Француска инвазија на Алжир: Разлика помеѓу преработките

Освојувањето на Алжир било иницирано во последните денови на [[Бурбонци|Бурбонската реставрација]] од страна на кралот [[Шарл X]] во обид да се зголеми неговата популарност меѓу францускиот народ. Територијата на денешен [[Алжир]] формално била под контрола на Османлиите до [[1830]] година. Во [[Отомански Алжир]] земјата била управувана од еден гувернер и неколку бејлици, а остатокот од земјата биле под управа на локалните берберски и арапски лидери. Самиот управител бил [[де факто]] независен, иако бил подржан или контролиран од јаничарските војници кои се наоѓале во земјата. Алжир на запад граничел со [[Марокански султанат|Мароканскиот султанат]], а на исток со [[Отомански Тунис]].

За време на Наполеонските војни Алжир имал голема корист од трговија со [[Медитеран]]от каде биле увезени големо количество на храна од [[Франција]] која алжирските власти го купиле со кредит. [[Французи]]те го ограничиле своето тргување бидејќи Медитеранот бил управуван од страна на [[Велика Британија]]. Владетелот на Алжир се обидел да ги зголеми даноците кое довело до нестабилност во земјата и започнување на Првата берберска војна и Втората берберска војна.

Во 1795-1796 Франција имало склучено договор за купување на пченица за француската армија од два еврејски трговци во Алжир. Овие трговци имале долгови кон [[Хусеин Деј]], како османлиски управител на земјата и тој побарал доколку Франција сака да тргува, нивните долгови да бидат исплатени од [[Франција]]. По неуспешните преговори, Алжир го затворил пристаништето кое траело три години на штета на француските трговци, додека берберските трговци сеуштесè уште ја имале можноста да ја избегнат блокадата. Во [[1829]] година францускиот крал го испратил својот амбасадор на преговори, но алжирскиот деј одговорил со топовски оган насочен кон францускиот брод. Франција по овој чин започнала преговори со египетскиот управител [[Мехмед Али Паша]] за поделба на [[Северна Африка]], но тој ја отврлил оваа можност поради британскиот притисок. Така, Франција решила сама да го нападне Алжир.

Во 1830 година француската флота од 600 бродови отпатувала кон Алжир. Алжирскиот деј испратил 7.000 [[јаничари]], 19.000 војници од Константин и Оран, и 17.000 од Кабилија. Во битката француската армија издвојувала голема победа, а самиот управител побарал да ја прифати капитулацијата под услов да го задржи своето лично богатство. По пет дена тој заминал во егзил во [[Неапол]] со своето семејство, а јаничарите се повлекле кон [[Турција]].