Карате: Разлика помеѓу преработките

Во [[1609]] година јапонскиот [[Сацума]] (Сатсума)-[[клан]] го завземал риукиу островот, и неговот намесник на Окинава, Шимацу, ја заострил забраната со оружје во таква мера, што носењето на било какво оружје, па и церемонијалните, било строго казнувало. Оваа забрана за носење на оружје се нарекувало ''катанагари'', што би значело „лов на мачеви“. Мачеви, ками, ножеви и сите остри алатки биле систематски забранети. Се одело се до тоа, да во едно село се признавал само еден едини нож, со конец врзан за селскиот бунар (или на друго централно место) и строго зачуван. Заострената забрана на оружје требало да ги прекине немирите и наоружаниот отпор против новите владетели. Меѓутоа, јапонските [[самурај|самурајисамураи]] имале право на т.н „проба на мачеви“, по која острината на својот мач можеле да ја испробуваат на лешевите, ранените но и самоволно на селаните, што се и случило. Така јапонската анексија довела до зголемување на потребата за самоодбрана, каде според тоа на [[феудализација|феудалната]] Окинава фалеле полициската управа и правните постапки, кои поединците би ги штителе самоволно другите. Недостаток на правните институции и зголемување на потреба за самоодбрана од самоволни нови владетели покренале, процес на интензивирање и субтилизирање од ''те'' (=боречки систем) у ''карате'' (=боречка вештина).