Солунска машка гимназија „Св. Кирил и Методиј“: Разлика помеѓу преработките
[проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Одбиени последните 2 промени во текстот и вратена преработката 3869223 на Инокентиј |
→Ученички бунтови: се бара извор |
||
Ред 16:
Во гимназијата често избувнувале конфликти за тоа да се зголеми бројот на професори со потекло од [[Македонија (регион)|Македонија]], а да се намали бројот на оние што се носат од територијата на кнежевството [[Бугарија]]. [[Бугарска Егзархија|Бугарската Егзархија]] која ја спроведувала политиката на [[Стефан Стамболов]] за еволутивно решавање на македонското прашање, била против зголемување на бројот на учители од [[Македонија (регион)|Македонија]], заради стравот дека Македонците учители ќе ги револуционеризираат учениците, и со тоа ќе бидат нарушени добрите односи меѓу кнежеството [[Бугарија]] и Османлиска [[Турција]].{{факт}}
Веднаш по нејзиното создавање, веќе во учебната 1882/1883 година, дошло до бранување. При училишниот бунт во учебната 1883/1884 година биле исклучени од гимназијата [[Ѓорче Петров]] и [[Пере Тошев]], кои биле меѓу првите ученици на оваа гимназија. Во учебната 1887/1888 година дошло до нов бунт, поради кој биле исклучена поголема група на ученици. Меѓу причините за бунтот било и барањето на учениците: ''дека не можат да работат на бугарски јазик, туку сакале да работат и да им се предава на нивниот домашен, македонски дијалект''.{{факт}} Меѓу учениците кои заминале во [[Белград]], за да го продолжат образованието, биле: [[Даме Груев]], [[Петар Поп Арсов]], [[Никола Наумов]], [[Христо Поп Коцев]], [[Димитар Мирчев (раководител на ТМОРО)|Димитар Мирчев]] итн.
Во своето дело „Во Македонија под ропство“ [[Павел Шатев]] пишува дека во основата на ученичките бунтови бил спорот како да се извршува ослободувањето на [[Македонија (регион)|Македонија]].<ref>Шатев, П., ''В Македония под робство'', София, 1983, трето издание, с. 35</ref> [[Бугарска Егзархија|Екзархиската]] страна верувала дека ова требе да се извршува со легална борба, просвета, цркви и училишта, а другата страна - со револуционен метод на дејствие.<ref>Шатев, П., ''В Македония под робство'', София, 1983, трето издание, с. 36</ref>
|