Халдор Лакснес: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
сНема опис на уредувањето |
с Правописна исправка, replaced: Мариа → Марија (2) using AWB |
||
Ред 36:
}}
'''Халдор Килјан Лакснес''' ({{lang-is|Halldór Kiljan Laxness}}), роден '''Халдор Гудјонсон''' на 23 април 1902 – 8 февруари 1998) бил исландски писател од дваесеттиот век. Лакснес пишувал [[поезија]], [[Новинарство|новинарски]] статии, [[Драма|драми]], [[
Во 1955 година добил [[Нобелова награда за литература]]; тој е единствениот исландски Нобелов лауреат.
Ред 44:
== 1920-ти ==
Во 1922 година, Лакснес се приклучил во Еби Сент-Мориц-ет-Сент-Маур во [[Клерво]], [[Луксембург]]. [[Монах|Монасите]] ги следеле правилата на [[Сент Бенедикт на Нурсија]]. Лакснес бил крстен и потврден во Католичката црква на почетокот на 1923 година. По неговото потврдување, го усвоил презимето Лакснес, по фармата на која пораснал и го додал името Килјан (исландското име на ирскиот маченик Свети Килиан).
Додека престојувал во опатијата Лакснес практикувал самостојно учење, читал книги и студирал [[Француски јазик|француски]], [[Латински јазик|латински]], [[теологија]] и [[филозофија]]. Набргу по неговото крштевање, тој станал член на група, која се молела за враќање на нордиските земји назад во католицизмот. Лакснес пишувал за своите искуства во книгите Ундир Хелгахнук (1924), и уште поважно, во Вефарин микли фра Кашмир (Големиот Ткајач од Кашмир). Овој роман, објавен во 1927 година, бил поздравен од познатиот исландски критичар Кристијан Албертсон: "Конечно, конечно, голем роман кој се качува како карпа над рамнината на современата исландска поезија и фантастика! Исланд добил нов литературен џин - наша должност е да го прославиме фактот со радост! ".
"Религиозниот период на Лакснес не траел долго; за време на посетата на Америка тој бил привлечен од социјализамот". Помеѓу 1927 и 1929 година, Лакснес живеел во САД, давајќи предавања за Исланд и обидувајќи се да напише сценарија за [[Холивудски филмови|холивудските филмови]]. Тој бил "вљубен" во филмот на Чарли Чаплин Градски светла. Лакснес изјавил дека "тој не станал социјалист во Америка од проучувањето на прирачниците за социјализам, туку од гледање на гладните невработени во парковите". Лакснес се приклучил на социјалистичката банда ... со книгата Албидубокин (Книгата на народот, 1929) со брилијантни бурлески и сатирични есеи ... "Покрај фундаменталната идеја за социјализмот, силното чувство за исландска индивидуалност се одржливите елементи во книгата Албидубокин. Двата елемента се вклопуваат заедно на карактеристичен начин и во самиот синдикат го даваат својот индивидуален карактер ".
Во 1929 година во [[Хеимскрингла]], канадски весник, била објавена статија од Лакснес, која ги критикувала Американците. Биле поднесени обвиненија против него, резултирајќи со негово притворање и одземање на неговиот пасош. Со помош на [[Аптон Синклер]] и [[АКЛУ]], обвиненијата биле повлечени и Лакснес се вратил во Исланд подоцна, истата година.
Ред 57:
"... со Салка Валка (1931-32) ја започнал големата серија на социолошки романи, често обоени со социјалистички идеи, продолжувајќи речиси без пауза скоро дваесет години. Ова веројатно бил најбрилијантниот период од неговата кариера, и тој е оној кој ги создал оние од неговите дела кои станале најпознати. Но Лакснес никогаш не се приврзал засекогаш за одредена догма".
Во прилог на двата дела од Салка Валка, Лакснес ја објавил Фотатак манна (Чекорите на мажите) во 1933 година, збирка кратки раскази, како и други есеи, особено Даглеид а фјоллум (Еднодневно патување во планините) во 1937 година.
Следниот роман на Лакснес е Сјалфстет фолк (Независни луѓе, 1934, 1935), кој бил опишан како "... една од најдобрите книги на дваесеттиот век".
Кога Салка Валка била објавена на англиски јазик во 1936 година, рецензентот од Вечерен Стандард изјавил: "Ниту една убавина не е дозволено да постои како орнаментика по своето право на овие страници; но делото е исполнето од корица до корица со убавината на нејзиното совршенство.".
По ова следел романот од четири дела Хејмсљос (Светска светлина, 1937, 1938, 1939, 1940), кој бил "... постојано сметан, од многу критичари, како негова најважна работа". Бил лабаво базиран на животот на Магнус Хјалтасон Магнусон, малолетен исландски поет од крајот на 19 век.
Лакснес, исто така, патувал во [[Сојуз на Советските Социјалистички Републики|Советскиот Сојуз]] и напишал одобрување на советскиот систем и култура.
Ред 74:
Во 1946 година Независен Народ била издадена како клупски избор за [[Книга на месецот во САД]], продавајќи над 450.000 примероци.
До 1948 година имал изградено куќа во руралните села надвор од Мосфелсбоер. Потоа, започнал ново семејство со својата втора сопруга, Аудур Свеинсдоттир која, исто така, ја презела улогата на лична секретарка и бизнис менаџер.
Како одговор на воспоставувањето на постојана американска воена база во [[Кеплавик]], тој ја напишал сатирата Атомстодин ([[Атомска станица]]), акција која можеби придонела да биде ставен на црната листа во САД.
Ред 120:
== Семејство и наследство ==
Лакснес имал четири деца: Сигридур
Гљуфрастеинн (куќата на Лакснес и земјата, како и неговите лични работи), сега е [[музеј]], управуван од страна на [[Исландска влада|исландската влада]].
| |||