Разлика помеѓу преработките на „Француско-пруска војна“

Француско-пруска војна (уреди)

Преработка од 09:45, 10 мај 2020

Одземени 70 бајти ,  пред 9 месеци
с
правописна исправка, replaced: сеуште → сè уште using AWB
с (правописна исправка, replaced: сеуште → сè уште using AWB)
 
==Последици==
 
 
Додека траеле преговорите, радикалните елементи на Националната гарда, лево ориентираните политичари и сиромашните во [[Париз]] одбија да се помират со пораз и покренаа бунт што ќе стане познат како Париска комуна. Сепак, ова движење не се здоби со сочувство надвор од околината на [[Париз]] опкружена со него и беше угаснето со помош на прусите, кои владините сили пропуштија низ нивните редови.
Војната меѓу [[Франција]] и [[Прусија]] е веројатно најдобриот пример и многу репрезентативен за природата на војната во втората половина на 19 век - почетокот на таканаречената. "Индустриска војна". Покрај тоа, тој ги илустрира некои од главните теми на воената историја воопшто - самата идеја за војна, влијанието на технолошките иновации врз војната, природата на војските и начинот на кој вообичаениот војник доживува војна.
 
На прв поглед лесно би се можело да се помисли, како што тогашните посматрачи запазиле, дека исходот на оваја војна бил јасен веќе однапред и дека победата на [[Французи|Французите]]те е загарантирана, лесна и брза. Поради тоа што, недолго пред тоа [[Француската армија]] ги победила на [[Австрија]] и [[Русија]]; водел уште еден човек по име [[Наполеоново царство|Наполеон]] и се сметало дека само таја и ниедна друга војска, има способност на Наполеновиот „Прв Впечаток“. Таа империјална [[Француска армија]] ја нарекувале „француската фурија“ (фр. furia francese). А [[Пруската војска]] [[Французи|Французите]]те ја испејувале така што ја нарекувале „абвокати и очајни лекари“. Меѓутоа, кога изби војната многу брзо се покаќало дека подобрата мобилизација, водењето во војната и артилеријата доминирале во новиот стил на војување
 
Прускиот генералштаб се состоел од точно 11 офицери - ниеден повеќе, ниеден помалку. Тој генералштаб во 1870. година проценил дека за три седмици може да превезе 484 000 војници преку шесте железнички пруги во [[Рајнската област-Пфалц|Рајнската област]]. А во реалноста за само 18 дена дури 1 183 000 Пруски војници од редовниот и резервниот состав поминале низ војните бараки, а 462 000 се нашле на границата со [[Франција]]. Железничкиот транспорт бил децентрализиран на ниво на корпусот, и секоја единица прецизно знаела на кој ден и во колку часот мора да тргне од гарнизонот, кон својата концентрациска зона. Еден Француски историчар покасно напоменал дека „уште од денот на легендарниот император Ксеркса од Персија толку огромен број на луѓе не биле излезени на фронтот“.
За Германската тактика во текот на таа војна се формирал нов збор - „auftragstaktik“, што би можело да се преведе како „тактика за исполнувањње на налогот“. Била едноставна но многу ефикасна и ефективна. Командантите на фронтовните (предните) единици имале, во оквирот на општата стратешка замисла, слободно да маршираат во правецот на топовските покања, затоа што можело да се очекува дека пресудниот притисок е таму каде што стојат топовите кои пукаат. Стратешката генијалност на генералот [[Хелумт гон Молтекеа]] (гер. Helmuth Karl Bernhard Graf von Moltke) - (1800—1891.г.) се состоела во тоа што бил способен да се прилагоди на околностите со тоа темпо со кое околностите произлегувале, а не ја присилувале својата армија да се вклопат како „коцки“ во некој однапред нацртан план - накратко, [[фон Монте]], за своето време, бил брилијантен опортунист.
 
Пешадијата многу брзо научиле дека одењето „построен“, напред, вопресрет на цевките на пушките е исто што и самоубиство, сега кога пушките биле со полнење и репетирање одстрана. Бидејќи сега пушките сега „сечеле се живо“, уништувајќи ја армијата. На [[Шпихерен]] (гер. Spicheren), 8. август 1870. година, околу 12% од 420 000 построени Пруси биле убиени или ранети во рок од 12 часа - најчесто од артилериското и покањето од пѕшки од близу. Покасно, Прускиот генералштаб ќе ја анализира битката кај Шпихерана и ќе направи математички таблици за бројот на мртви и ранети. Десет дена покасно, на 18. август, кај местото [[Гравелот Сен Прива]] (фр. Gravelotte St. Privat),принцот Август од [[Витенберг|Виртенберг]] му наредил на еден „гардијски пук“ да јуриша во збиена формација, без подршка од артилеријата, но затоа со звуците на трубите и тапаните, на [[Француската пешадија]] наоружана со пушки „Шасповки“. Резултат бил потполн масакр: за време од околу 20 минути погинале 8000 војници и офицери - 68% од вкупниот состав на таа единица. Никој од Прусите не успеал да се доближи на 550 метри до [[Французи|Французите]]те. Оваа случка била само почеток од она што ќе се дешава за 40 години.
 
Меѓутоа, [[Пруската армија]] извлекла поука („ја научила лекцијата“) од случката на Гравелот. Како прво, во битката кај Седана на 1. септември Пруската пешадија малку причекала, препуштајќи артилеријата да го заврши главниот дел од реботата. Исход: во таа голема битка погинале само 850 Пруски војници повеќе но во релативно малатабитка кај Гравелота.
 
Друго, [[Прусите]] на 30. октомври во близина на [[Париз]] пронашле нова тактика. Протвнапад на Пруската гарда бил ов јасно построени формации, туку од еден до друг војник биле големи растојаниа и секој се заштитувал и се сокривал позади разни нерамнини на теренот и со тоа никаде не биле „голема мета“, во јуриш тргнувала, час едната, час другата група, но секогаш со жестока огнена подршка од останатите - кои кои тогаш најчесто ги гаѓале [[Французи|Французите]]те. Дури во 1917. година [[Германската армија]] ќе се врати на оваа тактика, со употреба на таканаречените „јуришни одреди“.
 
Коњаницата сеуштесè уште се сметала за елитен дел од војската. Но, оваа војна ќе го разоткрие фактот дека сега оваа коњаница имала само две можности - да изврши самоубиство трќајќи напред или да не прави ништо. На 5. август 1970. година, генералот [[А. Е. Мишел]] (фр. Michelle) ја испратил својата бригада да се приближи, низ една падина, на пруската пешадија, кај местото [[Мосброн]] (фр. Morsbronn-les-Bains). Биле уништени девет одреди од бригадата, а колку е познато до денес, не умрел ни еден пруски војник. На 14. август, Француските коњаници, припадниците на еден врв на Француската Царска гарда, биле жртвувани кај [[Резонвил]] (фр.Rezonville), во сличен самоубијски јуриш кон Пруската пешдаија. А кај Седан на 1. септември 1970. година, Француската коњаница со која командувал генералот Жан. А. Маргерит јуришала повеќепати без престан на Германската пешадија. Тоа било херојски чин, па дури и Прускиот крал [[Билахемл I]] од [[Хоенцолерна]] (гер.Wilhelm Friedrich Ludwig von Hohenzollern) - (1797—1888.г.; Пруски крал од 1861. а Германски цар од 1871.г.), се воодушевил на [[Француски јазик]] „Ah! Les braves gens!“, но всушност, и тие извршиле самоубиство. Оние последни неколку преживеани Француски коњаници се вратиле без никаква борба, во тишина, полека, накај Француските позиции - никој не го чепкал; [[Прусите]] се разотишле и не ги забележале.
 
Командантите во следните војни напросто ги игнорирале масакрите кај Мособорн, Резонвил и Седана. Наместо тоа, тие покажувале на еден свети пример: во битката кај Вионвил (фр. Vionville), на 16. август, шест ескадрони на пруската коњаница во јуриш ја прегазиле Француската топовска линија, и на тој начин ја спасиле Германската пешадија, која до тој момент била во критична ситуација, под неподнослив оган. Адалберт фон Бредоу (гер. Adalbert von Bredow), командант на коњаницата која толку добро се покажала тој ден, и тој напаѓач беше запаметен како "јавање во смртта". Веројатно е последното масовно јуришање на коњаницата, чизма до чизма, во историјата на европските војни. Сепак, оваа победа ја држеше репутацијата на коњаницата како армија до следната војна. Во други ситуации за време на француско-пруската војна, коњаницата била корисна само за извидување и за ненадејни напади врз спротивните линии на противникот.
У Прусији је рат са Аустријом разоткрио све слабости не само артиљерије но и војне медицине. На савет армисјког хирурха Г . Ф Ф. Лефлера (нем. Löfler), краљ Вилхелм I од Хоенцолерна је сазвао конференцију водећих хирурга, а као резултат овога била је извршене комплетна реорганизација војно-медицинске службе. Поред тога повећани су контигенти добровољних одреда болничара.
 
Во Француско-Пруската војна точно се знаело кој хирург бил надлежен да командува со медицинските единици приклучени во секоја армија... Еден главен хирург команувал со воено-медицинските служби на цела армија. Ранетите биле евакуирани од местото. Точно оваа војна, влегла во историјата по тоа што по прв пат во некоја голема војна во која број на умраните на бојното поле бил поголем од умрените од разни болести - туфус, дизентеријa, вариола верa и сл. Дел од одговорот на ова прашање лежи во фактот дека Пруските војници, за разлика од Француските, пред војната добиле вакцина против некои болести, т.е. од вариола вере. Такао од неа се разболеле само 4835 Пруски војници, а 14178 Француски.
 
 
==Наводи==
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/wiki/Специјална:МобилнаРазлика/3958058“