Џон Максвел Куци: Разлика помеѓу преработките

[[Податотека:J.M. Coetzee.JPG|мини|десно|Џон Максвел Куци ]]

'''Џон Максвел Куци''' (роден на [[9 февруари]], [[1940]] година, во [[Кејптаун]], [[Јужна Африка]]) — [[ЈАР|јужноафрикански]] романописец, [[есеист]], [[јазичар]], [[преведувач]].

Куци го поминал детството во [[Кејптаун]], [[Ворчестер |Ворчестер]] и во Кејп Прованс(денешен Вестерн Кејп), а тоа го опишал во книгата „Детство - сцени од правинцискиот живот“ (1997). Учел во [[Католици|католичко]] училиште „Свети Јосиф“, а потоа дипломирал [[математика]] и [[англиски јазик]] на [[Универзитет во Кејптаун|Универзитетот во Кејптаун]]. Во раните [[1960]]-ти, Куци се преселил во [[Лондон]], каде што работел за „Ај-би-ем“ како [[Компјутери|компјутерски]] програмер. Во [[1963]] година, во Кејптаун, ја одбранил магистерската теза за [[Роман|романитероман]]ите на [[Форд Медокс Форд]]. Искуството во [[Англија]] го опишал во вториот том на книгата „Младост“ (2002), а третиот том носи наслов „Лето“ (2009). Неговиот син починал трагично, под сомнителни околности, на возраст од 23 години. Докторатот по [[лингвистика]] го одбранил на универзитетот во [[Тексас]], а темата му била компјутерска стилска анализа на делата на [[Самјуел Бекет]]. Откако го напуштил [[Тексас]], Куци предавал англиски јазик и [[литература]] на државниот универзитет во [[Њујорк]], каде отанал до [[1971]] година. Истата година побарал американско државјанство, но бил одбиен поради учество во протестите против [[Виетнамска војна|војната]] во [[Виетнам]]. Потоа се вратил во [[Јужна Африка]], каде предавал литература.

Откако се пензионирал во [[2002]] година, се преселил во [[Аделаид]], [[Австралија]], работејќи како почесен истражувач на англискиот оддел на тамошниот универзитет, во кој предавала и неговата партнерка, Дороти Драјвер. Паралелно со тоа, до [[2003]] година, Куци предавал и [[социологија]] на [[Универзитет во Чикаго|Универзитетот во Чикаго]]. Бо [[март]] [[2006]] година, Куци станал австралиски граѓанин. За време на церемонијата, изјавил: „Бев привлечен од слободниот и широкоград став на луѓето, од убавината на земјата и кога прв пат ја видов Аделаид - од блаженството на градот што сега го нарекувам мој дом.“ Куци е познат по повлеченоста, поради што бил обвинуван за „елитизам“ од страна на неговите сонародници, зашто многу го избегнувал публицитетот, ретко давал [[Интервју|интервјуаинтервју]]а и не се појавил на доделувањето на двете награди „[[Букерова награда|Букер]]“, најпрвин за делото „[[Животот и времето на Мајкл К]]“, во [[1983]] година, а потоа за „[[Срам (дело на Куци)|Срам]]“ во [[1999]] година. Фактот дека ретко се појавувал во јавноста бил искористен за прибирање пари за децата-жртви на [[сида]] во [[Африка]]. Подоцна, Куци станал гласен критичар на суровоста кон [[Животните|животните]] и заштитник на правата на животните.

Куци има објавено неколку романи, автобиографски романи и збирки [[Есеј|есеи]].<ref> name="M. Kuci, 2005">Dž. M. Kuci, ''Život i vremena Majkla K''. Beograd: Paidea, 2005.</ref> Од [[Роман|романитероман]]ите, попознати се: „Срам“, „Животот и времето на Мајкл К“, „Земји на самракот“ (1974), „Во срцето на земјата“ (1977), „[[Фо]]“ (1986), „Бавниот човек“ (2005) и „Дневникот на лошата година“. Неговите есеистички дела се: „При пишувањето за: културата на писмото во јужна Африка“ (1988), „Одвојување на поентата: есеи и интервјуа“ (1992), „Нанесување увреди: есеи на цензурата“ (1996), „Необични брегови: литературни есеи, 1986-1999“ (2002) и „Внатрешни дејства: литературни есеи, 2000-2005“ (2007). Куци се занимавал и со преведување. Така тој ги превел превел делата: „Посмртна исповед“ од [[Марсел Емантс]](1986), „Експедиција од Баобабот“ од [[Вилма Стокенстром]] и „Пејзаж со веслачи: поезијата на Холандија“ (2004), а напишал предговор на делата: „[[Робинзон Крусо]]“ од [[Даниел Дефо]], „Брајтенската карпа“ од Греам Грин и „Човек во неизвеснот“ од [[Сол Белоу]].

Куци добил многу литературни награди. Така, за [[Роман|романотроман]]от „[[Чекајќи ги варварите (роман)|Чекајќи ги варварите]]“ ја добил Меморијалната награда „Џејмс Тејт Блек“ во [[1980]] година, а трипати ја добил јужноафриканската награда „Си-ен-еј прајз (''CNA'')“. Неговото дело „Железно време“(1983) било прогласено за книгата на годината според весникот „Сандеј експрес“. За делото „Мајсторот на Петербург“ (1994) ја добил наградата ,,Тајмс ин-ин-тернешнал фикшн" во [[1995]] година; ги добил и наградите „Фемина (''Prix Etranger Femina'')“,<ref> Dž. name="M. Kuci, ''Život i vremena Majkla K''. Beograd: Paidea, 2005.<"/ref> „Фајбер мемориал аворд“, „Комонвелт литерари аворд“; а во [[1987]] година ја добил наградата „Ерусалим“ за литература за слобода на поединецот во општеството. На [[2 октомври]] [[2003]] било објавено дека Куци ја добил [[Нобелова награда за литература]] како четврти африкански добитник, а втор јужноафикански, по [[Надин Гордимер]]. Церемонијата на доделувањето се одржала во [[Стокхолм]], на [[10 декември]] [[2003]] година. Куци е добитник и на наградата „Редот на Мапунгубове“ од страна на владата на [[Јужна Африка]] на [[27 септември]] [[2005]] за „извонредниот придонес на полето на литература и за ставањето на Јужна Африка на светската сцена". Куци поседува почестени докторати на [[универзитет]]ите во Аделајд, [[Натал]], [[Оксфорд]], [[Родос]], [[Мелбурн]] (Ла троуб), [[Њујорк]] (Бафало и Стретклајт) и [[Сиднеј]].