Сирија: Разлика помеѓу преработките

===Класичен антички период===

[[File:Palmyra 03.jpg|thumb|left|Античкиот град [[Палмира]] пред војната]]

 

[[Ахеменидско Царство|Ахеменидското Царство]], основано од [[Кир Велики]], ја присоединило Сирија заедно со [[Вавилонија]] во својата империја во 539 п.н.е. [[Персијци|Персијците]] го задржале староарамејскиот јазик како еден од дипломатските јазици на [[Ахеменидско Царство|Ахеменидското Царство]] (539 п.н.е. - 330 п.н.е.).

 

Сирија кратко време била под контрола на Ерменија од 83 п.н.е., со освојувањата на ерменскиот крал [[Тигран Велики]], кој бил прифатен како спасител од Селевкидите и Римјаните од страна на сирискиот народ. Меѓутоа, [[Помпеј Велики]], генерал на [[Римското Царство]] го зазел главниот град Антиохија и ја претворил Сирија во римска провинција во 64 п.н.е., со што ја прекинал ерменската контрола над регионот која траела две децении. Сирија просперирала под римско владеење, стратешки се наоѓала на Патот на свилата што и давало огромно богатство и значење, што ја направило бојно поле за римските и персијските ривали.

 

[[Палмира]], богато, а понекогаш и моќно арамејско говорно царство, се појавило во северна Сирија во 2 век; Палмира воспоставила трговска мрежа што го направил градот еден од најбогатите во [[Римското Царство]]. На крајот на третиот век од н.е., кралот [[Луциј Септимиј Оденат]] го поразил персискиот цар Шапур I и го контролирал целиот римски исток, додека неговиот наследник и вдовица [[Зенобија]] го основала [[Палмирско Царство|Палмирското Царство]], кое на кратко владело со Египет, Сирија, Палестина, поголемиот дел од Мала Азија, Јудеја и Либан, пред да биде конечно ставено под римска контрола во 273 година.

 

Контролата на Сирија на крајот премина од Римјаните на Византијците, со падот на [[Римското Царство]]<ref name="LibraryofCongress"/>. Во голема мера арамејското население во Сирија за време на најславните времиња на [[Византија]], најверојатно, не било надминато дури во 19 век. Пред арапското освојување во 7 век од н.е., најголем дел од населението било Арамејско, но Сирија исто така била дом на грчките и римските владејачки класи, Асирците сѐ уште живееле на северо-исток, Феникијците долж бреговите, и еврејските и ерменските заедници исто така постоеле во поголемите градови. [[Сириско христијанство|Сириското христијанство]] се сметало за главна религија, иако помеѓу населението имало верници и на јудаизмот, митраизмот, манихејството, грчко-римската религија, ханаанската религија и месопотамиската религија. Сириското големо и просперитетно население ја направило Сирија една од најважните од римските и византиските провинции, особено во текот на 2 и 3 век.<ref name="Cavendish Corporation 2006 183">{{cite book | last = Cavendish Corporation | first = Marshall | title = World and Its Peoples | publisher = [[Marshall Cavendish]] | year = 2006 | isbn = 978-0-7614-7571-2 | page = 183}}</ref>

 

Сиријците имале значителни количини на моќ за време на династијата Север. Сопруга на римскиот цар [[Септимиј Север]] била [[Јулија Домна]], по потекло од градот Емеса (денешен Хомс), чие семејство имало наследни права на свештенството на богот Ел-Габал. Нејзините големи внуци, исто така, станале римски цареви. Уште еден римски цар, кој бил од Сирија, бил [[Филип Арапски]] кој бил роден во [[Римска Арабија]]. Тој бил цар од 244 до 249, <ref name="Cavendish Corporation 2006 183"/>. За време на неговото владеење, тој се фокусирал на својот роден град Филипополис (денешен Шахба) и започнал многу градежни проекти за подобрување на градот, од кои повеќето биле прекинати по неговата смрт.