Јарослав Сајферт: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
+Категорија:Чешки нобеловци; +Категорија:Чеси користејќи го HotCat |
с clean up, replaced: ==Биографија== → ==Животопис== using AWB |
||
Ред 1:
[[File:Jaroslav Seifert 1981 foto Hana Hamplová.jpg|thumb|Jaroslav Seifert 1981<
[[Податотека:Jaroslav Seifert 1931.jpg|мини|Сајферт со својата ќерка Јана, 1931 година]]
'''Јарослав Сајферт''' ([[23 септември]] [[1901]], [[Прага]], [[Австо-Унгарија]] - [[10 јануари]] [[1986]], [[
==Животопис==
Сајферт потекнувал од сиромашно работничко семејство. Тој е роден во работничкиот дел на Прага, Жижков,<ref>Jaroslav Sajfert, ''Stub kuge''. Beograd: Mali vrt, 2014, стр. 49.</ref> а бил крстен во капелата на „Св. Роко“ во делот на Прага наречен Олшани.<ref>Jaroslav Sajfert, ''Stub kuge''. Beograd: Mali vrt, 2014, стр. 39.</ref> Поради потребата да работи за да се издржува, не го завршил средното [[училиште]]. На почетокот, Сајферт бил наивен и искрен пролетер и [[комунист]], но во [[1929]] година раскрстил со [[Комунистичка партија на Чехословачка|Комунистичката партија на Чехословачка]] (КПЧ), бидејќи го потпишал Манифестот на седумте комунистички писатели, во кој се осудува доаѓањето на [[Клемент Готвалд]] на чело на КПЧ. Тогаш, тој престанал да ги уредува комунистичките весници и речиси ги прекинал сите политички врски со своите поранешни комунистички другари. Исто така, уште во неколку наврати тој истапил против официјалната политика: во [[1968]] година ја осудил советската окупација на Чехословачка; во [[1977]] година ја потпишал „Повелбата 77“ на [[Јан Паточка]], [[Вацлав Хавел]] и [[Јиржи Хаек]].<ref>Aleksandar Ilić, „Pogovor: Slavuj slobodno peva“ во: Jaroslav Sajfert, ''Stub kuge''. Beograd: Mali vrt, 2014, стр. 77-92.</ref> Иако доживеал длабока старост, уште од крајот на 1960-тите Сајфертбил тешко болен и се движел со ортопедски помагала.<ref>Milan Kundera, „Predgovor: Bilo ih je pet“ во: Jaroslav Sajfert, ''Stub kuge''. Beograd: Mali vrt, 2014, стр. 8.</ref>
==Творештво==
Сајферт зазема истакнато место не само во чешката поезија, туку нема никакво сомнение дека тој претставува еден од големите поети на [[20. век]]. Творештвото на Сајферт поминало низ две големи фази: во раните [[1920]]-ти, тој бил истакнат претставник на пролетерската поезија, а потоа, од средината на 1920-тите и еден од најистакнатите претставници на чешкиот поетски правец наречен „[[
<br />
Сајферт ја објавил првата збирка во [[1921]] година, со наслов „Градот во солзи“ и таа била воодушевено дочекана од критиката од редовите на [[
<br />
Во [[1924]] година, Сајферт го посетил Париз (придружуван од [[Карел Тајге]]), а во [[1925]] година се појавила неговата трета книга „На брановите на ТСФ“ (TSF се француските иницијали за безжичната врска и [[радио]]то) со која му се приклучил на поетскиот правец „поетизам“, којшто се одликувал со поезија посветена на „сите убавини на светот“ и во која преовладува духот на [[џез]]от, модерното, [[циркус]]от итн. Оваа збирка била напишана под влијание на патувањето во [[Париз]], каде што започнал да го преведува [[Гијом Аполинер]]. Со неа, Сајферт уште повеќе ги разбеснил своите партиски соборци, меѓутоа добил пофалби од конзервативниот антикомунистички критичар Фердинанд Пероутка. Дури следната негова збирка „[[Славеј]]от пее лошо“, инспирирана од неговата посета на [[СССР]], а објавена во [[1926]] година, ги ублажила критиките од страна на левичарите, бидејќи во неа се среќаваат социјални и политички теми, поврзани со [[Октомвриска револуција|Октомвриската револуција]].<ref>Aleksandar Ilić, „Pogovor: Slavuj slobodno peva“ во: Jaroslav Sajfert, ''Stub kuge''. Beograd: Mali vrt, 2014, стр. 80-82.</ref>
Ред 65:
{{Нормативна контрола}}
[[Категорија:Добитници на Нобеловата награда за литература]]
[[Категорија:Чешки писатели]]
| |||