Вилијам Батлер Јејтс: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
→Хронологија на творештвото на Јејтс: дополнување |
→=Ирска како тема во творештвото на Јејтс: дополнување |
||
Ред 57:
* 1939 - пиесата ''Чистилиште'', последните песни од периодот 1936-1939 и пиесата ''Смрта на Кухален''.
===Ирска како тема во творештвото на Јејтс===
Ирските теми се присутни во творештвото на Јејтс уште во првите негови книжевни дела. За него, ирството ее час надворешен украс, час посебна нијанса во претставувањето на општите прашања; тоа се одразува во гордоста и отменоста на дикцијата, во романтичарската ширина на погледот и во обилноста на поетските слики. Оттука, тој гордо соопштува:<ref>Milovan Danojlić, „Jejtsovi koreni“, во: Viljem Batler Jejts, Kula. Beograd: Beogradski izdavačko-grafički zavod, 1978, стр. 15.</ref>
<br />
<br />
''Јас сум од Ирска, а''
<br />
''Ирска е света земја.''
<br />
И ден-денес, присуството на Јејтс се чувствува насекаде низ Ирска, исто како што таа е присутна во секој негов [[стих]]. Проучувајќи го ирското национално минато, Јејтс започнал игра на дешифрирање, интерпретирање и парафразирање на дамнешните [[симбол]]и. Притоа, тој им се вратил на [[Келти|келтските]] извори и го отфрлил посредството на [[црква]]та. Како учесник во келтската преродба, Јејтс црпел од најдалечните, митски извори и од златното време на [[Историја на Ирска|ирската историја]]. Во неговото творештво, стремежот да се оживее древната Ирска одела паралелно со борбата да се изгради личниот поетски израз. Во 1885 година, по долгогодишното прогонство, во Ирска се вратил Џон О'Лири, кој околу себе собрал повеќе млади писатели меѓу кои бил и Јејтс. Во својата студија за Јејтс, професорот Донехју вели дека Јејтс измислил една земја и ја нарекол Ирска, која во неговото творештво е „чиста како свеќата што пред Светиот крст гори“. Во тој поглед, Јејтс тежнеел кон откривање на првобитната, рајска, поетска татковина на човекот во која земското и она другото се наоѓаат во единство и каде што смртта продолжува со [[живот]]от, а животот со [[смрт]]та. Потврдата за таа идеја ја наоѓал во
<br />
<br />
''Повеќепати човекот се раѓа и умира''
<br />
''Помеѓу оние две вечности,''
<br />
''Вечноста на племето и душата. Сето тоа''
<br />
''Старата Ирска го знаеше.''
<br />
Дури и во послабите негови песни Јејтс секогаш успевал да ја одржи рамнотежата меѓу длабокиот национален полет и достоинството и слободата на уметничото мислење. Оттука, тој никогаш не бил следбеник на тесноградиот и патетичен ирски, [[Католици|католички]] [[национализам]]. Тој поаѓал од претпоставката дека големата [[поезија]] мора да биде национално обоена, но не ги следел политичарите, а кон [[свештенство]]то бил уште понедоверлив. негодувањето предизвикано од изведбата на некои негови пиеси уште повеќе го оддалечило од вкусот на широките народни маси, а неговата интелектуална толеранција не се вклопувала во општоприфатеното мислење дека борбата против англиската власт била поважбна од сè. За него, улогата на поезијата била поголема од политичката дејност, а во една прилика напишал: „Книжевноста е најсилниот глас на свеста и на совеста“. Во своите подоцнежни песни, Јејтс повторно ја истакнал вербата дека Ирците уште еднаш ќе се потврдат како градители на онаа цивилзација која е родена од пресметките на [[Питагора]] и од грчкиот идеал на [[убавина]]та. Но за лошата уметност никогаш немал оправдување и пуишувал дека за неа не треба да се има милост ниту кога е национално исправна.<ref>Milovan Danojlić, „Jejtsovi koreni“, во: Viljem Batler Jejts, Kula. Beograd: Beogradski izdavačko-grafički zavod, 1978, стр. 20-22.</ref>
== Наводи ==
| |||