7.637
уредувања
Разлика помеѓу преработките на „Ден на востанието на Македонија“
→Историја на настанот
Ознаки: Мобилно уредување Мобилно семрежно уредување |
|||
|
* Во третата група биле: Мице Димески (командир), [[Крсте Црвенковски]], [[Коле Чашуле]], Киро Ќососки и Киро Базеркоски.<ref>Ице Ацески – Рапеш „Нескршливите“, Прилеп, 1991, 46 стр.</ref><ref>Љубен Георгиевски - Љупта, „Тарцан: монографија за Трајко Бошкоски-Тарцан–Илинденски“, Скопје, 1994, 200 стр.</ref>
Во акцијата на првата група бил убиен еден стражар од участокот во Прилеп. Потоа, Аспарух Јосифовски фрлил бомба врз
Втората група нападот го започнала точно во 22 часот. Во предвиденото време незабележана групата се доближила до затворот и во моментот кога ја слушнала престрелката пред полициската станица по фрлената бомба јуришала на затворот. Од затворот било
Третата група со спојување на телефрафските и електричните жици успешно го прекинува телефонскиот сообраќај<ref name="borbiVoZapMak1983"/> за да не може воениот гарнизон во Прилеп да биде информиран за нападот.<ref name="VI-JNA_MK_kniga1ни"/>
По изведените акции сите три групи се повлекуваат без губитоци на зборното место наречено Средоточна вода во текот на ноќта додека во градот сѐ уште се слушаат истеели од огнено оружје.<ref name="borbiVoZapMak1983"/>
Според оптужницата на воениот суд против учесниците на нападот на полициската станица групата се обучувала во близина на Марковите Кули.
Дејствија има и во Кумановско. На [[12 октомври]] [[1941]] година, во областа Студена вода е формиран [[Козјачки партизански одред|Кумановскиот (Козјачки) партизански одред]], а во областа Менкова колиба [[Карадачки партизански одред|Карадачкиот партизански одред]]. При првите судири со бугарската војска овие партизански одреди биле разбиени. Карадачкиот одред е разбиен на [[14 октомври]], а Козјачкиот одред - на [[17 октомври]].<ref>Ванчо Николовски „НОВ без догми 1941-1942“, „Глобус“, Скопје, 1997, 127-128 стр. </ref> [[Скопски партизански одред|Скопскиот партизански одред]], формиран веќе во август, не зема учество во овие настани, бидејќи борците не биле известени.<ref>Антон Колендиќ „Не бевме комити“, „Млад борец“, 20 јуни 1989, 37 стр.</ref> Иако активноста на овие први партизански одреди е скромна, таа претставува иницијална каписла за продолжување на борбата.
| |||