Рационализам: Разлика помеѓу преработките

[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
с Робот: Автоматизирана замена на текст (-философ +филозоф)
поврзница
Ред 2:
Во [[епистемологија]]та и во најширока смисла, '''рационализaм''' е „секое гледиште кое се повикува на [[разум]]от како извор на знаењето.“ <ref>{{наведена книга|title=A Dictionary of Philosophy|first=A.R.|last=Lacey|location=London|year=1996}}</ref> Во техничка смисла, тоа е метод или теорија „во која критериумот за вистината не е сензорен туку интелектуален и дедуктивен“.<ref>{{цитирана книга|title=Rationalism|first=Vernon J.|last=Bourke|year=1962}}</ref> Разни степени на примена на овој метод водат кон различни рационалистички гледишта, од умерените дека „разумот има предимство пред другите начини за стекнување на знаењата“, до радикалните позиции дека „разумот е единствен пат до знаењето“.
 
Во Западната филозофска традиција, рационализмот започнал во [[стара Грција]] со [[елеатици]]те, [[питагорејци]]те и [[Платон]], чии теории за самодоволноста на разумот станале [[лајтмотив]] за [[неоплатонизам|неоплатонизмот]] и [[Идеализам|идеализмот]].
 
Попознати претставници на рационализмот се [[Сократ]], [[Платон]], [[Рене Декарт]], [[Готфрид Лајбниц]] и [[Имануел Кант]].
 
 
== Наводи ==
Ред 13 ⟶ 12:
* Markie, Peter (2004), "[http://plato.stanford.edu/archives/fall2004/entries/rationalism-empiricism Rationalism vs. Empiricism]", ''Stanford Encyclopedia of Philosophy'', Edward N. Zalta (ed.),
* John F. Hurst (1867), ''[http://www.gutenberg.org/etext/19397 History of Rationalism Embracing a Survey of the Present State of Protestant Theology]''
 
 
{{филозофија-никулец}}