Јоанис Метаксас: Разлика помеѓу преработките

Роден е во [[Итака]]. Била по професија воен офицер кој најпрво се истакнал во Грчко-турската војна од 1897 година. Во 1902 година, по завршувањето на студиите во Германската Империја, се враќа во Грција каде станува член на Генералштабот на армијата. Бил задолжен за процесот на модернизација на грчката армија пред балканските војни (1912-1913), во кои активно учествувал. Тој бил назначен за началник на Генералштабот на грчката армија во 1913 година. Во 1916 година унапреден бил во генерал-полковник.

Метаксас имал важна улога во националниот раскол кој настанал во 1915 година во врска со инволвирањето на Грција на страната на Антантата во текот на Првата светска војна. Како тврд монархисти, тој го поддржувал кралот Константин I и бил против грчко инволвирање во Првата светска војна. [[Елефтериос Венизелос]], тогашен премиер на Грција, поднел оставка поради одбивањето на Метаксас за помош на сојузниците во воената кампања на Галиполе и ги користи ставовите поврзани со војната на претстојните парламентарни избори. Кога Венизелос победил на изборите во мај 1915 година, ја мобилизирал армијата за да и помогне на Србија, но бил сопрен во намерите од страна на кралот. Ова разрешување ги зацврстило разликите помеѓу монархистите и венизелистите и довело до т.н. [[националнен раскол (Грција)|националнен раскол]] што ќе ја мачи грчката политика со децении.

Во август 1916 година, офицерите венизелисти започнале бунт во [[Солун]], кој резултирал со формирање на ''Влада на народна одбрана'' предводена од Венизелос.

Веднаш по детронизирањето на кралот била направена листасписок на непожелни монархисти, кои биле испратени во егзил. На листата се нашле главните личности на тоа време, а меѓу нив и Метаксас. На 20 јуни 1917 година тој бил испратен на Корзика. Метаксас на Корзика пристигнал со својата фамилија (со сопругата и нивните две ќерки). Заедно со останатите прогонети отседнал во хотелот Гранд.

Во наредните месеци Метаксас се обидувал да се најде начин за бегство. На 6 декември 1918 година на тројца од прогонетите избегале тајно од хотелот и пристигале на италијанска територија (во Сардинија). На Сардинија биле уапсени од италијанската полиција, но италијанската влада одбила да ги предаде на Франција . На 21 декември е префрлен во главниот град на Сардинија, Каљари каде останува под полициски надзор. Метаксас како масон<ref> Λεύκωμα των υπό την αιγίδα της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος Τεκτονικών Στοών, Αθήνα 1998, σελ.47 - Тој стигнал на триесеттиот степен на Масонерија</ref> побарал помош од италијански Масонски ложа за безбедно да се врати дома и тоа барање му било задоволено.<ref> Έγγραφο Α. Ράμμου, Γενικά Αρχεία του Κράτους, Αρχείο Ι. Μεταξά, Φακ. 53, όπως αναφέρεται στο Πετρίδης Παύλος, Σύγχρονη Ελληνική Πολιτική Ιστορία, Γκοβόστης, 2000, ISBN 960-270-858-1</ref> По притисокот од масоните врз министерот за надворешни Tittoni, италијанската влада е дозволено на бегалците да се населат во еден од следните градови: на Перуџа, Сиена или Луча.