Ортов Облак: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
сНема опис на уредувањето |
|||
Ред 44:
|jstor= 20022899
}}</ref> [[холандија|Холандскиот]] астроном [[Јан Орт]] независно ја заживеал идејата во 1950 година како начин за разрешување на еден парадокс:<ref name=Oort />
* Од самото постоење на Сончевиот систем, орбитите на кометите се нестабилни и во одреден случај [[динамика (физика)|динамиката]] ќе предизвика кометата или ќе се судри со Сонцето или со планета или пак ќе биде исфрлена од Сончевиот систем преку [[
* Дополнително, нивниот волатилен состав значи дека како што тие повторливо се приближуваат кон Сонцето, [[електромагнетно зрачење|зрачењето]] постепено ги изврива волатилите се едодека кометата не се подели или пак развие изолаторска кора која спречува понатамошно [[одгасување]].
Ред 189:
}}</ref> Проценетата маса на облакот е само мал дел од 50 до 100-те Земјини маси, исфрлен материјал.<ref name=Morbidelli2006 />
Гравитационото заемнодејство со блиските ѕвезди и [[галактичка плима|галактичката плимна сила]] ги изменилаорбитите на кометите правејќи ги да повеќе да наликуваат на кружници. На овој начин се објаснува скоро сферниот облик на надворешниот Ортов Облак.<ref name=Morbidelli2006 /> Од друга страна, Хилсовиот облак, које посилно сврзан со Сонцето, не поседува сферен облик. Неодамнешните изучувања покажале дека создавањето на Ортовиот облак, нашироко соодвествува со хипотезата дека [[Сончев систем|Сончевиот систем]] се создал како дел од сврзаното [[ѕвездено јато|јато]] од 200–400 ѕвезди. Овие млади ѕвезди имале улога во создавањето на облакот, бидејќи бројот на блиските ѕвездени минувања во јатото бил поголем од денешниот, што доведувало до голем број на
|author=R. Brasser
|author2=M. J. Duncan
Ред 259:
{{Main|Галактичка плимна сила}}
Повеќето од кометите кои можат да се видат во близина на Спонцето, најверојатно ја постигнале својата местоположба преку гравитациони
|author=Marc Fouchard
|author2=Christiane Froeschlé
Ред 304:
}}</ref>
== Ѕвездени
Покрај галактичката плимна сила, главниот поттикнувач кој ги пренасочува кометите кон внатрешниот Сончев систем е заемодејството помеѓу Сончевиот Ортов Облак и гравитационите полиња на блиските ѕвезди<ref name=Morbidelli2006 /> или пак џиновските [[молекуларен облак|молекуларни облаци]].<ref name=julio /> Орбитата на Сонцето низ рамнината на Млечниот Пат понекогаш го носи во близина со другите [[список на најблиски ѕвезди#иднина и минато|ѕвездени системи]]. На пример, се претпоставува дека пред 70 илијади години, можно е [[Шолцова ѕвезда|Шолцовата ѕвезда]] минала низ надворешниот Ортов Облак (сепак нејзината мала маса и висока релативна брзина ги ограничиле ефектите).<ref>{{cite journal
Ред 314:
|volume=800 |issue=1 |date=2015
|doi=10.1088/2041-8205/800/1/L17
|arxiv=1502.04655|bibcode = 2015ApJ...800L..17M |page=L17}}</ref> Во текот на следните 10 милиони години позната ѕвезда со најголема можност за предизвикување на гравитациони
|author=A. Higuchi
|author2=E. Kokubo
Ред 344:
|accessdate=2011-06-15}}</ref>
Налик слична претпоставка била предложена и од Џон Матис од [[Луизијански универзитет|Луизијанскиот универзитет Лафајет]] во 2002 го9дина. Тој тврди дека многу поголем број на комети пристигнуваат во внатрешниот Сончев систем од една особена област од Ортовиот Облак, од она што би се очекувало од галактичката плимна сила или пак само од ѕвездените
|author=John J. Matese
|author2=Jack J. Lissauer
| |||