Отоманско Царство: Разлика помеѓу преработките
[проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Ред 133:
Периодот од [[1683]] до [[1827]] година, во историјата на империјата е познат како стагнација на Отоманската Империја.
Во текот на овој период, голем дел од [[Балкан]]от бил отстапен на [[Австрија]]. Одредени области во империјата, како [[Египет]] и [[Алжир]] станале полузависни, за да подоцна паднат под влијание на [[Велика Британија]] и [[Франција]]. Во текот на [[18 век]] централната власт била реорганизирана, голем број на провинции добиле автономија. Во текот на [[18 век]] и [[19 век]] се воделе серија од војни со [[Руска Империја|Руската Империја]]. Со престанувањето на победничките војни започнале да се намалуваат приходите на империјата. [[Јаничари]]те повеќе не биле купувани преку т.н. [[данок
Долгиот период од османлиската стагнација обично се карактеризира како историска ера во која голем број на реформи пропаднале. Сепак, во вториот дел од овој период, во времето на [[Селим III]] ([[1789]]-[[1807]]) се започнало со образовни и технолошки реформи, кои вклучувале создавање на институции за високо образование. Еден од најпознатите академски институции од овој период е [[Технички универзитет (Истанбул)|техничкиот универзитет]]. Освен тоа, султанот основал нов пешадиски корпус [[Низам]], направил [[девалвација]] на парите, конфискувал голем број на имоти и ги зголемил даноците. Османлиската Империја започнала да отвара амбасади во европските престолнини.
|