Абасидски Калифат: Разлика помеѓу преработките

[[File:Balami - Tarikhnama - Abu'l-'Abbas al-Saffah is proclaimed the first 'Abbasid Caliph (cropped).jpg|250px|thumb|]]

Веднаш по нивната победа, Ас-Сафха ги испратил своите сили во [[ЦентралнаСредна Азија]], каде што неговите сили се бореле против проширувањето на [[Династија Танг]] за време на [[Битка кај Талас|битката кај Талас]]. Благородното иранско семејство Бармакиди ја претставило првата светска фабрика за хартија во градот, со што започнала нова ера на интелектуална преродба во доменот на Абасидите. Ас-Сафха се фокусирал на задушување на бројните бунтови во [[Сирија]] и [[Месопотамија]]. [[Византијци]]те спровеле неколку напади за време на овие рани години{{sfn|Dupuy|Dupuy|1986|p=233}}.

Првата промена на Абасидите, под Ал-Мансур, била да се премести престолнината на империјата од [[Дамаск]], [[Сирија]], во [[Багдад]] во [[Ирак]]. Ова се направило за да се смират страстите и да се биде поблиску до персиската база за поддршка на мавалите во овој регион, а дел од персиските мавали барале помала арапска доминација во империјата. Багдад бил основан на реката [[Тигар]] во [[762]] година. Багдад бил првичното јадро на новонастанатиот главен град на Абасидите. И покрај тоа што е невозможно да се наведат какви било директни влијанија, сепак имало неколку примери на кружни градови од предисламска Персија, кои можеби обезбедиле инспирација за негова изградба<ref name="iranicaonline.org">http://www.iranicaonline.org/articles/baghdad-iranian-connection-1-pr-Mongol</ref>. Нова позиција, онаа на везирот, исто така била основана за делегирање на централната власт, а уште поголема власт била доделена на локалните емири<ref name="AHGC">{{harvnb|Anon|2008}}</ref>.

Ова на крајот значело дека многу абасидски калифи биле преокупирани повеќе на церемонијалната улога отколку кај Омејадите, бидејќи везирите почнале да имаат поголемо влијание, а улогата на старата арапска аристократија полека била заменета со персиската бирократија<ref name="AHGC">{{harvnb|Anon|2008}}</ref>.

Во [[756]] година, калифот Ал-Мансур испратил над 4.000 арапски платеници за да им помогне на династијата Танг во бунтот Ан Ши против [[Ан Лушан]]. Абасидите или „Црните знамиња“, како што вообичаено се нарекувале, биле познати во хрониките на династијата Танг, како ''hēiyī Dàshí''. Ал-Рашид испратил амбасади во кинеската династија Танг и воспоставил добри односи со нив<ref name="Dennis Bloodworth, Ching Ping Bloodworth 2004 214"/><ref>{{harvnb|Giles|1915|p=223}}</ref>}}<ref>{{harvnb|Jenkins|1999|p=61}}</ref><ref>{{harvnb|Carné|1872|p=295}}</ref><ref>{{harvnb|Ghosh|1961|p=60}}</ref><ref>{{harvnb|Hermann|1912|p=77}}</ref><ref>{{harvnb|Anon|1928|p=1617}}</ref> After the war, these embassies remained in China <ref>{{harvnb|Chapuis|1995|p=92}}</ref><ref name="Kitagawa 1989 283">{{harvnb|Kitagawa|1989|p=283}}</ref><ref name="Smith 1973 129">{{harvnb|Smith|Weng|1973|p=129}}</ref><ref name="Baker 1990 53">{{harvnb|Baker|1990|p=53}}</ref><ref name="Fitzgerald 1961 332">{{harvnb|Fitzgerald|1961|p=332}}</ref>. По војната, овие амбасадори останале во [[Кина]]</ref><ref>{{harvnb| name="Kitagawa| 1989|p= 283}}<"/ref><ref>{{harvnb| name="Smith|Weng| 1973|p= 129}}<"/ref><ref>{{harvnb| name="Baker| 1990|p= 53}}<"/ref><ref>{{harvnb| name="Fitzgerald| 1961|p= 332}}<"/ref>, а калифот воспоставил сојуз со Кина<ref name="Dennis Bloodworth, Ching Ping Bloodworth 2004 214">{{harvnb|Bloodworth|Bloodworth|2004|p=214}}</ref>.

Раководството на Абасидите морало напорно да работи во последната половина на [[8 век]] (750-800), под неколку компетентни калифи и нивните везири за надминување на политичките предизвици создадени од далеку распространетата природа на империјата и ограничената комуникација низ неа и воспоставување административни промени потребни за одржување на редот<ref name = "Brauer">{{harvnb|Brauer|1995}}</ref>. Исто така, во текот на овој ран период на династијата, особено за време на владеењето на Ал-Мансур, Харун ал-Рашид и Ал-Мамун, била создадена репутацијата и моќта на династијата{{sfn|Hoiberg|2010|p=10}}.

Ал-Махди ги обновил борбите со Византијците, а неговите синови го продолжиле конфликтот додека [[Ирина (византиска царица)|царицата Ирина]] не понудила мир{{sfn|Dupuy|Dupuy|1986|p=233}}. По неколкугодишниот мир, [[Никифор I]] го прекршил договорот, а потоа се откажал од повеќе инвазии во текот на првата деценија на [[9 век]]. Овие напади се одвивале на [[Таур]], кулминирајќи со победата во [[Битка кај Красос|битката кај Красос]] и масовната инвазија на [[806]], предводена од самиот Рашид<ref name=DD1>{{harvnb|Dupuy|Dupuy|1986|p=265}}</ref>.

По смртта на Рашид, империјата била поделена од граѓанска војна меѓу калифот Ал-Амин и неговиот брат Ал-Мамун, кој ја имал поддршката од Хорасан. Оваа војна завршила со двегодишна опсада на Багдад и евентуална смрт на Ал-Амин во [[813]] година<ref name=DD1/>. Ал-Мамун владеел во ваесетгодишен релативен мир, и бил одговорен за создавање на автономнен Хорасан и континуирано одбивање на византиските напади<ref name=DD1/>.

[[File:TajikistanP19-100Somoni-1999(2000)-donatedeh f.jpg|thumb|250px| [[Емир]]от на [[Голем Хорасан| Хорасан]] [[Исмаил ибн Ахмад]] на [[Таџикистански сомони]].]]

[[Ал-Мустакфи]] имал кратко владеење од 944-946 година, и во овој период, персиската фракција, позната како [[Бујиди]] од [[Дајмал]], дошла на власт и ја презела контролата врз бирократијата во Багдад. Според историјата на [[Ибн Мискавајх]], тие започнале да ги доделуваат [[икта|иктите]] ([[феуд]] во форма на даночни фарми) на нивните поддржувачи. Овој период на локализирана секуларна контрола траел речиси 100 години{{sfn|Hoiberg|2010|p=10}}. Губењето на моќта на Абасидите во времето на Бујуидите се променила, на сличен начин како што моќта на [[Селџуци]]те пораснала во Персија<ref name=mag/>.

На крајот на осмиот век, Абасидите веќе утврдиле дека повеќе не можат да ја задржат власта во целокупното царство. Во [[793]] година, шиитската династија [[Идрисиди]] основала држава во Фез во [[Мароко]], додека семејството на гувернерите под Абасидите станале независни додека не го основале [[Аглабиди|Аглабидскиот емират]] од 830-тите години. Ал-Мутасим го започнал слабеењето со употреба на немуслимански платеници во неговата лична армија. Исто така во текот на овој период офицерите започнале да извршуваат атентати над претпоставените со кои тие не се согласувале, особено калифите{{sfn|Hoiberg|2010|p=10}}.

[[File:DiezAlbumsFallOfBaghdad a.jpg|thumb|upright|[[Опсада на Багдад (1157)|Опсадата на Багдад ]] од [[Халагу Кан]] во 1258 година.]]

Во [[1206]] година, [[Џингис Кан]] воспоставил моќна династија меѓу Монголите од [[ЦентралнаСредна Азија]]. Во текот на [[13 век]], оваа монголска империја го освоила поголемиот дел од евразиската копнена маса, вклучувајќи ја и [[Кина]] на исток и голем дел од стариот исламски калифат (како и [[Киевска Рус]]) на запад. Уништувањето на [[Халагу Кан]] на Багдад во [[1258]] година традиционално се смета за приближен крај на Златното доба на калифатот.<ref>{{harvnb|Cooper|Yue|2008|p=215}}</ref>. Монголите стравувале дека натприродна катастрофа ќе ги нападне доколку се истури крвта на [[Ал Мустази]], директен потомок на вујкото на Мухамед, [[Ал-Абас ибн Абд ал-Муталиб]]<ref name=encyclopedia>{{harvnb|Glassé|Smith|2002}}</ref>. Шиитите од Персија изјавиле дека таква несреќа не се случила по смртта на Хусејн ибн Али. Сепак, Ал Мустази бил сошиен во вреќа и фрлен под коњите на [[20 февруари]] [[1258]] година. Исто така било убиено и најблиското семејство на калифот, освен неговиот најмлад син, кој бил испратен во [[Монголија]], и ќерка која станала роб во харемот на Халагу<ref>{{harvnb|Frazier|2005}}</ref>.

Ибн ал-Хајтам ([[Алхазен]]) ја развил основата на научниот метод во својата ''Книга за оптиката'' (1021 година). Особено важно е доказот за теоријата за навлегување на светлината. За развојот на научните методи, Алхазен е опишуван како „првиот научник“<ref>Bradley Steffens (2006), ''Ibn al-Haytham: First Scientist'', Morgan Reynolds Publishing, ISBN 1-59935-024-6.</ref>.

Медицината во средновековниот [[ислам]] била област од науката, која напредувала особено многу за време на владеењето на Абасидите. Во [[9 век]], во Багдад имало над 800 лекари и се вршиле големи откритија во природата на анатомијата и болестите. Во тоа време била направена јасна дистинкција меѓу ситни и големи сипаници. Познатиот персиски научник Ибн Сина (познат на запад како [[Авицена]]), дал значаен придонес на [[медицина]]та, [[хемија]]та, [[астрономија]]та, [[математика]]та, [[психологија]]та и [[геологија]]та. Неговото главно дело „''[[Медицински канон]]''“ <ref name="Britannica">{{cite encyclopedia |last=Nasr |first=Seyyed Hossein |authorlink=Seyyed Hossein Nasr |title=Avicenna |year=2007| encyclopedia=Encyclopædia Britannica Online |accessdate=2007-11-05 |location= |publisher= |url=http://www.britannica.com/eb/article-9011433/Avicenna |archiveurl=http://web.archive.org/web/20071031092920/http://www.britannica.com/eb/article-9011433/Avicenna |archivedate=31 October 2007 <!--DASHBot-->|deadurl=no}}</ref><ref>Edwin Clarke, Charles Donald O'Malley (1996), [http://books.google.com/books?id=Q_rO4ZFpUcgC&pg=PA20&dq&hl=en#v=onepage&q&f=false ''The human brain and spinal cord: a historical study illustrated by writings from antiquity to the twentieth century''], Norman Publishing, p.&nbsp;20 (ISBN 0-930405-25-0).</ref><ref>Iris Bruijn (2009), [http://books.google.com/books?id=2UT89SgQHGgC&pg=PA26&dq&hl=en#v=onepage&q&f=false ''Ship's Surgeons of the Dutch East India Company: Commerce and the progress of medicine in the eighteenth century''], [[Amsterdam University Press]], p.&nbsp;26 (ISBN 90-8728-051-3).</ref> станало стандарден учебник на европските универзитети. <ref>{{cite web |url=http://hcs.osu.edu/hort/history/023.html |title=Avicenna 980-1037 |publisher=Hcs.osu.edu |accessdate=2010-01-19}}</ref> Бил првиот што вовел некои постапки, вклучувајќи го [[карантин]]от како начин за контролирање на ширењето на [[болест]]а, клинички испитувања и експериментална употреба на лековите.

[[File:Ali-Baba.jpg|thumb|„Али Баба“ ]]

и го означиле почетокот на употребата на енергијата на ветерот и нафтатс. Индустриската употреба на мелницата датира од [[7 век]]. За време на Крстоносните војни, секоја провинција во муслиманскиот свет имала функционални мелници, од ел-Андалус и Северна Африка до Средниот Исток и ЦентралнаСредна Азија. Овие мелници имале широк спектар на земјоделски и производствени капацитети<ref>Adam Robert Lucas (2005), „Industrial Milling in the Ancient and Medieval Worlds: A Survey of the Evidence for an Industrial Revolution in Medieval Europe“, ''Technology and Culture'' '''46''' (1), p. 1 – 30 [10].</ref>. Муслиманските инженери исто така развивиле машини (на пример пумпи), и користиле брани за да обезбедат дополнително напојување на воденица<ref>[[Ahmad Y Hassan]], [http://www.history-science-technology.com/Articles/articles%2071.htm Transfer Of Islamic Technology To The West, Part II: Transmission Of Islamic Engineering]</ref>.

{{s-imperialhouse|[[Абасидски Калифат]]|[[Курејши]]|}}