Мостот на Дрина (книга): Разлика помеѓу преработките

Дејството на романот трае речиси четири века и содржи повеќе приказни поврзани за мостот на Дрина, кој е точка околу која сè се врти и главниот симбол на [[раскажување|нарацијеатанарацијата]]. Самиот мост на некој начин претставува спротивност на човековата судбина која е минлива во однос на камената градба, што е вечна. И околу него се плетат животи и приказни за историски личности , но и за маргинални, безимени ликови кои се плод на мечтата на писателот или задржан спомен од старите градски нарации.

Иво Андриќ во овој, како и во другите свои романи применил постапка на воспоставување книжевна [[Хроника|хроника]] (такви се и романите [[Травничка хроника]] и [[Омер -паша Латас]], па може да се каже дека Мостот„Мостот на ДринаДрина“ е Вишеградскавишеградска, а Омер „Омер-паша ЛатасЛатас“, сараевска хроника за животживотот и животниживотните премрежија во османлиските [[касаба|касаби]].

Во романот Мост„Мостот на Дрина Дрина“, Андриќ [[Хронологија|хронолошки]] го опиалопишал секојдневниот живот во вишеградската касаба на брегот на реката [[Дрина]], во која живееле заедно и [[Турци]] и христијни[[христијанство|христијани]] со сите свои посебности и потреби. Главниот лик на овој роман е токму тој, древниот, камен мост, со кој спојувањето на двата брега означувало и спојување (во одредени временски периоди) на две држави, Босна и Србија, но во исто време и оној клучен, секогаш егзотичен, секогаш предизвиклив спој и судир на [[Запад]]от со [[Исток]]от.

Во романот се опфатени три раздобја со нивнинивните специфичности:

* Време на турскиот феудален растеж и пашањето;

* Време на воените случувања на Балканот по Турскототурското губење на доминација, (анексија нна Босна и Херцеговина);

* Година 1914 година, силниот налет на новото време и несопирливинесопирливите бури во најава.

Во романот „Мостот на Дрина“ се сменуваат неколку вековивека кои ги поврзува еден [[мост]], како врска меѓу [[Ориент]]от и Западот. Притоа, мостот им одолева на бурите на [[историја]]та, а со својата величенственоствеличественост и со осамената убавина се воздигнува не само над градот, туку и над времето. Мостот е главниот лик на овој роман: тој е сведок на човечките трагедии, неговата ограда е испрскана со човечка [[крв]], немо го набљудува сменувањето на крупните историски епохи и цивилизации. „Мостот на Дрина“ е поетично, артистичко и, истовремено, многу умно дело. Во романот се прикажани епски историски слики заедно со нежни [[Психологија на личноста|психолошки]] моменти од човечкиот живот, а во него се соединуваат сите карактеристики на Андриќ како раскажувач: поетичност во сликањето на човековата трагика, ангажирана мисловност во третманот на големите теми, моќ за длабоко нуркање во човековата психа и голема дарба за портретирање на ликовите и за сликање на околината.<ref>Velibor Gligorić, „Beleška o piscu“, во: Ivo Andrić, ''Priča o vezirovom slonu''. Beograd: Rad, 1962, стр. 168-169</ref>