|
===Стандардни уреди===
Безжичните точки на пристап (анг. Wireless access points) поврзуваат групи од безжични уреди со жичанижичени локалнимесни мрежи (анг. wired LAN). Точките на пристап потсеќаат на мрежените хабови кои предаваат податоци меѓу поврзаните уреди, покрај (најчесто едниот) жичанитежичените уреди поврзани на нив, како ethernet хаб или свич, со што му овозможуваат на безжичните уреди да комуницираат со жичанитежичените.
Бежичните адаптери му овозможуваат на безжичните уреди да се поврзат во безжични мрежи. Ваквите адаптери жичаножичено се поврзуваат со другите уреди преку надворешни или внатрешни портови како PCI (Peripheral Component Interconnect), miniPCI, USB (Universal Serial Bus), ExpressCard, Cardbus или PC Card. Од 2010 год. сите нови лаптопи се произведуваат со вградени внатрешни адаптери. Внатрешните адаптери се потешки за поставување.
Безжичните рутери кои поврзуваат безжичните точки на пристап, ethernet свичовите и вградената програма на рутерите, која го овозможува функционирањето на IP адресите, NAT (Network address translation) и DNS (Domain name servers) препраќањето преку вградениот WAN (Wide area network) трансмитер. Безжичните рутери овозможуваат жичанитежичените и безжичните ethernet уреди да се поврзат со едen WAN уред како кабловски или DSL (Digital subscriber line) модем. Безжичниот рутер овозможува конфигурирање на сите три направи, главно точката на пристап и рутерот, преку конфигурирањето на една централна алатка. Оваа алатка најчесто е вграден веб опслужувач до кој имаат пристап сите жичанижичени и безжични клиентски уред и често сите WAN клиентски уреди. Оваа алатка може да биде и програма поставена на некој десктоп компјутер, како на пр. програмата AirPort на компанијата Епл.
Безжичните мрежни мостови ги поврзуваат жичанитежичените со безжичните мрежи. Мостот се разликува од точката на пристап по тоа што точката на пристап ги поврзува безжичните уреди со жичанатажичената мрежа на нивото на data-link слојот. Два безжични мостови можат да се искористат кога треба да се поврзат две жичанижичени мрежи во места каде што не може да се постави кабел, како на пример две одделени куќи, па се поставува безжична врска меѓу нив.
Уредите за проширување на домет кај безжичните мрежи или попознати како репетитори, можат да го зголемат дометот на веќе постоечка безжична мрежа. Стратешки поставените репетитори можат да го прошират дометот на сигналот или да му овозможат на истиот да надмине некаква пречка, како на пр. ходници во форма на англиското L. Кај безжичните уреди кои се поврзани преку репетитори може да се појави зголемена латентност на сигналот при секој премин од еден репетитор на друг. Додатно на тоа, квалитетот на сигналот кај безжичен уред чиј сигнал се пренесува преку синџир од репетитори, ќе зависи од најслабата врска меѓу два соседни репетитори во тој синџир.
==Безбедност на мрежата==
Главниот проблем кај безбедноста на безжичните мрежи е едноставниот начин за поврзување кон истите, за разлика од традиционалните жичанижичени мрежи како ethernet. Кај жичанитежичените мрежи за да се поврзете на нив мора или физички да се поврзете на нејзината инфраструктура или да го пробиете надворешниот огнен ѕид. Повеќето компании се обидуваат да ги заштитат своите податоци со тоа што забрануваат пристап до мрежата од надвор. Со ова обезбедувањето пристап до таква мрежа добива димензија на упад, особено ако мрежата не е заштитена со енкрипција или ако упаѓачот ја разбил истата.
Упаѓачите кои обезбедиле пристап до Wi-Fi мрежата со создавање на лажен DNS опслужувач може да ги пресретнат барањата на другите корисници и да одговорат со лажен одговор уште пред вистинскиот DNS опслужувач да го добие нивното барањето.
| 