Муслиманско освојување на Египет: Разлика помеѓу преработките

Византискиот импераратор [[Ираклиј I]] по крајот на долгата и исцрпувачка војна со [[Персија]] конечно успеал да ја порази во [[628]] година кога ги вратил изгубените територии во [[Месопотамија]]<ref>{{Harvnb|Haldon|1997|p=41}}</ref><ref>{{Harvnb|Greatrex–Lieu|2002|pp=189–190}}</ref>. Но исчезнувањето на [[Персија]] во исто време значело и бришење на тампон зоната помеѓу [[Византија]] и арапските племиња кои претходно не претставувале опасност за [[Византија]]. Во овие години, муслиманските племиња доживеале големи промени преку појавата на пророкот [[Мухамед]], кој успеал да ги обедини преку знамето на [[ислам]]от. Во времето по смртта на [[Мухамед]] на [[6 јули]] [[632]], исламот ефективно го унифицирал целиот [[Арапскиот Полуостров]]. Во текот на следните дванаесет години, под власта на првите два калифи, исламската империја ја зазела Персиската империја, и поголемиот дел од источните провинции на Византија. Муслиманскиот калифат продолжил да се проширува за да кон крајот на 8 век, таа се протегала од [[Атлантски Океан|Атлантскиот Океан]] на запад до [[ЦентралнаСредна Азија]] на исток. Византија и Персија биле доволно исцрпени за да можат да се соочат со муслиманската инвазија<ref name="Calgary">"Umar (634-644)", ''The Islamic World to 1600'' Multimedia History Tutorials by the Applied History Group, University of Calgary. [http://www.ucalgary.ca/applied_history/tutor/islam/index2.html Last accessed 20 Oct 2006]</ref>.

Обединетата муслиманско-арапска армија, во времето кога се соочила со римската армија, била предводена од страна на [[Амр ибн Алас]]. Исто како со [[Сирија]], така [[Византија]] го изгубил и [[Египет]] кој бил економски највредна провинција во империјата, веднаш по [[Анадолија]]. Една од првите битки била [[битката кај Хелиополис|битката кај Хелиополис]] која се одржала некаде од почетокот до средината на [[јули]] [[640]], во близина на античкиот град [[Хелиополис]], каде муслиманските сили имале околу 15,000 воојска на чело со [[Амр ибн Алас]], додека византиските сили пак биле околу 20,000 под раководство на Теодор, како командант на сите византиски сили во [[Египет]]<ref name=butler/. Византиската војска можела да одговори многу порано на муслиманската инвазија, но причините зошто не реагирала навреме, не се познати.<ref name=gibbon>[http://www.ccel.org/g/gibbon/decline/volume2/chap52.htm ''The Decline And Fall Of The Roman Empire'' by Edward Gibbon], Chapter LI.</ref>. Иако дел од историчарите, како Балтер, како главни виновници ги обвинуваат христијанските Копти и неспособноста на византиските генерали да се справат со брзиот пад на Египет, историчарот Гибон се насочува кон супериозноста на карактерот на муслиманскиот лидер во Египет<ref name=gibbon/>.