Aкустика: Разлика помеѓу преработките

Зборот "акустичен"„акустичен“ е изведен од [[Старогрчки јазик|грчкиот]] збор ἀκουστικός ( ''akoustikos'' ), што значи "за„за или за слух, подготвен да слушне" <nowiki><sup id="mwHw">[1]</sup></nowiki>слушне“ и од ἀκουστός ( ''akoustos'' ), "слушнав„слушнав, звучен"звучен“, <nowiki><sup id="mwIw">[2]</sup></nowiki> кој пак произлегува од глаголот ἀκούω ( ''акуо'' ), "слушам"„слушам“. <nowiki><sup id="mwJg">[3]</sup></nowiki>

Латинскиот синоним е "звучен"„звучен“, по што терминот '''sonics''' беше синоним за акустика <nowiki><sup id="mwKg">[4],</sup></nowiki> а подоцна и за гранка на акустиката. <nowiki><sup id="mwLA">[5]</sup></nowiki> [[Фреквенција|Фреквенциите]] над и под звучниот опсег се нарекуваат " „[[Ултразвук|ултразвучни]] "“ и " инфразонски "„инфразонски“, соодветно.

[[Аристотел]] (384-322 п.н.е.) сфатил дека звукот се состоел од компресии и рефракции на воздух кој "паѓа и го погодува воздухот кој е до него ...", <ref>{{Наведена мрежна страница|url=http://press.princeton.edu/chapters/s9912.pdf|title=How Sound Propagates|publisher=Princeton University Press|accessdate=9 February 2016}} (quoting from Aristotle's ''Treatise on Sound and Hearing'')</ref> многу добар израз на природата на движењето на [[Бран|брановите]] .

Околу 20 век п.н.е., римскиот архитект и инженер [[Витрувиј|Витрувиус]] напишал расправа за акустичните својства на театрите, вклучително и дискусија за мешање, ехо и реверберација - почетоците на архитектонската акустика . <ref>ACOUSTICS, Bruce Lindsay, Dowden&nbsp;– Hutchingon Books Publishers, Chapter 3</ref> Во Книгата V од неговата ''De architectura'' ''(Десет книги за архитектурата)'' Витрувиј опишува звук како бран спореден со воден бран продолжен до три димензии, кои, кога ќе прекинат со опструкции, ќе се вратат назад и да ги разбие следните бранови. Тој ги опиша северните места во античките театри како што е направено за да се спречи ова влошување на звукот, а исто така и препорачаните бронзени садови со соодветни големини да бидат поставени во театрите за да резонираат со четвртата, петтата и така натаму, до двојната октава, со цел да резонираат со попосакуваните, хармонични белешки. <ref>Vitruvius Pollio, [https://books.google.com/books?id=wYhAAAAAYAAJ ''Vitruvius, the Ten Books on Architecture''] (1914) Tr. Morris Hickey Morgan BookV, Sec.6–8</ref> <ref>[[wikiquote:Vitruvius|Vitruvius]] article @Wikiquote</ref> <ref>Ernst Mach, Introduction to ''The Science of Mechanics: A Critical and Historical Account of its Development'' (1893, 1960) Tr. Thomas J. McCormack</ref>

[[Податотека:Amman_Roman_theatre.jpg|лево|мини| Принципите на акустиката се применуваат уште од античките времиња : Римски театар во градот [[Аман]] . ]]

Физичкото разбирање на акустичните процеси напредувало брзо за време и по Научната револуција . Главно [[Галилео Галилеј]] (1564-1642), но исто така и Марин Мерсен (1588-1648), независно, ги откриле комплетните закони на вибрирачки стрингови (завршувајќи ги Питагорите и Питагорејците што започнале 2000 години порано). Галилео напишал: "Брановите се создадени од вибрациите на звучното тело кое се шири низ воздухот, доведувајќи до тимпанумот на [[Уво|увото]] стимул што умот го толкува како звук", извонредна изјава која укажува на почетоците на физиолошката и психолошката акустика . Експериментални мерења на [[Брзина на звукот|брзината на звукот]] во воздухот биле извршени успешно помеѓу 1630 и 1680 година од страна на голем број истражувачи, истакнат бил Мерсен. Во меѓувреме, Њутн (1642-1727) ја добил врската за брзината на бран во цврсти тела, камен темелник на физичката акустика ( Принциа, 1687).