Голем број од хемиските супстанции кои во цврста состојба се незапаливи, добиваат експлозивни својства кога се во облик на прашина. Под прашина се подразбираат многу ситни честицичестички од цврсти материи кои се или намерно произведуваат (брашно, прашина од цинк и алуминиум итн .) или настануваат како нуспродукт (на пр. прашина од брусење, прашина од јаглен во рудниците итн). . Притоа, таквите опрашени супстанци можат да прават смеса со воздух слично на гасните смеси. Имено, ситните честицичестички долго лебдат во воздух пред [[земјината тежа]] да ги привлече, па колку се честичките поситни толку опасноста од создавање на експлозивна смеса е поголема. На должината на лебдење на честичките влијае и местото на кое тие се наоѓаат. Така на пр. во просторија која е подложна на промаја и големи струења честичките од прашина се задржуваат многу подолго во воздухот, а со самото тоа лесно ќе се создаде услов за експлозивна смеса.
Смесата од прашина и воздухот создаваат долна и горна граница на експлозивност. Температурата на палење на ваквите смеси е во интервал од 260 - 600 [[Целзиусови степени]]. Притоа, на температурата на палење влијаат и влажноста на воздухот, но и крупноста на честичките. Во погодни услови многу ситните честицичестички можат сами да се запалат (т.н. пирофорни материи).
И за време на експлозијата од прашина се јавува фронт од пламен чија брзина на простирање зависи од големината на честичките. Крупните честицичестички побавно согоруваат, па брзината на простирање е помала и обратно. Како последица на создадениот фронт од пламен се предизвику пожар (секундарна последица). Притисокот кој се равива кај ваквите експлозии е распореден во сите правци подеднакво, пришто се јавува рамномерна деструкција без елементи на кинење и отцепување (исто како кај гасните смеси). Истотака, брзината на ширење на експлозивниот фронт е поголема од брзината на простирање на звукот, што предизвикува пробивање на звучниот ѕид проследено со силен трескот.
==Експлозивот како тема во уметноста и во популарната култура==
