Сирија: Разлика помеѓу преработките

 

===Отомански период===

Во [[1516]] година, [[Отоманското Царство]] го нападнал [[Мамелучки Султанат (Египет)|Мамелучкиот Султанат]], освојувајќи ја Сирија и вклучувајќи ја во составот на своето царство. Отоманскиот систем не беше тежок за Сиријците, бидејќи Турците го почитувале арапскиот како јазик на [[Куран|Куранот]] и прифатиле да бидат бранители на верата. Дамаск бил направен како главен град на провинцијата, и како таков му припаднало местото за престој на безбројните аџии кои поминале низ градот, упатувајќи се кон [[Мека]]<ref name="Syria – Ottoman Empire">{{cite web|url=http://countrystudies.us/syria/7.htm |title=Syria – Ottoman |publisher=Library of Congress Country Studies |accessdate=25 January 2013}}{{PD-notice}}</ref>.

[[File:Cedid Atlas (Syria) 1803.jpg|thumb|Карта на која е прикажана Сирија, од 1803 година (во жолто)]]

 

Отоманската администрација следела системкој довел до мирен соживот. Секое етно-религиозно малцинство - арапски шиитски муслиман, арапски сунитски муслиман, арамејски православен или сириски православен, грчки православен христијанин, маронитски христијан, асирски христијани, Ерменци, Курди и Евреи ги администрирал сите закони за личен статус и извршувале одредени граѓански функции.<ref>a b Stanford J. Shaw, "Dynamics of Ottoman Society and administration", in "History of the Ottoman Empire and Modern Turkey"</ref>. Во [[1831]] година, [[Ибрахим-паша (Египет)|Ибрахим-паша од Египет]] се одрекол од неговата лојалност кон царството и ја освоил [[Отоманска Сирија]], заедно со Дамаск. Неговото краткорочно владеење над доменот се обидело да ја смени демографијата и социјалната структура на регионот: тој донел илјадници египетски селани населувајќи ги по низините на Јужна Сирија, повторно ја изградил [[Јафа]], ги уништил селските бунтови и ги депортирал неверните племиња. Меѓутоа, до 1840 година тој морал да ја предаде областа на [[Османлии|Османлиите]].

 

За време на [[Првата светска војна]], Отоманското Царство влегло во конфликтот на страната на Германија и Австро-Унгарија. На крајот, Отоманското Царство доживеало пораз и губење на контролата на целиот [[Блиски Исток]] на сметка на [[Британско Царство|Британското Царство]] и [[Француско Колонијално Царство|Француското Царство]]. За време на конфликтот, геноцидот против домородните христијански народи бил извршен од страна на Османлиите и нивните сојузници, како [[Ерменскиот геноцид]] и [[Асирски геноцид|Асирскиот геноцид]], од кои градот Деир ез-Зор, во Отоманска Сирија, бил последната дестинација на овие смртни маршеви<ref>''Pouring a People into the Desert:The "Definitive Solution" of the Unionists to the Armenian Question'', Fuat Dundar, '''A Question of Genocide''', ed. Ronald Grigor Suny, Fatma Muge Gocek and Norman M. Naimark, (Oxford University Press, 2011), 280–281.</ref>. Во средината на Првата светска војна, двајца сојузнички дипломати тајно се согласиле за повоената [[поделба на Отоманската империја|поделба на Отоманското Царство]] во соодветни зони на влијание. Првично, двете територии биле разделени со граница која се движела речиси директно од [[Јордан]] до [[Иран]]. Меѓутоа, откривањето на нафта во регионот на [[Мосул]] непосредно пред крајот на војната довело до уште едно преговарање со Франција во 1918 година за да го отстапи овој регион до „зона Б„ или британската зона на влијание. Оваа граница била признаена на меѓународно ниво кога Сирија станала мандат на [[Лигата на народите]] во 1920 година<ref>{{cite web|url=http://www.diplomatie.gouv.fr/fr/IMG/pdf/III_-_Protmand_modifie_mandat.pdf |archiveurl=https://web.archive.org/web/20080626065208/http://www.diplomatie.gouv.fr/fr/IMG/pdf/III_-_Protmand_modifie_mandat.pdf |archivedate=26 June 2008 |title=Mandat Syrie-Liban |accessdate=25 January 2013|language=fr}}</ref> и досега не се променила.