Педро Калдерон де ла Барка: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
→Творештво: дополнување |
→Творештво: дополнување |
||
Ред 22:
Во областа на [[Драмска уметност|драмското творештво]], Калдерон бил непосреден следбеник на Лопе де Вега. Меѓутоа, за разлика од де Вега, чии дела се одликуваат со едноставност зашто се свртени кон народот, Калдерон бил дворски човек и создавал дела наменети за елитата. Освен тоа, тој бил поет на високиот [[барок]], поради што многу често неговите дела се пренатрупани со раскошни [[Метафора|метафори]]. Всушност, во неговото творештво се споени сите елементи на двете главни струи во шпанската поезија од [[16 век]] – [[Култеранизам|култеранизмот]] и Концептизам|концептизмот]]. Оттука, критичарите често истакнуваат дека Калдерон аристократски поет; дека ја претставува [[уметност]]а (артизмот); дека конструира и доработува; дека обработува универзални теми; дека е помалку оригинален од Лопе де Вега, но подлабок и порефлексивен; дека става акцент на мисловноста и на [[симбол]]ите; дека создава хиерархија, вниманието го става врз поединците и создава големи драмски фигури.<ref>Nikola Milićević, „Između sna i jave“, во: Pedro Kalderon de la Barka, ''Život je san''. Beograd: Rad, 1977, стр. 120-121.</ref>
На почетокот на кариерата, Калдерон де ла Барка пишувал применувајќи ја техниката на Лопе де Вега, а обработувал историски теми или теми од современиот живот, со [[љубов]]ни заплети. Од тоа време, познати се неговите две [[Комедија|комедии]] од 1629 година, „[[Жена-вампир (Калдерон де ла Барка)|Жена-вампир]]“ (''La dama duende'') и „[[Куќа со две порти тешко се надгледува]]“ (''Casa con dos puertas mala es a guardar''). Сепак, типични за неговото творештво се драмите во кои се обработуваат честа и љубомората, како што се „[[Лекар на својата чест]]“ (''El medico de su honra'', 1635) и „[[Најголемото чудовиште на светот]]“ (''El mayor montruo del mundo'', 1635). Од религиозните драми, најпознати се: „[[Посветеност на крстот]]“ (La devocion de la Cruz, 1625), „[[Постојаниот принц]]“ (''El principe constante'', 1629) и „[[Волшебниот гаталец]]“ (El magico prodigioso, 1637), која ососбено ја ценеле германските [[Романтизам|романтичари]], зашто тематски е слична на „[[Фауст]]“. Меѓутоа, врвот во неговото творештво го сочинуваат драмите „[[Судијата од Заламеја]]“ (''El alcalde de Zalamea'', 1643) и „[[Животот е сон]]“ (''La vida es sueño'', 1635).<ref>Nikola Milićević, „Između sna i jave“, во: Pedro Kalderon de la Barka, ''Život je san''. Beograd: Rad, 1977, стр. 121-122.</ref>
== Наводи ==
| |||