Јазици на Индија: Разлика помеѓу преработките

Службени јазици на Република Индија се стандарден хинду и англиски јазик. Врз основа на член 343 (1) ", официјалниот јазик на Унијата е хинду со деванагари писмо." Одделни држави можат да си регистрираат свои службени јазици, во зависност од нивната јазична демографијата. На пример, државата Махараштра фо има за официјален само јазикот марати, државата Андра Прадеш го има телугу како единствен официјален јазик, државата Тамил Наду го има тамил како единствен службен јазик и држава Карнатака го има канада како нејзин единствен службен јазик, а државата Џаму и Кашмир ги имаат кашмирскиот, урду и догри како свои службени јазици.

Членот 345 на Индискиот устав предвидува во признавањето на "службени јазици" на унијата да биде вклучен стандардниот хинду или еден или повеќе јазици што се усвоени од државното законодавство како службени јазици. Според дваесет и првиот амандман на Уставот од 1967 година, државата признава 14 официјални регионални јазици. Според Осмиот распоред и Седумдесет и првиот амандман, направено е вклучување на јазиците синди, конкани, манипури и непалски, и со тоа зголемување, бројот на официјални регионални јазици на Индија достигнува до 18. Одредени држави, чии граници се претежно направени со социо-лингвистичка поделба, имаат слобода да одлучат кој јазик ќе го корситат за својата внатрешната администрација и образование.

{| class="wikitable"

|-