Фредерик Шопен: Разлика помеѓу преработките

Сите Шопенови дела се за пијано (претежно соло), и се смета дека тие му припаѓаат на врвот на репертоарот за пијано. Иако неговата музика се смета за мошне тешка за свирење, неговиот стил дава нагласок на нијанси и експресивна длабочина, а не само на техничката виртуозност. Тој има измислено некои [[музичка форма|музички форми]] како [[балада (музичка форма)|баладата]],<ref name=scholesballade> Scholes, Percy (1938), The Oxford Companion to Music. Article ''Ballade''.</ref> но неговите најзначајни иновации лежат во рамките на постоечките структури како [[соната за пијано|сонатата за пијано]], [[валцер]]от, [[ноктурно]]то, [[етида]]та, [[импромпту]]то и [[прелудиум]]от. Покрај ова, Шопен бил првиот западен композитор кој го има користено [[Балканска музика|словенскиот фолклор]] во своите композиции; така и до денес неговите [[мазурка|мазурки]] и [[полонеза|полонези]] се камен темелник на полската [[националност|национална]] класична музика.

Во октомври 1810 година, кога Фредерик имал осум месеци, семејството се преселило во [[Варшава]], каде татко му станал учител по [[француски јазик]] во [[училиште]] во [[Саксонски дворец|Саксонскиот дворец]]. Живееле понастрана во рамките на дворецот.

Чудото кое било Шопен почнало да излегува по варшавските весници, па „малиот Шопен“ станал атракција на приемите по аристократските [[салон (собирање)|салони]]. Почнал да приредува и јавни добротворни концерти. Се вели дека еднаш бил запрашан што мисли дека на публиката најмногу ѝ се допаднало; на тоа седумгодишниот Шопен одговорил: „Мојата јака“. За прв пат јавно излегол како пијанист на 8-годишна возраст.

Првите професионални часови по пијано ги добил во периодот 1816–1822 од [[Војтжех Адалберт Живни|Војтжех Живни]]. Подоцна Шопен за Живни зборувал со почит и високо мислење, иако самиот тој како дете набргу го надминал учителот. Подоцнежниот развој на Шопеновиот талент бил под надзор на [[Вилхелм Вирфел]]. Часовите кај овој прочуен пијанист и професор на Варшавскиот конзерваториум биле непостојани, но од големо значење за Шопеновите способности на [[орган]], а можеби и пијано. Од 1823 до 1826 година Шопен учел на Варшавскиот лицеј, [[училиште]]то каде предавал татко му.

Истата година во Варшава, Шопен присуствувал на изведба на [[Николо Паганини]], а го запознал и германскиот композитор [[Јохан Непомук Хумел]]. Исто така во 1829 година Шопен ја запознал својата прва љубов, студентката по солфеж Констанција Гладковска. Ова го инспирирало композиторот да стави пеење во своите дела.

Во 1848 година Шопен го одржал својот последен концерт во Париз, и ги посетил [[Англија]] и [[Шкотска]] со неговата ученичка и обожавателка Џејн Стирлинг. Дошле до [[Лондон]] во ноември, и иако успеал да приреди концерти и салонски изведби, Шопен бил многу болен. Се вратил во Париз, каде во 1849 година бил оневозможен да предава и изведува.

Сестра му, која го подучувала на пијано, го негувала во станот на ''[[Плас Вандом]] 12''. Во ситните часови на 17 октомври Шопен починал. Изутрина Клезенже ја направил неговата [[посмртна маска]] и калапи од рацете.

Пред погребот му била исполнета смртната желба да му го извадат срцето пред закоп (се плашел да не биде погребан жив) и да го испратат во урна на сестра му во [[Варшава]]. Таму и денес е вѕидано во [[Црква на св. Крст, Варшава|Црквата на св. Крст]] во реонот ''[[Краковско Предместие]]'', под натписот од ''[[Евангелије според Матеј|Матеј]] VI:21'': „зашто каде е твоето богатство, таму ќе биде и твоето срце“.

Шопен побарал на погребот да му се пее [[Реквием (Моцарт)|Моцартовиот ''Реквием'']]. ''Реквием'' има големи делови за женски гласови [[Црква на Магдалена|Црквата на Магдалена]] никогаш не дозволувала женски хористи. Погребот се одложил за речиси две недели, кога црквата попуштила, па дозволила женски хористи да пеат зад црна [[кулиса]].

Погребот се одржал на [[30 октомври]] [[1849]] г., на кој присуствувале речиси илјада луѓе. На него биле исвирени и Шопеновите прелудиуми бр. 4 во e-мол и бр. 6 во ха-мол.

По негова желба бил погребан на гробиштата [[Пер Лашез]]. Крај гробот бил отсвирен неговиот ''Погребен марш'' од сонатата Оп. 35 во, во инструментација на [[Наполеон Анри Ребер]].<ref>[http://www.dobrowolski.com/joeandpam/famouspols/chopin-bio.html]</ref>

Подоцна некои од неговите пријатели од Полска дошле во Париз со ќуп од нивната земја, за композиторот да лежи под полска почва.

Шопен имал индиферентен став за најголемиот дел од неговите современици, иако имал доста пријатели од [[Романтизам|романтистите]] во музиката, книжевноста и ликовната уметност (многу од нив преку Жорж Санд). Меѓутоа многумина сметаат дека Шопеновата музика го претставува врвот на романтистичкиот стил. <ref>Видете на пр. [[Чарлс Розен]], ''The Romantic Generation'', глави 5-7, Harvard University Press 1995. ISBN 978-0-674-77933-4</ref> Релативната класична чистина и дискретност на неговата музика, со малку екстравагантен егзибиционизам, делумно сведочи за неговата длабока почит кон [[Бах]] и [[Моцарт]]. Шопен никогаш не навлегувал во експлицитно „сценоотсликување“ во музиката, нити пак користел програмски наслови, дури и лутејќи им се на издавачите што ги именувале делата како што ги знаеме денес.

{{main|ЛистаСписок на композиции од Фредерик Шопен}}

Пред [[Втората светска војна]], во горниот дел на [[варшава|варшавскиот]] [[Лазјенковски парк]]. При основата на статуата во летните неделни попладниња се одржуваат бесплатни пијано [[рецитал]]и на Шопеновите композиции. Стилизираното [[дрво (растение)|дрво]] над Шопеновата фигура е во облик на неговата [[рака]] и прсти.