Психоанализа: Разлика помеѓу преработките

Во својата критика на психоанализата, [[Карл Густав Јунг]] најпрвин ѝ оддава признание на Фројдовата теорија како прв обид во западната [[цивилизација]] за истражување на [[Психологија на личноста|психата]] оздола, од анималната сфера на [[Инстинкт|инстинктите]] при што оправданиот страв од метафизиката[[метафизика]]та го спречил Фројд да навлезе во сферата на „[[Окултизам|окултното]]“. Меѓутоа, според него, психоаналитичарите никогаш не успеале да стигнат подалеку од претпоставените траги на интраутерни искуства и во таа смисла, дури и славниот концепт на „траума на раѓањето“ тој го нарекува „очигледен [[туризам]] којшто повеќе не може ништо да објасне“. Според него, Фројдовата психоанализа била немоќна да се отплетка од [[секс]]уалните [[Фантазија|фантазии]] и сличните „непомирливи“ тенденции што ги предизвикуваат [[Афект|афектните]] состојби. Затоа, Фројдовата психоанализа не може да допре до ништо друго, освен до суштински негативното вреднување на несвесното.<ref>Karl Gustav Jung, „Psihološki komentar Tibetanske knjige mrtvih“, во: ''Tibetanska knjiga mrtvih – Posmrtna iskustva u Bardo Ravni (Sakupio i izdao V. J. Evans Venc)''. Beograd: Prosveta, 1988, стр. 141-158.</ref>