Човекот со филмската камера: Разлика помеѓу преработките

Во 2012 година, списанието „[[Сајт енд саунд]]“ (''Sight and Sound'') го рангирало овој филм на осмото место на списокот на најдобрите филмови во историјата, а во изборот на истото списание, филмот бил прогласен за најдобар документарен филм на сите времиња. Тој претставува врвно остварување на филмската теорија на Вертов за „кино-око“ со која се обидел да докаже дека камерата е слична на окото и дека затоа е најдобро да се користи за документирање на вистинскиот живот. Оттука, според неговата [[теорија]], документарниот филм одговара повеќе на тогашните нови [[Комунизам|комунистички]] услови на уметноста отколку старата драматуршка [[кинематографија]]. Вертов ја развил оваа теорија за време на [[Граѓанска војна во Русија|Граѓанската војна во Русија]], кога работел како монтажер во одделот за пропаганда на [[Црвената армија]], каде ги монтирал познатите филмски репортажи „Кинонедела“. Со својот пристап на работа, Вертов сакал да покаже дека монтажерот може да биде главниот автор на филмот.<ref>Кинотека на Македонија, „Програма ноември 2015“.</ref>