Вилијам Батлер Јејтс: Разлика помеѓу преработките

Во 1885 година, Јејтс објавил две кратки лирски песни во Даблинското универзитетско списание и бил еден од основачите на Даблинското херметичко друштво. Исто така, тој се запознал со [[Џон О'Лири]], еден од водачите на ирското движење за независност, кој го поддржувал во книжевниот развој и го организирал собирањето прилози за печатење на неговата прва поетска збирка. Поетската дарба на Јејтс за првпат сериозно дошла до израз кон крајот на 1880-тите. Во 1888 година ја објавил книгата „Бајки и народни приказни“, додека следната година се појавила неговата прва поетска книга, „[[Скитањата на Осијан и други песни]]“ (англискиот превод го направил Семјуел Фергусон). Истата година (1889), заедно со сликарот Едван Елис, Јејтс бил уредувач на критичкото издание на [[поезија]]та на [[Вилијам Блејк]]. Потоа станал член на [[Спиритизам|спиритистичкото]] друштво „Златна зора“, се дружел со членовите на ''Rhymer's Club'' при што, како што самиот соопштува на почетокот од „Суровите карпи“, „го учел занаетот“. Во тој период ги објавил „[[Грофицата Кетлин и различни легенди и песни]]“ и збирката народни преданија, „[[Келтски самрак]]“. Јејтс се развил како писател во периодот 1895-1905, кога ги продлабочил спиритистичките, [[философ]]ските и книжевните истражувања. Тогаш соработувал во списанието што го уредувал неговиот пријател Артур Сајмонс, ги објавил „Тајната роза“ и „Ветар меѓу трските“, во 1902 почнал да го чита [[Фридрих Ниче|Ниче]] и бил член на управата на Ирскиот народен театар (''The Abbey Theatre''), заедно со Леди Грегори и Џон Синг. Во 1903 година објавил три книги и одржал низа предавања во [[САД]]. Подоцна, меѓу четвртата и петтата деценија од животот на Јејтс се случил пресвртот кој до ден-денес предизвикува неразбирање, чудење и восхит кај книжевните историчари. Во 1908 година гo запознал [[Езра Паунд]] кој му помогнал да го дооформи поетскиот талент. Во текот на таа деценија, Јејтс ги објавил „Зелената„[[Зелениот кацигашлем и други песни“песни]]“, „Песни напишани во малодушност“ и „Одговорности“. Во текот на и по [[Првата светска војна]] Јејтс веќе бил познат поет, го објавува делото „Дивите„[[Дивите гулаби во Кул“Кул]]“, а во 1923 година ја добил [[Нобелова награда за литература|Нобеловата награда за литература]]. Најпосле, во текот на последните 15 години од животот ги објавил „Кула“„[[Кула (Јејтс)|Кула]]“, „Кружни скали“, „Полна месечина во март“ и книгата „Визија“„[[Визија (Јејтс)|Визија]]“ во која ги изразил своите спиритистички искуства и сфаќања на историјата.<ref>Milovan Danojlić, „Jejtsovi koreni“, во: Viljem Batler Jejts, ''Kula''. Beograd: Beogradski izdavačko-grafički zavod, 1978, стр. 12-15.</ref>