Политичка филозофија: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
дополнување |
→Чиста политичка теорија: дополнување |
||
Ред 41:
Главниот придонес во теоријата на комитетите и изборите го дале [[Данкан Блек]] (''Duncan Black'') и [[Гордон Тулок]] (''Gordon Tullock''). Сепак, како далечни претходници на оваа гранка на политичката теорија се тројца француски [[математичар]]и и [[физичар]]и од [[XVIII век]]: Борда (Borda), Кондорсе (Condorcet) и Лаплас (Laplace). Подоцна, во 1907 година, Нансон (E. J. Nanson) објавил едно дело во врска со изборите, а мал придонес во оваа област дале и [[Џорџ Халет]] (George H. Hallet) и [[Френсис Галтон]] (Francis Galton). Значаен придонес во изградбата на оваа теорија дал [[Луис Керол]] (Lewis Carroll) кој напишал три оригинални памфлети за методите на гласање.<ref>James M. Buchanan and Gordon Tullock, ''The Calculus of Consent: Logical Foundations of Constitutional Democracy''. The University of Michigan Press, 1962, стр. 327.</ref>
Теоријата на [[Политичка партија|партиите]] и кандидатите ги третира политичарите како [[Претприемништво|претприемачи]], а партиите како партнерства, т.е. корпорации. Притоа се поаѓа од претпоставката дека политичарите сакаат да бидат избрани или повторно избрани, а партиите се доброволни коалиции на политичарите, организирани со цел да се победи на изборите. Првите зачетоци на оваа теорија потекнуваат од економистите [[Харолд Хотелинг]] и [[Јозеф Шумпетер]], но најголем придонес во нејзиниот развој имаат [[Ентони Даунс]] (Anthony Downs) и [[Гордон Тулок]] (Gordon Tullock). Во основа, оваа теорија покажува дека структурата на политичките партии зависи од методите на гласањето. На пример, ако во една изборна единица, политичките кандидати мора да освојат 50% од гласовите за да победат, тогаш сите политички партии ќе се обидат да ги освојат гласовите на што поголем број гласачи, со што партиите ќе нудат слични изборни програми. Како последица на тоа, ваквиот систем на гласање ќе доведе до доминација на две политички партии. Доколку од една изборна единица се избираат повеќе кандидати, тогаш не постои тенденција на слични политички програми, туку политичките партии ќе се диференцираат, обидувајќи се да ги освојат гласовите на одделни општествени групи. Во продолжение, оваа тероија покажува дека рационалниот гласач ќе потроши малку време и енергија за да биде добро информиран пред изборите.<ref>James M. Buchanan and Gordon Tullock, ''The Calculus of Consent: Logical Foundations of Constitutional Democracy''. The University of Michigan Press, 1962, стр. 334-336.</ref>
== Поврзано ==
| |||