Димитар Атанасов: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
с →Биографија: Правописна исправка, replaced: Османлиската империја → Османлиското Царство using AWB |
|||
Ред 17:
== Биографија ==
Думбалаков е роден во 1872 година во [[лагадинско]]то село [[Сухо]], Егејска Македонија, тогаш во [[
За време на [[Мелничко востание|Мелничкото востание]] во 1895 година Думбалаков собира пари од офицерското братство во [[Јамбол]], купува оружје и сам се вклучува во борбите како аѓутант при ''[[Серската дружина]]'' на [[Стојко Костов]] и [[Тома Давидов]], а подоцна како раководител на чета води борби на 19 јуни при [[Јакоруда]], а на 28 јуни кај [[Доспат]] <ref>„Македония“, бр.7, октомври 1903 г., стр. 21-23.</ref>. Поради заминувањето од офицерската служба и учеството во востанието, поручникот Думбалаков е отпуштен. Во 1896 година е испратен од офицерските братства да им помогне на школскиот другар [[Гоце Делчев]] во купувањето и пренесување на материјали и оружје со пари собрани од офицерските братства и од Штипската околија на [[Македонска револуционерна организација|Македонската револуционерна организација]].
Ред 25:
По востанието доаѓа во контакт со [[Македонска револуционерна организација|Македонската револуционерна организација]] и учествува во подготовката на [[Илинденското востание]] и во снабдувањето со материјали и оружје. По постигнатата спогодба меѓу [[ВМОК]] и [[ВМОРО|МРО]] Атанасов на 22 јули на чело на чета влегува во Македонија и се среќава со лидерите на [[Серски револуционерен округ|Серскиот револуционерен округ]] во [[Банско]]. На окружниот конгрес е решено тој да застане на чело на Неврокопскиот реон. Думбалаков ја напаѓа касарната во [[Обидим]] и води борби кај [[Момина Клисура (Места)|Момина Клисура]], под врвот Харами Бунар, реката [[Ретиже]] и селото [[Годлево]]. По востанието четата на Дембалаков ги обезбедува бегалците од [[Разлог]] кон Бугарија.
[[Податотека:Vladimir Kanazirev and other officers in MOO.JPG|лево|мини|300п|Офицери от МОО. Стојат: [[Стојан Величков]], [[Владимир Каназирев]], Димитар Атанасов; Седнати: М. Марков, [[Владимир Пеленберг]], [[Тодор Пенев]].]]
По востанието Думбалаков повторно се враќа на воена служба во [[Бугарија]], но по [[Младотурска револуција|Младотурската револуција]] во 1908 година заминува за Македонија, каде што се занимава со публицистична активност.
Во 1909 година се враќа во Бугарија. Во 1912 година заедно со [[Петар Дрвингов]] е еден од главните организатори на [[Македонско-одринско ополчение|Македонско-одринското ополчение]]. Во [[Балканските војни]] командувал со ''[[3. солунска дружина]]'', која се бори за [[Малград]] (Малгара), Шарќој, Кешан и Булаир. Борбата на Солунската чета на врвот Емирица против српска армија им овозможува бугарски сили да излезат од опкружување.
| |||