Адам Мицкевич: Разлика помеѓу преработките

[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
дополнување, ситна поправка
с Јазична исправка, replaced: Отоманска Империја → Отоманско Царство using AWB
Ред 10:
|birth_place = [[Заосје]], [[Руско Царство]]
|death_date = {{Death date and age|1855|11|26|1798|12|24|df=y}}
|death_place = [[Истанбул]], [[ОтоманскаОтоманско ИмперијаЦарство]]
|resting_place = [[Wawel Cathedral]], [[Краков]]
|occupation = Поет, драматург, есеист, професор по литература
Ред 39:
 
== Биографија ==
За разлика од многу романтичарски поети, неговиот живот бил релативно лесен и без потреси. Живеел во емиграции во [[Русија]], [[Италија]], [[Франција]] и [[Швајцарија]]. Во [[Германија]] го запознал [[Гете]]. Тој се оженил во 1834 година со Селина Шимновска, која подоцна ментално се разболела, а тоа влијаело врз Мицкјевич да изврши [[самоубиство]]. Од 1840 предавал [[Словенски јазици|словенски јазик]] и [[книжевност]] на францускиот колеџ во [[Париз]]. Во своите предавања за словенската книжевност во Париз, Мицкевич користел примери од српската народна книжевност и од трагедијата „Обилиќ“ од [[Сима Милутиновиќ|Симо Милутиновиќ]] Сарајлија.<ref>Ileszić Fran, Adama Mickiewicza paryskie „Wykiady“ i serbskiego poety Simy Milutinovicia „Tragedja Obilić" (1827). Warszawa, 1934.</ref> Местото го напуштил во 1844 година, понесен со идеите на религиозниот мистицизам. Тогаш паднал во семејна, психолошка и здравствена криза. Забележано е дека во зимата 1948-1949 година, го посетил [[Фредерик Шопен]], и самиот многу болен, кој што му свирел музика за да го смири.<ref>{{harvnb|Jachimecki||p=424}}</ref>
 
Некое време живеел во Русија во [[Одеса]], каде што е преместен по налог на руската [[полиција]], по поделбата на Полска во 1795 година. [[Полјаци|Полјаците]]те биле распространети низ целата [[Русија]]. Во Одеса бил во врска со Полјакината Каролина Собански. Подоцна се докажало дека Собанска била руски шпион, која што во Одеса барала полски револуционери. Сопругата Селина на Адам Мицкевич умрела во 1855 година. Кога избувнала [[Кримска војна|Кримската војна]], тој ги напуштил своите малолетни деца во Париз и отишол во [[Константинопол]] за да ги организира полските и еврејските единици за борба против Русија. Додека на азиската страна на [[Босфор]], [[Флоренс Најтингејл]] ги спасувала ранетите од Кримската војна од колера, на западната страна од [[Босфор|Босфорот]]от од [[колера]] заболел и Мицкјевич. Умрел на [[26 ноември]] [[1855]] година како жртва од епидемијата на [[колера]]. Неговите посмртни останки со првиот брод биле префрлени во Париз, за да 1890 година бидат пренесени во Полска и погребани во [[Краков]] во познатата катедрала Вавел, покрај останатите великани на полската историја.
 
==Творештво==
Неговото литературно дело создадено е за само 15 години. Инспирацијата од секогаш му била полската традиција и католицизмот. Баладите и романсите од 1822 година се обоени со фолклорни детали. Циклусот на драмата „Задушница“ се занимава со латинската историја, додека „Конрад Валенрод“ е историско и патриотско дело, каде е прикажана борбата на полјаците против германската војска.
 
==Значење и влијание==