Мицко Крстевски: Разлика помеѓу преработките

Мицко е роден околу [[1855]] године во [[Кичевско|Кичевското]]то село [[Латово]], а неговите претци биле од [[Требино]], села во [[Поречје|Поречјето]]то. Во младоста бил мирно момче, а неговиот татко Крсто го испратил во [[Скопје]] каде требало да стане самарџија <ref name="KODJA"> <small>''Коџа, Четнички споменик, Војвода Мицко, живот и рад, Скопље, 1930''</small></ref>

Пред [[Велигден]] [[1875]] година Мицко се вратил во своето село и дошло до случка која го сменила неговиот живот. Џемаил Ага, синот на бегот Мула Фазлија , на чиј имот Мицковиот татко Крсто работел, штом слушнал дека младиот самарџија дошол од [[Скопје]] го посетил Крсто и побарал подарок за себе.

Почитувајчи ја обврската на чифлигарот кон својот господар, Мицко заминувајќи од [[Скопје]] купил [[јатаган]], а неговиот татко го предал на Турчинот. Џемаил Ага му наредил на Мицковиот татко да седне и потоа сакајќи да провери дали поклонот е добар, со дршката од јатаганот го удрил пет пати, но од силината на ударот тој се скршил.

Во [[1876]] година слушнал за војната помеѓу [[Србија]] и [[ОтоманскатаОтоманското империјаЦарство|Отоманската Империја]] и решил да замине како доброволец во српската војска. За да стигне во [[Србија]] тој решил да помине преку [[Бугарија]] и [[Романија]], бидејќи граничниот дел бил запоседнат од турската војска. Стигнал до Турн-Северин и таму го преминал [[Дунав]] со чамец кој бил полн со Руси и негови сонародници кои од печалба заминале како доброволци.

Во [[Турн-Северин]] наишол на една група составена од луѓе од [[Порече]] кои биле групирани околу Стефан Петревски, тие решиле да се вратаат во [[Македонија]] и да започнаат со четување.

Малку подоцна доаѓа до [[Демихисарски заговор|Демихисарскиот заговор]] и до кординирана акција на четите за ликвидирањето на разните муслимански зулумџии. Во оваа акција Мицко веднаш се приклучил и влекол во четата на војводата Ристо Костадинов.

Борбите биле чести и немилосрдни, а едно утро во турска заседа загинал војводата Ристо, и Мицко ја презел неговата чета и пушката ишарана со [[сребро]] и [[седеф]]. Меѓутоа заговорот наскоро бил уништен, во [[есен]]та [[1881]] година Мицко ја распуштил својата чета и ги испратил своите луѓе по дома, а самиот одбил да се предаде на Турците <ref name="KODJA" />. Мицко се засолнил во една длабока пештера во близината на селото [[Белица]] недалеку од [[Кичево]]. На дното од пештерата Мицко поминал неколку месеци, а селаните со јаже му симнувале храна.

Мицко најпрво својата казна ја издржувал во солунскиот затвор, а потоа бил преместен во битолскиот вилаетски затвор. Во меѓувреме во [[Македонија]] доаѓа до засилување на [[Странски пропаганди во Македонија во периодот 1870 - 1903 година|странските пропагнади]] кои започнале меѓусебнен натпревар за што поголем број на приврзаници со што започнале да го зголемуваат анатагонизмот меѓу населението во [[Македонија]] и да го делат населението на бугараши и србомани <ref name="VG"><small>''Ванчо Ѓорѓиев, Слобода или Смрт, Македонското националноослободително дело во Солунскиот вилает 1893 - 1903 година, Скопје, Институт за историја - Филозофски Факултет''</small></ref>.

Во меѓувреме во самиот затвор дошло до расправија и борба помеѓу ''србоманите'' и ''бугарашите'' во која Мицко 4 пати бил прободен со нож од [[Jордан Гавазов]], [[Стоjан Лазов]] и [[Дончо Штипјанчето]], а неговиот пријател Симјан кој сакал да му помогне бил прободен во срце и на место починал.

Во [[1897]] година во врска со [[Грчко-турска војна (1897)|Грчко-турската војна]], [[Софија]] успеала да издејствува политичка амнестија за сите политички бугарски ([[македонски]] - [[Бугарска егзархија|егазрхисти]]) <ref name="VG" /><ref><small>''Види подетално http://www.cdsee.org/pdf/WorkBook2_sr.pdf (Do`ivqaj H. N. Breilsforda( 1905) – u Makedoniji se ne poistove}uju sa svojom nacijom)''</small></ref> затвореници. Сите затворени христијани сакале да ја искористат оваа амнестија и затоа почнале да се изјаснуват како Бугари <ref name="KODJA" />, меѓутоа кога Мицко бил изнесен од занданата и турскиот стражар извикал: Мицко Крстев, Бугар-милет, сакајќи да му ги симне синџирите, Мицко одговорил:

Бегство било организирано од Саватие и на [[18 април]] Мицко ја напуштил [[Битола]] и преку [[Прилеп]] заминал за [[Поречие|Поречието]]то. На раскрсницата на крушевскиот и прилепскиот пат, Мицко бил пречекан од Вељо Шоповски кој го однел во селото [[Крапа]] и го сместил во куќата на српскиот учител Дукиќ. Таму Мицко го соблекол оделото и ја облекол белата поречка народна носија. Неколку дена подоцна му се придружиле 6 четници со што била создадена првата вооружена српска чета на територијата на [[Македонија]], а Мицко се ставил во служба на [[Српска пропаганда во Македонија|српската пропаганда]].

Четата на Мицко веднаш била забележана од [[ТМОРО]] и таа побарала образложение од страна на [[Белград]]. Српските владејачки кругови сметале дека во тој момент е најдобро да се избегне судирот со Организација и затоа преку Георги Герџиковиќ била организирана средба помеѓу [[Ѓорѓи Сугарев]] и Мицко. Истовремено му била пренесена наредбата на Мицко од [[Белград]] дека тој треба да се покори на [[Македонска револуционерна организација|Организација]] или да ја распушти четата. Меѓутоа по оваа средба Мицко ја засилил својата дејност и неговата чета нараснала на 30 души.<ref name="KODJA" /> <ref name="GS"><small>''Ѓорѓи Димовски - Цолев, „Ѓорѓи Сугарев“, Битола, 1988.''</small></ref>

Нетрпението кое постоело постепено се претворило во отворен судир со што започнала борбата за [[Поречје]]. Во август [[1904]] година војводата [[Ѓорѓи Сугарев]] почнал да го гони Мицко и неговата просрпска чета, а српскиот одбор од [[Битола]] му препорачал на Мицко да внимава и му биле испратени дополнителни нови луѓе.

[[ТМОРО]] од своја страна подготвил плана за опколување на Мицко, а како засилување бил испратен војводата [[Петар Ацев]], кој во селото [[Долно Дивјаци]] ги здружил своите сили со [[Ѓорѓи Сугарев]].

Мицко скриен во шумата го видел доаѓањето на комитите и испратил свој човек во [[Кичево]] кој ја предал на тамошните турски власти. Во текот на ноќта два турски одреди го опколиле селото [[Слатино]], а самото утро започнала борба меѓу османлиите и комитите.

Четата на [[ТМОРО]] била изненадена и таа се обидела да се повлече од селото но насекаде била сочекана од заседи, на крајот еден дел од комитите се повлекле, а турските одреди се вратиле во [[Самоков]] и [[Кичево]]. По судирот Мицко со својата чета влегол во селото, а набргу било разбрано дека [[Даме Груев]] е ранет и дека се наоѓа во некоја од куќите. Оваа заробување на Груев од страна на Мицко бргу се расчуло и започнале преговори за негово ослободување.

Набргу по ослободувањето на [[Даме Груев]], Мицко се нашол во немилост на српските власти бидејќи почнал да ги манифестира своите разбојнички манири, а истовремено се појавиле нови српски чети на чело со [[Глигор Соколов]], [[Јован Бабунски]], [[Јован Довезенски]] и други.

После [[Младотурската револуција]] од [[1908]] година е објавен [[Хуриет|Хуриетот]]от (''слобода''), а турските власти објавиле амнестија за сите бунтовници во [[Македонија]]. Тогаш на Мицко му било дозволено да го напушти [[Крагуевац]] и да се врати во [[Порече]]. Во септември [[1909]] година стапил на сила ''Законот за сузбивање на четничките акции во Румелијските вилети'', кој давал најшироки овластувања на војската и полицијата.