Бертолт Брехт: Разлика помеѓу преработките

Брехт се родил во Аугсбург, во граѓанско семејство, но уште од раната младост бил близок на германското револуционерно движење. За тоа сведочи описот што го дал германскиот писател Леон Фојхтвангер при првата средба со осумнаесетгодишниот Брехт, кој му ја донесол својата драма за [[Спартак]]. Во [[1920]]-тите Брехт се запознал со [[Марксизам|марксистичките]] погледи на светот и започнал да пишува ангажирани драми на разни општествени теми. Во тој период се поврзал со напредните германски интелектуалци, особено со режисерите Пискатор и Рајнхарт и започнал да работи во нивните театри.<ref>Jovan Ćirilov, „Bertolt Breht i epsko pozorište“, во: Bertold Breht, ''Majka Hrabrost i njena deca''. Beograd: Rad, 1964, стр. 87-88.</ref> Брехт студирал природни науки и медицина во [[Минхен]], но набрзо се посветил на театарот. До доаѓањето на [[Нацисти|нацистите]] на власт во [[1933]], Брехт напишал повеќе дела ([[роман]]и, драми и социјални поеми) од кои попознати се: „Домашни проповеди“ (поезија) „[[Баал (драма на Брехт)|Баал]]“, „Тапани во ноќта“, „Човекот е човек“, „[[Опера за три гроша]]“, „Линдберговиот лет“, „Оние кои велат да и оние кои велат не“, „Мајка“ (според истоимениот роман на [[Максим Горки|Горки]]), „Подемот и падот на градот Махагони“. итн.<ref>Jovan Ćirilov, „Bertolt Breht i epsko pozorište“, во: Bertold Breht, ''Majka Hrabrost i njena deca''. Beograd: Rad, 1964, стр. 88.</ref> <ref>Slobodan Glumac, „Brehtov Cezar“ во: Bertolt Breht, ''Poslovi gospodina Julija Cezara''. Beograd: Rad, 1987, стр. 183.</ref>

ПоВо доаѓањето1933 нагодина, нациститеутредента по палењето на властРајстагот, Брехт заминал во странство.доброволен егзил во [[Данска]], Најпрвокаде живеел во местото Сковсбостранд во близината на [[ДанскаСвендборг]].<ref>Slobodan (1933-1939)Glumac, потоа„Brehtov Cezar“ во: Bertolt Breht, ''Poslovi gospodina Julija Cezara''. Beograd: Rad, 1987, стр. 183.</ref> Потоа, тој преминал во [[Шведска]] и во [[Финска]] и најпосле се доселил во [[САД]], во [[Санта Моника]]. ВоЗа време на престојот во Данска ја напишал антифранкистичката драма „[[Пушките на Тереза Карар]]“, ја подготвувал новата поставка на „[[Опера за три гроша]]“ на сцената во Париз и ја напишал [[Антинацист|антинацистичката]] драма „[[Ужасот и бедата на Третиот рајх]]“ која била премиерно изведена во [[Париз]] од страна на германските глумци-емигранти на чело со неговата сопатничка [[Хелена Вајгел]], за три недели ја напишал драмата „[[Животот на Галилеј]]“ и учествувал во острата расправа за [[Експресионизам|експресионизмот]] која подоцна била објавена во московското списание „Das Wort“ кое го уредувале германските писатели-емигранти. Истовремено, тој ги скицирал теориските текстови за книгата „[[Купување месинг]]“, ја напишал драмата „[[Мајката храброст и нејзините деца|Мајката Храброст и нејзините деца]]“, почнал да ја пишува драмата „[[Добрата душа од Сечуан]]“, уредно го водел својот „[[Работен дневник (Брехт)|Работен дневник]]“, го завршил својот текст за радио „[[Лукуловото сослушување]]“, ги пишувал своите „дански“ песни и работел на недовршениот роман „[[Работите на господинот Јулиј Цезар]]“.<ref>Slobodan Glumac, „Brehtov Cezar“ во: Bertolt Breht, ''Poslovi gospodina Julija Cezara''. Beograd: Rad, 1987, стр. 183.</ref> Воопшто, за време на иселеништвото, тој делувал против [[нацизам|нацизмот]] и [[Милитаризам|милитаризмот]], и тоа како [[драматург]], писател и издавач. ИОд водругите емиграцијатанегови тојдела напишалнапишани бројниво делаемиграцијата, какопопознати се: „Шути и рогати“, „Страв и очај во Третиот рајх“, „Соништата„[[Соништата на Симона Машар“Машар]]“ (заедно со Фојхтвангер), „Швејк во Втората светска војна“, „Мајката Храброст и нејзините деца“, „Лукуловиот процес“, „Добриот човек од Сечуан“, „Господарот Пунтила и неговиот слуга Мати“ итн. Во [[1948]] година се вратил во источен [[Источен Берлин]] и го основал ''Берлинскиот Ансамбл'', кој почнал со работа во [[јануари]] [[1949]] година со претставата „Мајката Храброст“ во која главната улога ја играла [[Хелена Вајгл]], неговата жена и долгогодишна соработничка. Оваа театарска група доживеала светска слава, а особено се истакнала на гостувањата во [[Париз]].<ref>Jovan Ćirilov, „Bertolt Breht i epsko pozorište“, во: Bertold Breht, ''Majka Hrabrost i njena deca''. Beograd: Rad, 1964, стр. 88-89.</ref>