Горан Стефановски: Разлика помеѓу преработките

[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
с clean up, replaced: ==Биографија== → ==Животопис== using AWB
Ред 35:
'''Горан Стефановски''' ({{роден во|Битола|}}, {{роден на|27|април|1952}} – {{починат во|Кантербери|Велика Британија}}, {{починал на|27|ноември|2018}}) — македонски драмски писател.
 
==Животопис==
==Биографија==
Горан Стефановски е роден на 27 април 1952 година во Битола каде неговите родители работеле во [[Народен театар (Битола)|Народниот театар – Битола]]. Неговиот татко, [[Мирко Стефановски|Мирко]], бил театарски режисер, а неговата мајка, [[Нада Стефановска|Нада]], глумица. Голем дел од детството на Горан го поминал во театрите. Негов помлад брат е [[Влатко Стефановски]], добро познат виртуоз [[гитарист]].
 
Ред 64:
Стефановски продолжил да пишува успешни драми што биле преведени и изведувани низ целиот свет во текот на целиот живот. Во 2004 година, Оман играше во студиото Риверсајд во Хамерсмит и на турнеја со Театарот Меланж, зајакнувајќи го угледот за бескомпромисен третман на темите на идентитетот, културната историја и политика. Можеби најзначајните од неговите подоцнежни претстави биле неговите две адаптации на антички грчки текстови, „Баханалии“ според Еврипидовиот „Баханки“ и „Одисеј“ според Хомеровата „Одисеја“. И двете имаат јасни и тешки референци за југословенските војни и нивните последици. Голем дел од неговите подоцнежни дела ги режирал Александар Поповски, поранешен студент на Стефановски на скопската академија, во театрите низ цела Европа.
 
Стефановски бил член на [[Македонскиот ПЕН центар]] и на [[Друштвото на писатели на Македонија]] од 1979 година, а во 2004 година станал член и на [[МАНУ|Македонската академија на науките и уметностите]].<ref>Македонски писатели, Друштво на писатели на Македонија, Скопје, 2004, стр. 243.</ref>
 
Високо ценет есеист, јавен интелектуалец и предавач, Стефановски објавил трудови на голем број конференции и одржал работилници низ цела Европа. Неговото последно јавно предавање било на Меѓународната федерација за театарски истражувања на Светски конгрес во Белград во јули 2018 година како пленарен предавач. Неговото последно појавување во јавноста било да добие почесен докторат од Бугарската национална академија за театар и филмски уметности во [[Софија]].
Ред 72:
 
== Критички осврт на творештвото ==
Драмите на Горан Стефановски имаат нешто заедничко: преку трагедијата на едно семејство, Стефановски ни ја предава историјата на македонскиот народ, со сите свои болки и рани, со социјалните неправди, политичките разијдувања, стремежот за подобро утре. Во неговите драми се издвојуваат три вида на ликови:
 
*Луѓе-нелуѓе, предавници, кои се дел од историјата на овој народ. Тоа се оние ликови кои по потрага по поудобен живот ги поддржуваат, ги помагаат и им отвораат пат на сите непријателски дејности. Таквите се заслепени од сјајот на `розевите приеми на буржоазијата` каде всушност и не припаѓаат. Тие се подготвени да ги предадат и своите најблиски, пријатели и роднини, а во знак на послушност би го убиле и својот роден брат. На овие ликови Стефановски им припишува реченици како:
:„Не ме боли газот за народните права, ниту народот ги заслужува, ниту може да ги има, ниту ако ги добие ќе знае што да прави со нив.“
:(Киро, „[[Лет во место]]“)
Но, при крајот на драмата, Стефановски им припишува и чин на освестување, некаков вид на признание дека сепак носат во себе љубов кон татковината.
 
*Ликови кои се двоумат на која страна да тргнат, и кои всушност никаде не одат и ништо не прават. Ваквите ликови ја изгубиле надежта, се оддале на пијанство (Димитрија и Симон од „[[Диво месо]]“), се чувствуваат неспособни да преземат нешто (Михајло и Султана од „Лет во место“), потиснати се во патријархални семејства во кои животот им е однапред скроен, а тие треба да чекорат низ животот како балерини (Кристина од „[[Дупло дно]]“), или пак со згаснати соништа си создаваат некој свој свет (Кољо, Алтана од „[[Тетовирани души]]“).
 
*Ликови кои се двоумат на која страна да тргнат, и кои всушност никаде не одат и ништо не прават. Ваквите ликови ја изгубиле надежта, се оддале на пијанство (Димитрија и Симон од „[[Диво месо]]“), се чувствуваат неспособни да преземат нешто (Михајло и Султана од „Лет во место“), потиснати се во патријархални семејства во кои животот им е однапред скроен, а тие треба да чекорат низ животот како балерини (Кристина од „[[Дупло дно]]“), или пак со згаснати соништа си создаваат некој свој свет (Кољо, Алтана од „[[Тетовирани души]]“).
*Третата галерија ликови се револуционерни типови, во чии размислувања има нешто прогресивно, чиј труд не е награден во драмите, но сепак мора да постојат, макар и со својот донкихотовски лет во место. Самото нивно постоење ни дава надеж дека не сме изгубени, дека постоиме. Тие ликови се гневни од развојот на настаните. Цибра („Тетовирани души“) сонува за кариера на народен трибун, а пораснат е на улица според законот на посилниот. Тој вели:
:„Иднината никако да дојде, минатото никако да си отиде, а ние овде глумиме сегашност.“
Ред 137 ⟶ 136:
 
{{DEFAULTSORT:Стефановски, Горан}}
 
[[Категорија:Македонски писатели]]
[[Категорија:Добитници на наградата „11 Октомври“]]