Злосторство: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
с зборовна замена, replaced: Oxford University Press → Oxford University Press using AWB |
с Отстранување на непотребна врска од навод, replaced: Cambridge University Press → Cambridge University Press (2) using AWB |
||
Ред 57:
Коментарите на Гај за [[12-те таблици]] ја сметале кражбата за прекршок. Слично, нападот и насилниот грабеж кои вклучувале незаконско влегување на имотот на таткото (како на пример, силување на робинка, може да стане предмет на компензација за таткото со оглед на тоа што било незаконски влезено на неговиот „имот“), и повредата на ваквите закони создавала [[vinculum juris]] (обврска на правото) што само исплата на парична компензација (во актуелна смисла : обештетување или отштета) може да ја надополни. Слично, утврденото [[тевтонско право]] на германските племиња <ref>Guterman, Simeon L. (1990). ''The Principle of the Personality of Law in the Germanic Kingdoms of Western Europe from the Fifth to the Eleventh Century''. New York: P. Lang. ISBN 0-8204-0731-3</ref>, вклучувало сложен систем на парични обештетувања за она што судовите сега го сметаат за целосна низа кривични дела против лицето, односно против животот и телото, од убиство па натаму.
Иако Рим ги напуштил британските провинции некаде околу 400-тата година п.е, германските воени платеници – кои во голем дел станеле инструмент за спроведувањето римско правило во [[Британија]] – стекнале сопственички права на тамошната земја и продолжиле да применуваат мешавина од римско теутонско право, кое во поголем дел е запишано во времето на раните англо-саксонски кралеви.<ref>Attenborough, F. L. (ed. and trans.) (1922). [http://www.ilabdatabase.com/member/detail.php3?custnr=&membernr=1661&ordernr=42311 ''The Laws of the Earliest English Kings'']. Cambridge:
Идејата произлезе од [[обичајното право]], и најраното зачнување на идејата за зелоделото вклучува настани од такво големо значење што „државата“ морала да ги земе во свои раце, иако немала право, вообичаените функции на граѓанските судови, и да диригира специфично право или privilegium против сторителот. Сите најрани судења на злодела во Англија вклучувале целосно невообичаени и произволни судови без никакво право кое треба да се примени, додека граѓанското (прекршочно) право функционирало на високоразвиен и постојан начин (со исклучок на тоа кога Кралот сакал да се здобие со пари при продавањето нов облик на налог (види образец)). Развојот на идејата дека „државата“ ја обезбедува правдата во суд, се појавува паралелно со или по појавувањето на концептот за суверенитет.
Ред 205:
==Литература==
* Aquinas, Thomas. (1988). ''On Law, Morality and Politics''. 2nd edition. Indianapolis: Hackett Publishing Co. ISBN 0-87220-663-7
* Attenborough, F. L. (ed. and trans.) (1922). [http://www.ilabdatabase.com/member/detail.php3?custnr=&membernr=1661&ordernr=42311 ''The Laws of the Earliest English Kings'']. Cambridge:
* Blackstone, William. (1765-1769). ''Commentaries on the Law of England: A Facsimile of the First Edition of 1765-1769, Vol. 1''. (1979). Chicago: The University of Chicago Press. ISBN 0-226-05538-8
* Blythe, James M. (1992). ''Ideal Government and the Mixed Constitution in the Middle Ages''. Princeton: [[Princeton University Press]]. ISBN 0-691-03167-3
| |||