Вселенски лифт: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
→21ви Век: clean up, replaced: | coauthors = → |author2= using AWB |
|||
Ред 67:
После развивањето на јаглеродните наноцефки во 1990тите, инженерот Давид Смитерман од НАСА/Канцеларијата за Маршалови Напреднати Проекти, сватил дека високата јачина на овие материјали може да го направи концептот за орбиталната небесна кука возможен, и составил работилница во Маршаловиот Вселенски Авио Центар, канејќи многу научници и инженери за дискусија околу концептите и да состават планови за лифт кој би го донел концептот до реалност.<ref>Science @ NASA, [http://science.nasa.gov/headlines/y2000/ast07sep_1.htm Audacious & Outrageous: Space Elevators], September 2000</ref> Публикацијата која ја издал, содржувајќи информации од работилницата, “Вселенски Лифтови: Напредната Земјино-Вселенска Инфраструктура за Новиот Милениум“,<ref>{{cite web | title = Space Elevators: An Advanced Earth-Space Infrastructure for the New Millennium | url = http://www.affordablespaceflight.com/spaceelevator.html}}</ref> дава вовед во моменталната состојба на технологијата и ги сумаризира своите изнаоѓања.
Друг Американски научник, Брадли Ц. Едвардс, предложил креирање на 100.000км(62.000милји) долга хартиено-тенка трака, користејќи материјал од јаглеродни наноцефки. Одбрал тракест тип место каблест со мислење дека првиов би можел да има поголеми шанси за опстанок од метеори. Поддржан од НАСА Институтот за Напредни Концепти, Едвардсовата работа била проширена да ги покрива сценаријата за префрлањето, дизајнот за искачување, напојувањето, избегнувањето на орбитални остатоци, укотвувањето, оддржувањето на атомски кислород, избегнување на молњи и урагани со промена на локацијата на закотвувањето во западниот екваторски Пацифик, буџетот, распоредот за градење и природните несреќи.<ref>Bradley Edwards, Eureka Scientific, [http://www.niac.usra.edu/studies/472Edwards.html NIAC Phase I study]</ref><ref>Bradley Edwards, Eureka Scientific, [http://www.niac.usra.edu/studies/521Edwards.html NIAC Phase II study]</ref> Најголемиот застој во Едвардсовиот дизајн е технолошкиот лимит на кабелскиот материјал. Неговите математики повикуваат на влакна составени од епокси-сврзани јаглеродни наноцефки со минимална тензична сила од 130 ГПа (19 милиони пси;вклучувајќи и заштитен фактор од 2) но, тестови во 2000та на индивидуални едноѕидни јаглеродни наноцефки (ЕЅЈНЦ), кои би требало да се доста појаки него епокси-сврзано јаже, покажаа најјака мерка од 52 ГПа (7.5 милиони пси).<ref name="Yu 2000 PRL">{{cite journal | first = Min-Feng | last = Yu |
{{cite journal
| author = Min-Feng Yu, Oleg Lourie, Mark J. Dyer, Katerina Moloni, Thomas F. Kelly, Rodney S. Ruoff
| |||