Сијагриј: Разлика помеѓу преработките

[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
сНема опис на уредувањето
с Јазична исправка, replaced: Види исто → Поврзано using AWB
Ред 1:
:[[Податотека:Reame di Siagrio (486) sr.svg|300px|thumb|"Сијагриско кралство".]]
'''Сијагриј''' (430 – 486 или 487) бил последниот римски заповедник во [[Галија]], чиј пораз од страна на кралот на Франките [[Клодовик I]] се смета за крај на римската власт надвор од територијата на Италија. Тој функцијата дошол наследувајќи го татко му [[Егидиј]],<ref>Gregory of Tours, II.18; II.27</ref> последниот римски ''[[магистер милитум]] за [[Галија]]''. Сијагриј ја задржал територијата на татко му меѓу [[Сома (река)| Сома]] и [[Лоара (река)| Лоара]] околу [[Соасон]] по падот на централната власт во Западната Империја. Територија која [[Грегориј Турски]] ја нарекувал [[Соасонски домен|"Сијагриско кралство"]]. Сијагриј владеел со оваа галоримска енклава од смртта на татко му во 464 до 486, кога во битка бил поразен од [[Клодовик I]].
Историчарите како [[Годфроа Курт]] (1893) ја отфрлиле титулата „Крал на Римјаните“ (''rex Romanorum'') која му ја припишал Грегориј Турски велејќи дека е погрешна. Општиот консензус меѓу нив е дека Римјаните мразеле кралства уште од времето кога го отфрлиле [[Тарквиниј Горди]]; самиот Сијагриј за себе велел дека е "Римски владетел (во Северна Галија)". Сепак, Фанинг собрал бројни примери дека титулата ''rex'' се користи во неутрален ако не и поволен контекст и тврди дека нема ништо чудно во тоа што Грегориј Турски или други [[франки]]ски извори зборуваат за титулата ''Romanorum rex'' бидејќи римските заповедници како Сијагриj биле или се доживувале како римски императори."<ref>S. Fanning, "Emperors and empires in fifth-century Gaul", in John Drinkwater and Hugh Elton, ''Fifth-Century Gaul: A Crisis of Identity?'' (Cambridge: University Press, 1992), pp. 288-297</ref>
 
Ред 10:
 
==Поколение==
Иако Сијагриј бил убиен, неговото семејство просперирало за време на франкиската власт. Кралот [[Гунтрам]] го испратил грофот Сијагриј на дипломатска мисија во [[Византија| Византиската империја]] во 585. Потомок на Сијагриј дал донација во земја на монасите на Опатијата Новалеса во 739. Последниот член на семејството Сијагриј, споменат во 757, бил опат на [[Нантуа]]<ref>Lucien Musset, ''The Germanic Invasions: The Making of Europe 400-600 AD'' (New York: Barnes & Noble Books, 1965), p. 127</ref>
 
==Поврзано==
==Види исто==
*[[Неустрија]]