Скапоцен камен: Разлика помеѓу преработките

[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
правопис - сивкав
с правописна исправка, replaced: сеуште → сè уште (4) using AWB
Ред 2:
'''Скапоцен камен''' ('''драг''', драгоцен или '''бесценет камен''') е парче од [[минерал]] кој во исполирана и изделкан облик се користи за правење накит или други украси. Меѓутоа одредени карпести (како [[лапис лазули]], (син камен) и осргански материјали (како килибарот или ахатот (црн килибар)) не се минерали но сепак се користат за изработка на накит поради нивниот сјај или нивните физички особини кои имаат уметничка вредност. Реткоста е уште една карактеристика која што ја дава вредноста на скапоцениот камен. Уште од XIX век, од најраната антика освен за накит, изрезбаните и гравираните скапоцени камења како пехарите биле најголемите луксузни уметнички форми, резбаријата на [[Карл Фаберже]] била последната најзначајна изработка во оваа традиција.
 
==== Особености и подредба ====
 
Традиционалната подредба на западот, останата уште од старите Грци, започнала со разликувањето на драги и полу-драги камења. Слични разликувања се направени и во другите култури. Во современата употреба драги камења се :дијамантот, рубинот, сафирот и смарагдот, а сите останати се полу-драги. Oваа разлика ја одразува реткоста на овие посебни камења, како и нивниот квалитет уште од древни времиња. Сите се проѕирни со префинета боја на својот чист облик.
Ред 16:
 
==== Вредност ====
Нема сеопфатен систем за проценка на скапоцените камења. Дијамантите се оценуваат со употреба на систем кој го развил Гемолошкиот институт на Америја (ГИА) уште од 1950те години. Од историска гледна точка сите скапоцени камења биле оценувани со голо око. ГИА системот вклучувал и голем новитет: 10 пати голем коефициент на зголемување како класичен облик за оценување на чистината на каменот. Другите пак сеуштесè уште се проценуваат според голото око.
 
Претставен е нов мнемониски уред таканаречен; „Четири критериуми “ (боја, облик, чистина и карат) кој ке им помогне на потрошувачите да ги разберат факторите кои се употребуваат за да се оцени еден дијамант. Со изменување, овие категории може да бидат корисни при оцена на сите скапоцени камења. Четирите критериуми имаат различна тежина во зависност од тоа дали се применуваат на обоени скапоцени камења или на безбоен дијамант. За дијамантите, се намалува примарниот фактор за вредност, проследен со јасност и боја.
Ред 28:
На страна од дијамантот пак, рубинот, сафирот, смарагдот, бисерот (кој не е скапоцен камен) и опалот се смета дека се скапоцени. Аметистот се сметал за скапоцен камен исто така како и во Грција се до пронаогањето на поголема маса во Бразил во XIX век. Дури и во последниов век определени скапоцени камења како што се аквамаринот, оливинот и мачкиното око се популарни и поради тоа се сметаат за скапоцени.
 
Денес во наше време пазарот не прави таква разлика. Многу скапоцени камења се употребуваат како најскап накит, секако зависно од заштитното име на дизајнерот, модните трендови, понудата на пазарот, обработката и тн. И покрај тоа дијамантите, рубините, сафирите и смарагдите сеуштесè уште имаат репутација која што ги надминува другите скапоцени камења.
 
Ретки или пак необични камења во главно се сметаат оние кои што едвај се среќаваат од страна на познавачите вклучувајќи ги андалузитот, аксинитот, каситеритот, клиногумитот и црвениот берил.
Ред 34:
Цените на скапоцените камења може многу да се променат (како и оние на танзанитот низ годините) или може да бидат доста стабилни или непроменливи (како оние на дијамантите). Всушност цените на големите скапоцени камења за карат се повисоки отколку на оние помалите, но популарноста на одредена величина на каменот може да делува врз цената. Просечните цени може да се одвиваат од 1 американски долар за карат за нормален аметист до 20.000-50.000 американски долари за трикаратниот колекционерски речиси совршен рубин наречен гулабова црвена крв.
 
==== Брусење и полирање ====
 
Некои скапоцени камења се корастат како кристали или пак во некоја друг облик зависно од тоа во каква се наоѓаат. Повеќето од нив сепак се брусат и полираат при што се користат како накит. Мала фабрика во Тајланд обработува илјадници карати сафир годишно наречени кабошони (елипсовиден облик) и камења кои се обработуваат со фацета (брусалица) со тоа што полира мали мазни прозорчиња наречени фацети со правилни мерки на прави агли.
Ред 43:
==== Боја ====
 
Бојата на било кој материјал се должи на светлината од самата природа. Дневната светлина , која се нарекува и бела светлина, е всушност комбинација на сите бои од спектарот. Кога светлината ке погоди некој материјал, повеќето зраци од светлината се впива додека пак мало количевство на одредена фреквенција или бранова должина се рефлектира. Делот кој се рефлектира окото го прифаќа како боја. Рубинот изгледа црвен затоа што ги впива комплетно сите бои на дневната светлина (сина и жолта на пример) додека пак ја рефлектира црвената светлина
 
Истиот материјал може да се појави во повеќе различни бои. На пример рубинот и сафирот го имаат истиот хемиски состав (двата камења се корунд) но имаат различни бои. Може да се случи дури и истиот скапоцен камен да има различни бои : кај сафирот се појавуваат неколку различни нијанси на сина и розова, а елегантниот сафир се експонира со цел круг на бои од жолта до портокалово-розова од неодамна е наречен Padparadscha sapphire. (папрадаша сафир)
Ред 80:
==== Вештачки кварц ====
Повеќето кварцови кои се употребуваат во микроелектрониката се произведени по вештачки пат. Големи, во стерилизатор преку хидротермален процес се создадени совршени кристали. Процесот вклучува обработување на здробените природни кварцови со топол воден раствор на база на натриум хидроксид.
Хидроксидот се употребува како минерализер т.е. тој помага да се испушти хранливата состојка на кварцот. Потребни се високи температури, најчесто околу 675  °C. Растворениот кварц тогаш се кристализира во кристални зрна на прилично пониски температури. Во 2005 година во САД се произведени речиси 200 тони кварц. Вештачкиот кварц најчесто се проценува според неговиот основен Q-фактор, кој е мерка на неговата пиезоелектричка реакција и негов индикатор за чистината на кристалот.
==== Употреба ====
Ред 115:
Сивкавиот кварц е сив, проѕирна верзија на кварцот, според бистрината е од скоро целосно проѕирен до кафено – сив кристал кој е скоро непроѕирен.
 
=== Млечен кварц ===
 
=== Млечен кварц ===
 
Млечниот кварц можеби е еден од најчестиот вид на кристалниот кварц и може да се најде речиси насекаде. Белата боја може да се предизвика со течна содржина на гас, течност или и двете, заглавени додека трае формирањето на кристалот. Заматеноста која е создадена при оваа содржина вистински ја ограничува неговата употреба во повеќето оптички и квалитетни примени на скапоцените камења.
Ред 130 ⟶ 129:
Кога јоните на хромот ја примаат жолто – зелената светлина таа се претвора во црвен сјај (луминисценција). Ова испуштање на сјај, придонесува на црвената боја која што се добива со одземањето на зелената и виолетовата светлина од белата светлина, и додава сјај на изгледот на скапоцениот камен.
 
Сите природни рубини имаат свои несовршености, вклучувајки ја чистината на бојата и содржината на рутилните иглички познати како „ свила“. Обично необработените камења се загреваат пред да се обработат. Скоро сите рубини во денешно време се обработени во некој облик, а загревањето на камењата е како најсоодветна алатка. Како и да е, рубините кои воопшто не се обработени во некој облик а се со одличен квалитет се сеуштесè уште на високо место.
 
Некои рубини покажуваат астеризам или звезда од 3 или 6 точки. Овие рубини се обработени во кабохони за да го истакнат вистинскиот ефект. Астеризмите се најдобровидливи со еден извор на светлина, и се движат низ каменот како што светлината се движи или како што каменот ротира.
 
=== Природна појава ===
 
Могок долината во Горен Мајамар (Бурма) со векови била главниот извор на рубини во светот. Тоа место има произведено некои од најубавите рубини што некогаш биле пронајдени. Најдобрата боја на мајнмар рубините е опишана како гулабова крв. Во централен Мајнмар, местото Монг Су почна да произведува рубини во текот на 90те и рапидно стана најголемото место за пронаоѓање на рубини.
 
Неодамна во Мијанмар е пронајден талог од рубин лоциран во северниот дел од државата Качин. Рубините уште од дамнешна историја се ископуваат во Тајланд, Палин и Самлоут, Дистрикт од Камбоџија, Бурма, Индија, Авганистан и во Пакистан. Рубините многу ретко се наоѓаат во Шри Ланка, загоа пак розовите сафири се многу чести. По Втората светска војна во Танзанија, Мадагаскар, Виетнам, Непал, Таџикистан и Пакистан најдени се траги (талози) од рубин.
Ред 159 ⟶ 158:
Под подобрување се подразбира промена на бојата, подобрување на проѕирноста со растворање на рутилни снопчиња, лечењето на фрактурите (испукнатините) или пак нивно целосно полнење.
Најчеста обработка е со примена на топлина. Повеќето ако не и сите, рубини на долниот крај на пазарот се применува топлина на грубите камења за да се подобри бојата, да се остранат виолетовата нијанса, сините траги и свиленоста.
Овие топлински обработки се најчесто на температура од 1800  °C (3300  °F) степени.Некои рубини подлежат на процес со загревање на пониска температура, на јаглени цевки на температура од 1300  °C (2400  °F) степени за 20-30 минути.
Свилата е само делумно уништена откако бојата се подобрува.
 
Ред 166 ⟶ 165:
* Грубите камења се полираат претходно за да се искоренат сите нечистотии од површината кои што можат да му наштетат на процесот.
*Грубоста се остранува со Флуороводород
*Првиот процес на загревање во кои што не се додаваат спојници. Загревањето ги искоренува сите нечистотии од внатрешноста на испукнатините. Иако ова може да се направи на температури до 1400  °C (2500  °F) степени, најчесто се случува на температура од околу 900  °C (1600  °F) степени од свилата која е недопрена.
*Вториот процес на загревање е во електрична рерна со различни хемиски додатоци. Најразлични решенија и мешавани се покажаа како успешни, како и да е оловото кое што најмногу содржи стаклен прав е најмногу употребувано во моментов.Рубинот се потопува во масла, а потоа прекриени со прав ставени на плоча се ставаат во рерна каде се загреваат на 900  °C (1600  °F) 1 саат во оксидирачка атмосфера.
 
Со загревање портокаловата боја во прав се претвора во проѕирна до обоена жолта паста која што ги исполнува сите испукнатини. Откако ке се олади, бојата на пастата е целосно проѕирна и значително ја истакнува целосната прозирност на рубинот.
Ред 215 ⟶ 214:
 
До XVIII век, аметистот бил вклучен во кардиналот, или во највредните скапоцени камења (заедно со дијамантот, сафирот, рубинот и смарагдот). Но, бидејќи големо количество е откриено во локации како што се Бразил, изгуби доста голем дел од својата вредност.
Собирачите трагаат по длабочината на бојата, доколку е возможно со црвен отсјај доколку е соодветно избрусено. Највисоко квалитетниот аметист (наречен „длабоко Руски“) е особено редок и затоа доколку се најде таков неговата вредност зависи од побарувачката на собирачите. Тој како и да е сеуштесè уште се подредува според поголемиот сјај, помал од оној на сафирите или рубините (падраша сафирот или рубинот гулабова крв)
 
=== Авентурин ===
 
Авентуринот е облик на кварц кој што се карактеризира со своја проѕирност и присуство на содржина на платиминерал кој што го дава сјајниот или блескавиот ефект авентуресценција.
Најчеста боја на Авентуринот е зелената, но исто така тој може да биде и портокалов, кафен, жолт, син или пак сив. Портокаловите и кафените се својствени за хематитот или гоетитот. Бидејки авентуринот е камен, неговите физички особини се : неговата специфична гравитација може да биде помеѓу 2,64-2,69 а неговата цврстина е нешто пониска од обичниот кварц кој тежи 6,5.
 
Авентуринскиот фелдспат или сончевиот камен може да се помешаат со портокаловиот и црвениот кварц авентурин, иако првиот е со поголема проѕирност. Авентуринот е често врзан и изобилството на пурпурни листови може да го направи матен така што тој може да биде на прв поглед помешан со малахитот. Името Авентурин произлегува од италијанскиот збор ventura кој што значи случајно. Ова е наговестување на среќното откритие на стаклото на авентурин или златен камен, од некоја гледна точка во XVIII век.
 
Иако тој прв бил пронајден, златниот камен е заедничка имитација на авентуринот и сончевиот камен. Златниот камен визуелно се разликува од подоцниве два минерали поради неговите груби дамки од бакар, дисперзирани заедно со стаклото во еден надприроден единствен начин. Тој е обично златно кафен, но може да се најде и син или зелен.
Ред 272 ⟶ 271:
Одредени вештачки сафири кои ја менуваат својата боја се продаваат како лабораториски или синтетички александрит, кој што е прецизно наречен симунат (исто така е наречен александриум) вториот е всушност тип на крисоберил-сосема различни супстанци чиј плеохроизам е различен и многу појасен отколку корундот (сафирот) кој менува бои.
 
==== Извор на боја ====
 
Рубините се корунди кои содржат `` нечистотиии од хром кои впиваат жолто-зелена светлина и се резултира во подлабока рубинова црвена боја со зголемена содржина. Пурпурните сафири содржат траги од вандиум и доага до неколку разноврсни нијанси. Корундот кој содржи ~0,01% од титаниумот е безбојна. Доколку се присутни траги од железо, многу бледа жолтеникава до зелена боја може да биде видена. Доколку се присутни нечистотии од титаниум и железо, како и да е резултатот ке биде прекрасна модросина боја.
Ред 284 ⟶ 283:
==== Обработка ====
 
Сафирите може да се обработуваат со неколку методи за да се разубави и подобри нивната јасност и боја. Се практикува загревањето на природните сафири за да се подобри и разубави нивната боја. Ова се прави со загревање на сафирот по неколку часа на температура од 500 до 1800  °C , или пак со загревање на непотполна азотна атмосферска печка седум дена или повеќе. По загревањето камењата стануваат се посини но губат некои свои рутилни соединенија (свила). Кога се употребуваат високи температури, каменот ја губи целата свила и станува чист при зголемување. Уште од римско време постои доказот дека сафирот и другите камења биле предмет на греење. Оние камења кои не се загреваат се многу ретки и често се продаваат заедно со потврда од независни гемолошки лаборатории со која се потврдува дека „нема знаци на термичка обработка“.
 
Јого-сафирите не треба да бидат загреани бидејки нивната сина боја е постојана и јака, тие се во главно без примеси и имаат постојана чистина (јасност). Во 1980тите Кога Интергем Лимитед започнал да го рекламира Јого-каменот како светски гарантиран не обработен сафир, изјавата го погодила пазарот на скапоцени камења бидејки претходно процесот на загревање бил таен (неоткриен), но во 1982 година проблемот со загревањето на камењата станал уште поголем. Во тоа време 95% од сафирите во целиот свет биле термално обработени за да ја подобрат својата природна боја. Соочувајки се со овој проблем, оние скапоцени камења кои биле загревани многу често избледувале со тек на време. Обучените гемологисти можат да препознаат камен кој е загреан со точност од 95%.
 
Обработката со дифузија е нешто поконтраверзна со тоа што таа се користи за да се додадат елементи на сафирот за намена да се подоврат боите. Најчесто берилиумот е дифузиран во сафир при загревање на многу висока температура, речиси до точката на топење на сафирот. Првично со овој процес се создадени (околу 2000) портокалови сафири, иако сега процесот е унапреден и многу бои на сафирот се најчесто обработени со берилиумот.
Ред 294 ⟶ 293:
Оние камења кои се обработени со дифузија на површината се воглавно одобрени бидејки кога деланките на каменот повторно се полираат, папрадаша обоениот слој може да се острани. (постојат некои камења обработени со дифузија на кои што бојата им оди многу подлабоко од површината). Проблемот е во фактот дека обработените папрадаши се понекогаш навистина многу тешки за да се препознаат, затоа се и причина да се добие сертификат од угледната гемолошка лабораторија (на пример Gubelin, SSEF, AGTA, итн, ) како препорака пред да се инвестира во нив.
 
Според упатствата на Федералната комисија за трговија во САД се бара откривање на било каков начин на разубавување кој што има значителен ефект врз вредноста на скапоцениот камен.
 
==== Откопување ====
Ред 310 ⟶ 309:
Може да се додадат хемиски додатоци за да се создаде вештачка верзија на рубинот, и сите други природни бои на сафирот и плус сите други бои кои не се виделе во геологијата. Вештачкиот материјал за сафир е идентичен на природниот сафир, освен тоа тој може да се направи без недостатоци кои може да се најдат во природниот камен. Недостатокот на процесот Вернеул е дека големите кристали имаат висок процент на внатрешна крутина. Многу методи на рачната изработка на сафирот се варијации на процесот Цохралски кој е измислен во 1916 година.
Во овој процес мал сафирен кристал се натопува во сад направен од скапоценеиот метал родиум, кој содржи стопена алуминиум, а потоа полека сеповлекува на со стапка од 1 до 100 [[мм]] на час. На крајот алуминиумот се кристализира, создавајки голем долг камен во облик на [[морков]] со големина од над 400 мм во пречник и со тежина од околу 500 кг.
 
 
{{Нормативна контрола}}
 
[[Категорија:Скапоцени камења| ]]
[[Категорија:Материјали]]