Стар завет: Разлика помеѓу преработките

[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
с Ehrlich91 ја премести страницата Стар Завет на Стар завет
Нема опис на уредувањето
Ознака: Изворно уредување 2017
Ред 1:
{{Christianity}}
'''Стариот Заветзавет''' е христијански назив за збирка од натписи кои [[Евреи]]те и [[христијани]]те ги сметаат за свети, а се состои од книга за светите закони, историја, пророштво и поезија. За [[јудаизмот]], списокот на овие свети книги го утврдил синодот во Јавнија (лат. Јаmnia) околу 90 години п.н.е. Раната црква го користила грчкиот превод која ги користела и некои од книгите кои ги немало во еврејскиот канон. Оваа книга православните и римокатолиците ја нарекуваат девтероканонска, а протестаните апокрифна книга.
 
Стариот Заветзавет е дел от [[Библија]]та, која ги опфаќа сите 50 книги, напишани пред Христос. Стариот Заветзавет е пишуван во продолжение на 1100 години.
 
== Книги од Стариот Заветзавет ==
Сите книги на стариотСтариот завет можеме да ги поделиме во четири групи:
• ''Законски'' книги:
 
Ред 25:
[[Исаја, Еремија, Јов, Данил]]
 
== Постанок на Стариот Заветзавет ==
 
Стариот Заветзавет се дели на три основни делови: Историски книги (од 1. Мојсеева книга до книгата за Естера), Поучни книги (од книгата за Јов до Песната над песните) и Пророчки книги (од Исаија до Малахија).
Најстарите книги во [[Библија]]та се Петте Мојсееви книги. [[Бог]] не само што заповедал да се напише [[Библија]]та, туку и ги извршил подготовките за нејзиното пишување. [[Мојсеј]] бил дете на еврејски родители и преку многу чудни околности стасал до царскиот дворец. Се стекнал со голема мудрост во најдобрите школи во [[Египет]] и така бил оспособен подоцна да го води еврејскиот народ и да ги пишува светите книги. Тој не пишувал раководејќи се според својата мудрост и волја, туку [[Бог]] го инспирирал со Својот Дух, за да може пишувањето да биде без грешка.
 
Ред 34:
 
Пророкот [[Езекиел]] објаснува што е тоа „вдахновеност од Божјиот Дух". Во 11. глава, 5. стих пишува: '„ ''И слезе врз мене Духот Господов u ми рече: кажи така вели Господ она што го зборувате вие, доме Израилев, и она што ви иде на ум, Јас го знам'' ".
Духот Божји слегувал врз луѓето кои пишувале или говореле во Негово име. Вистина, [[Мојсеј]] го пишувал и она што му било пренесено и по усмен пат, но сигурно е дека „татковците на Божјиот народ" добро внимавале што пренесувале на помладите генерации, зашто тоа биле свети зборови. Но не само тие, туку и сам [[Бог]] бдеел над писателите на соодветни книги. Патем речено, Евреите до ден денес важат за најдобри познавачи на Стариот Заветзавет, кои знаат и цели книги напамет без да погрешат еден збор!
 
После [[Мојсеј]], пишувал [[Исус Навин]] и уште неколку Божји слуги. Подоцна, пророкот [[Самоил (пророк)|Самуил]] основал пророчка школа, и веројатно тие пророци ги препишувале библиските книги. Мора да се признае дека [[Бог]] ја доверил оваа задача на вистинскиот народ. Евреите биле извонредно педантни во препишувањето на светите книги. Дури воделе сметка колку букви има во одредени книги; не смеело да се одземе, ниту да се додаде ниту една! При препишувањето на Божјото Име, препишувачот морал најнапред да си ги измие рацете, затоа што Божјото име било нешто најсвето.
Ред 40:
Царот [[Давид]], [[Асаф]] и уште некои, ги напишале Псалмите, а Давидовиот син [[Соломон]] ги напишал Книгите на мудроста.
[[Езра]], во 5 век пред Христос, со помош на Неемија ги составил сите старозаветни книги во една целина, наречена „канон" (мерило). Канонските книги биле одбрани под водството на [[Светиот Дух]], и само тие книги смееле да се читаат во еврејските синагоги. Помеѓу книгите на Стариот Заветзавет не влегле „апокрифите", бидејќи биле сметани за книги кои не биле инспирирани од [[Светиот Дух]].
 
Бидејќи израелскиот народ долго време бил во ропство, постепено се одучувал од својот јазик, па се покажала потребата за преведување на Стариот Заветзавет на сродниот арамејски јазик. Овој превод се вршел под контрола на книжниците. Арамејскиот јазик бил светски јазик цел милениум.
Околу 250 година пред Христос, [[грчки јазик|грчкиот јазик]] станал многу познат, бидејќи [[Грција]] во тоа време била светска сила. Многу [[Евреи]] биле расеани по целото грчко царство, па и тие имале силна желба да читаат од Светото Писмо за големиот и силен [[Бог]]. Оттаму и нивната желба да се преведе [[Библија]]та и на [[грчки јазик]]. На тој превод работеле 70 луѓе, па затоа и преводот бил наречен „Септаугинта“ (LXX). Овој превод уживал голем углед како помеѓу Евреите, така и помеѓу првите христијани.
 
== Содржина ==
Стариот завет е откровението на еден номадски народ, кој се движел околу [[Средоземното Море]], меѓу Евроазија и Африка, по течението на реките [[Еуфрат]], [[Тигар]] и [[Нил]], а себе се нарекувал Израелов.<ref>Група автори: Македонски јазик и литература, Просветно дело, 2006 г., стр. 222.</ref> Во Стариот Заветзавет се појавуваат околу педесетина различни литературни видови: митови, химни, молитви, историски записи, љубовна поезија, есеи, хронологија на родови, басни, реалистични приказни, разни изреки и друго. Приказните раскажуваат за верата, борбите, надежите и поразите на ликовите од еврејската заедница. Стариот Заветзавет се дели на три основни делови: Историски книги (од 1. Мојсеева книга до книгата за Естера), Поучни книги (од книгата за Јов до Песната над песните) и Пророчки книги (од Исаија до Малахија). Најстарите книги во [[Библија]]та се Петте Мојсееви книги.
 
[[Втората Мојсеева книга]] изобилува со чудесни настани: претворање на горката вода во слатка, стапот во змија, правење сув пат среде [[Црвеното Море]]. Но, најважен дел од оваа книга е моралниот кодекс на однесување или [[Десетте божји заповеди]], кои [[Мојсеј]] ги добива на [[Синајската Гора]].
Ред 63:
<small>''Песна над песните''</small>}}
 
Во Стариот Заветзавет сликата на Бог е многу различна од претставата за него во христијанството - како бескрајна љубов. Старозаветниот Бог е „љубоморен осветник, господар на лутината, се одмаздува на своите противници, истраен во гневот кон непријателите. Јахве е бавен во гневот, но силен во моќта.“
 
Стариот Заветзавет завршува со прорекување на појава на божјиот пратеник, месија, кој ќе го донесе новото учење. Со ова, Стариот и Новиот Завет се поврзани.