Петрич: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Ред 46:
== Географија ==
[[Податотека:PetrichPogled2.jpg|алт=Петрич от птичи поглед|лево|мини|
Градот е сместен во Петричкото поле северно од планината [[Беласица]], а во негова близина се наоѓаат и с. [[Рупите]] и храмот [[Света Петка (Параскева)|Св. Петка]] на познатата пророчка [[Баба Ванѓа|Ванѓа]] и [[Самуилова тврдина (Клуч)|Самуиловата тврдина]] во с. [[Клуч (Петричко)|Клуч]]. Во близината на градот се наоѓаат и 2 гранични премини: [[Златарево]] кон [[Република Македонија]] и [[Кулата]] кон [[Грција|Република Грција]]. Сè до влегувањето на [[Бугарија]] во [[ЕУ]], Петрич претставуваше важен трговски центар за граѓаните од [[Македонија]] кои во Петрич се снабдуваа со разна евтина стока.
== Историја ==
За првпат градот се споменува во
Градот паѓа под османлиска власт по 1395 година, кога заедно со неговата околина е вклучен во состав на Ќустендилскиот санџак и претставува центар на самостојна нахија. Во текот на османлиското владеење Петрич сè повеќе добива муслимански лик. Во 1652 година, османлискиот патописец Евлија Челебија го посетува Петрич и за него запишал, дека паланката има 240 убаво уредени куќи со градини. Има две маали со џамија, параклис, два ана и само една бања. Центар е на каза со 80 села. Има 50 дуќани, што укажува на нивото на занаетиството и трговијата во градот.<ref>Евлия Челеби. „Пътепис“, София, 1972, стр. 280 – 282.</ref>
Петрич е првенствено познат по производството на пченица, пченка, 'рж, овес, памук, ориз, тутун, афион, овошје, а важно место заземаат и костените. Во периодот XVI-XIX век, западно од градот, во атарот на селото [[Долене]], се одржувал познатиот Доленски панаѓур кој бил еден од најголемите панаѓури во европскиот дел на [[Отоманско Царство|Османлиската Империја]].<ref>Петър Петров. Долянският панаир, списание „Македонски преглед“, 1994, кн. 4, стр. 59 – 82</ref>
Во XIX век во градот се населуваат македонски семејства од планинските огражденски села, потоа од [[Негушко]], [[Гостиварско]] и други места од [[Македонија]].
Во 1845 година, рускиот славист Виктор Иванович Григорович, на пат од Струмица за Сер го посетува градот и го споменува во неговата книга „Опис на патувањето низ Европска Турција“:{{цитат|Гратчето Петрич е полно со трошни куќи и убави градини. Нема ниту црква, ниту училиште. Ако се верува на кажувањата на жителите, нивната изградба не ја дозволувале Турците.<ref>[http://www.vostlit.info/Texts/Dokumenty/Bulgarien/XIX/1840-1860/Grigorovic/text4.phtml?id=2235 Викторъ Григоровичъ. „Очеркъ путешествія по Европейской Турціи“. Москва, 1877.]</ref>}}Во [[1857]] година е изградена црквата „Успение на Пресвета Богородица“. Во неа се воведува богослужба на грчки јазик, а во дворот на црквата се отвора грчко училиште.<ref name="Тасев 29">{{cite book|url=|title=Борба за национална просвета в Мелнишкия край|last=Тасев|first=Христо|publisher=Народна просвета|year=1987|isbn=|editor=|editor-link=|edition=|location=София|pages=29|doi=|quote=|authorlink=|accessdate=|coauthors=|lang-hide=|lang=}}</ref>
Во [[1868]] година завршена е изградбата на црквата „Свети Никола“, која се претвора во центар на борбата против грчката пропаганда во градот.
[[Податотека:Gr_Petrich_curkva_Sv_Bogorodica.jpg|мини|Црквата „Успение на Пресвета Богородица“]]
Во [[1889]] година, Стефан Верковиќ во неговата книга „Топографско-етнографски опис на Македонија“ пишува за Петрич:{{цитат|Градот лежи на реката Струмица, во подножјето на планината Беласица. Има околу 100 продавници и неколку гостилници, 2 цркви, 1 училиште, 2 џамии и 1 муслиманско училиште. Претставува седиште на мудур, кадија и секоја среда е пазарен ден.<ref>Верковичъ, С.И. „Топографическо-этнографическій очеркъ Македоніи“. СПб, 1889, стр. 111.</ref>}}Според статистиката на [[Васил К’нчов|Васил К'нчов]] („[[Македонија. Етнографија и статистика|Македониja, Етнографиja и статистика]]“) од [[1900]] година, во Петрич живееле 7.190 жители, од кои 4.600 [[Турци]], 2.450 [[Македонци]]<ref name=":0">{{БИМ}}</ref>, 100 [[Роми]] и 40 [[Власи]].<ref name="Кънчов">[http://www.promacedonia.org/vk/vk_2_19.htm Васил Кънчов. „Македония. Етнография и статистика“. София, 1900, стр.191.]</ref> ▼
Во периодот [[1913]] - [[1925]] година во градот се доселиле голем број бегалци од Егеjскиот и Вардарскиот дел на Македонија.
▲Според статистиката на [[Васил К’нчов|Васил К'нчов]] („[[Македонија. Етнографија и статистика|Македониja, Етнографиja и статистика]]“) од 1900 година, во Петрич живееле 7.190 жители, од кои 4.600 [[Турци]], 2.450 [[Македонци]]<ref name=":0">{{БИМ}}</ref>, 100 [[Роми]] и 40 [[Власи]].<ref name="Кънчов">[http://www.promacedonia.org/vk/vk_2_19.htm Васил Кънчов. „Македония. Етнография и статистика“. София, 1900, стр.191.]</ref>
== Демографија ==
Ред 94 ⟶ 107:
|100
|}
[[Податотека:Petrich_STA50132.JPG|мини|Центарот на Петрич]]
Во градот и околината живеат голем број [[Македонци]], кои од страна на бугарската држава не се признаваат како посебна етничка заедница и голем дел од нив се запишуваат како [[Бугари]].<ref name=":0" />
| |||