
▲* '''Ориентација спрема работата'''. ''Водачите'' поаѓаат од високо ризична позиција и за да бидат ефективни на окружувањето гледаат како на пријатен амбиент кој ги поттикнува луѓето на правилен избор. ''Раководителите'' гледаат на работата како на процес кој претставува комбинација на луѓе и идеи кои треба да соработуваат при формулирањето на стратегии и донесување на одлуки.<ref>Cole,G.A.:Personnel Management:Theory and Practice,DP Publications Ltd.,London,1993</ref>
▲* '''Човечки односи'''. Во односот со другите ''водачите'' вклучуваат [[емоции]]. Тие изразуваат чувство на [[идентитет]] и разлики, а таквата атмосфера ги мотивира луѓето. ''Раководителите'', пак, сакаат да работат со луѓето и избегнуваат солидарни активности бидејќи тoa ги прави нервозни. Раководителите комуницираат со нивните вработени индиректно, користејќи сигнали наместо пораки. Тие исто така, инсистираат на навремено извршување на работата. Разликата е едноставна: раководителите го насочуваат вниманието на тоа како работата е извршена, додека пак водачите го насочуваат вниманието на тоа што настаните и одлуките значат за учесниците.<ref>Cole,G.A.:Personnel Management:Theory and Practice,DP Publications Ltd.,London,1993</ref>
'''Разлики меѓу водачите и раководителите'''
Ред 168 ⟶ 161:
== Предизвиците на современото водство ==
Денес сè повеќе во Светот се афирмира таканареченото емоционално интелигентно водство. Емоционалните интелигентни водачи се личности што се во состојба да ги контролираат своите емоции, да ги препознаваат емоциите кај другите луѓе и да се снаоѓаат во непознати и проблематични ситуации.
Од концептот на Даниел Голман за емоционалната интелигенција во водството потекнуваат определени водски способности, компетенции и вештини, а секоја од нив е со свој сет атрибути на однесување. Емоционално–интелигентни компетенции на водачите се: интраперсоналната самосвесност, интерперсоналната самосвесност (меѓучовечки вештини и општествена одговорност), управување на односите - инспирација и катализатор на [[промени]].<ref>http://www.globalhr.mk</ref>
Со други зборови, "''емоционалната самосвест''" претставува способност за препознавање на сопствените емоции и на нивните ефекти, а терминот "''прецизна самопроверка''" значи способност за познавање на сопствените сили и ограничувања, додека самодовербата произлегува од самопочитувањето.
Самоуправување или саморегулирање е способност да се одржуваат под надзор нарушените емоции и импулси (самоконтрола), да се одржува стандард на искреност и на интегритет (доверба), да се презема одговорност за нечија изведба (свесност), да се ракува со промената (приспособливост) и да се согласува со новите идеи и пристапи (иновација).
Ред 178 ⟶ 171:
{{Нормативна контрола}}
[[Категорија:Управување]]
[[Категорија:Општествени поими]]
[[Категорија:Политиколошки поими]]
| |||