Јупитер: Разлика помеѓу преработките

[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
с Отстрането уредувањето на Величковска Ева (разговор), вратено на последната верзија на Инокентиј
Ознака: Отповикување
Нема опис на уредувањето
Ред 103:
</td></tr></table>
}}
'''Јупитер''' е петтатапетата [[планета]] од [[СонцеСонцето]]то и убедливо[[List of Solar System objects by size|најголема]] во [[Сончевиот систем]]. ПокрајТаа Јупитере има[[гигант уштепланета]] трисо [[гасовит џин|гасовити џиновимаса]] една илјадитина од Сонцето, и 2.5 пати потешка од останатите планети во сончевиот систем заедно. Јупитер и [[Сатурн]] се [[гасовити џинови]]; другите две гигантски планети, [[Уран]] и [[Нептун]], се [[ледени џинови]]. Јупитер им бил бознат на [[астрономите]] уште од антиката.<ref>{{cite web |last=De Crespigny |first=Rafe |title=Emperor Huan and Emperor Ling |url=http://www.anu.edu.au/asianstudies/decrespigny/HuanLing_part2.pdf
|archiveurl=https://web.archive.org/web/20060907044624/http://www.anu.edu.au/asianstudies/decrespigny/HuanLing_part2.pdf |archivedate=September 7, 2006 |work=Asian studies, Online Publications |accessdate=May 1, 2012 |quote=Xu Huang apparently complained that the astronomy office had failed to give them proper emphasis to the eclipse and to other portents, including the movement of the planet Jupiter (taisui). At his instigation, Chen Shou/Yuan was summoned and questioned, and it was under this pressure that his advice implicated Liang Ji.}}</ref> Именувана е по [[Римска митологија|Римскиот бог]] [[Јупитер (митологија)|Јупитер]].<ref>{{cite book |author=Stuart Ross Taylor |date=2001 |title=Solar system evolution: a new perspective : an inquiry into the chemical composition, origin, and evolution of the solar system |edition=2nd, illus., revised |publisher=Cambridge University Press |isbn=978-0-521-64130-2 |page=208}}</ref> Гледано од [[Земјата]], Јупитер достигнува [[магнитуда]] од -2,94, доволно светла за нејзината [[planetshine|рефлексија]] да фрла сенка,<ref>{{cite web |url=http://blogs.discovermagazine.com/badastronomy/2011/11/18/young-astronomer-captures-a-shadow-cast-by-jupiter/ |title=Young astronomer captures a shadow cast by Jupiter: Bad Astronomy |work=[[Discover (magazine)|Discover]] ''Blogs'' |date=November 18, 2011 |accessdate=May 27, 2013}}</ref> правејќи го во просек третиот најсветол природен <!-- artificial satellites can be much brighter (e.g., iridium flares) --> објект на [[ноќното небо]] по [[Месечината]] и [[Венера]].
 
Јупитер првенствено е составен од [[водорот]] со четвртина од неговата маса како [[хелиум]], иако хелиумот е присутен само во десетина молекули. Исто така може да има карпести јадра на потешки елементи,<ref name=coreuncertainty>{{cite journal |author=Saumon, D. |author2=Guillot, T. |title=Shock Compression of Deuterium and the Interiors of Jupiter and Saturn |journal=The Astrophysical Journal |volume=609 |issue=2 |pages=1170–1180 |date=2004 |bibcode=2004ApJ...609.1170S |doi=10.1086/421257 |arxiv=astro-ph/0403393}}</ref> но како и другите гигантски планети, Јупитер нема добро дефинирана цврста површина. Поради неговата брза ротација, планетата има форма на [[сплеснат сфероид]] (има мала, но значајна испакнатина на Еквадорот). Надвирешната атмосфера е видливо одвоена на неколку слоја со различни ширини, што резултира со турбуленции и бури по нивните меѓусебни граници. Значаен резултат е [[Големата црвена точка]], огромна бура што е познато дека постоела уште од 17-от век, кога за прв пат била забележана со [[телескоп]]. Околината на Јупитер е слаб [[планетски прстен]] систем и моќна [[магнетосфера]]. Јупитер има [[Moons of Jupiter|79 познати месечини]],<ref>{{cite web |url=http://home.dtm.ciw.edu/users/sheppard/satelli
== Објаснување ==
tes/ |title=The Jupiter Satellite and Moon Page |date=June 2017 |access-date=June 13, 2017}}</ref> вклучувајќи ги и четирите големи [[Галилејски месечини]] отриени од [[Галилео Галилеј]] во 1610. [[Ganymede (moon)|Ганимед]], најголемата од нив, има дијаметар поголем од оној на планетата [[Mercury (planet)|Меркур]].
Јупитер е најчесто четвртиот најсветол објект на небото (после [[Сонце]]то, [[Месечина]]та и [[Венера]]); со тоа што понекогаш [[Марс]] може да биде посветол.
 
Јупитер била истражувана во неколку наврати од страна на [[роботски вселенски летала]], особено во раните мисии на ''[[Pioneer program|Пионер]]'' и ''[[Voyager program|Војаџер]]'' [[planetary flyby|flyby]] , а подоца и од страна на [[Galileo (spacecraft)|сателитот ''Галилео'']]. Кон крајот на Фебруари 2007, Јупитер бил посетуван од истрагата на ''[[Нови Хоризонти]]'', користејќи ја [[gravitational slingshot|гравитацијата на Јупитер]] за да ја зголеми брзината и да ја свитка својата траекторија кон [[Плутон]]. Најновата истрага на планетата е ''[[Juno (spacecraft)|Јуно]]'', која влезе во орбитата на Јупитер на 4-ти Јули 2016.<ref name="NYT-20160705">{{cite new |last=Chang |first=Kenneth |title=NASA’s Juno Spacecraft Enters Jupiter’s Orbit |url=https://www.nytimes.com/2016/07/05/science/juno-enters-jupiters-orbit-capping-5-year-voyage.html |date=July 5, 2016 |work=[[New York Times]] |accessdate=July 5, 2016}}</ref><ref name="NYT-20160630">{{cite news |last=Chang |first=Kenneth |title=All Eyes (and Ears) on Jupiter |url=https://www.nytimes.com/2016/07/01/science/jupiter-nasa-juno-hubble.html |date=June 30, 2016 |work=[[New York Times]] |accessdate=July 1, 2016}}</ref> Идни цели за истражување на Јупитеровиот систем ги вклучуваат и веројатно со мраз покриен течен океан на нејзината месечина [[Europa (moon)|Европа]].
[[Податотека:Јупитер-Земја-споредба.jpg|thumb|left|200px|Груба споредба на димензиите на Земјата, Јупитер, и големата црвена точка.]]
 
==Состав и миграција==
Јупитер е 2.5 пати помасивен од сите други планети заедно, до толку што неговиот центар на маса со Сонцето всушност лежи над сончевата површина (1.068 соладни радии од центарот на сонцето). Тој е 318 пати помасивен од Земјата, со дијаметар 11 пати поголем од земјиниот, и со волумен 1300 пати поголем од земјиниот. Природно, Јупитеровото гравитационо влијание доминирало во еволуцијата на сончевиот систем: мнозинството од планетарните орбити лежат поблизу до Јупитеровата орбитална [[рамнина (математика)|рамнина]] отколку до сончевата екваторијална рамнина, мнозинството кратко-временски комети припаѓаат на Јупитеровата фамилија (резултат од Јупитеровата маса и релативната брзина), Кирквудовите дупки во астероидниот појас во најголема мера се предизвикани од Јупитер, дури и се смета дека е можно да е одговорен за касното тешко бомбардирање на внатрешноста на сончевиот систем. Некои го опишуваат сончевиот систем како Сонцето, Јупитер и останатите парчиња.<ref name="clarke2061">{{цитирана книга|author=Clarke, Arthur C.|year=1989|title=2061: Odyssey Three|publisher=Del Rey|id=ISBN 0-345-35879-1}}</ref> Некои го опишуваат Јупитер како правосмукалка на сончевиот систем поради огромната гравитациона сила.
{{Main article|Модел на големото летање}} {{See also|Состав и еволуција на Соларниот систем}}
<!-- A set of new [[super-Earth]]s may have originally populated the inner [[Solar System]].{{Citation needed|date=April 2015}} -->
Астрономите оркрија речиси 500 планетарни системи со повеќе планети. Овие системи вклучуваат неколку планети чии маси се неколку пати поголеми од Земјината ([[супер Земји]]), кои орбитираат поблиску до нивната ѕвезда во споредба со Меркур и сонцето, понекогаш и гиганти со гасови од Јупитер се доближуваат до нивната ѕвезда.
 
Земјата и нејзините соседни планети можеби се формирале од фрагменти на планети кои судриле со Јупитер, уништувајќи ги супер-Планетите околу Сонцето. Додека Јупитер се приближил кон внатрешноста на Сончевиот систем, во она што теоретичарите го нарекуваат [[хипотеза на големиот такт]], предизвикувајќи серија судири меѓу супер-Земјите со тоа што нивните орбити почнале да се преклопуваат. <ref>{{cite journal |url=http://www.pnas.org/content/112/14/4214.abstract |title=Jupiter's decisive role in the inner Solar System's early evolution |author=[[Konstantin Batygin]] |accessdate=November 17, 2015 |doi=10.1073/pnas.1423252112 |pmid=25831540 |pmc=4394287 |volume=112 |issue=14 |pages=4214–4217 |journal=Proceedings of the National Academy of Sciences |arxiv=1503.06945 |bibcode=2015PNAS..112.4214B|year=2015 }}</ref>
Колку и да е импресивна јупитеровата маса, забележани се дури и помасивни планети вон сончевиот систем. Не постои јасно разграничување помеѓу огромните масивни планети како Јупитер, и кафените џуџести ѕвезди, и покрај тоа што вторите имаат доста специфични спектрални линии. Во поново време, ако супермасивен објект е над 12 јупитерови маси, односно доволно масивен за да може да согорува [[девтериум]], тогаш тој се смета за кафена џуџеста ѕвезда; под таа маса - планета. Јупитер има максимален можен дијаметар за планета со таков состав; додатна маса би резултирала со понатамошна гравитациона компресија, што теоретски води кон отпочнување нуклеарна фисија и создавање нова ѕвезда. Ваквото размислување било повод некои астрономи да го наречат Јупитер "пропадната ѕвезда", иако Јупитер треба да биде дури седумдесет пати помасивен да би можел да стане ѕвезда.
 
<!--It appears that Jupiter is in its present orbit in the outer Solar System because Saturn pulled Jupiter out during [[Jumping-Jupiter scenario|its migration]].{{Citation needed|date=April 2015}}-->Јупитер движејќи се надвор од внатрешноста на Сончевиот Систем ќе овозможи формирање на внатрешни планети, вклучувајќи ја и [[Земјата]].<ref>{{cite web |url=http://news.nationalgeographic.com/2015/03/150324-jupiter-super-earth-collisions-planets-astronomy-sky-watching |title=Observe: Jupiter, Wrecking Ball of Early Solar System |author=Illustration by&nbsp;NASA/JPL-Caltech |date= 2015-03-24|work=nationalgeographic.com |accessdate=November 17, 2015}}</ref>
Јупитер, истотака ротира најбрзо од сите планети во сончевиот систем. Комплетна ротација околу сопствената оска прави за нешто помалку од 10 часови. Како резултат има екваториална дефомација што лесно може да се види дури и низ аматерски телескоп од Земјата. Јупитер е перцептивно покриен со слој облаци, составени од кристали на амониак и можеби амониум-хидросулфиди, и возможно е воопшто да нема никаква цврста површина. Неговото најпознато обележје е Големата Црвена Дамка, олуја поголема од Земјата што за прв пат била набљудувана од Галилео пред четири века. Изненадувачки, математичките модели укажуваат на тоа дека оваа олуја е стабилна и можеби трајна карактеристика на планетата.<ref>{{цитирано списание
|url=http://www.nature.com/nature/journal/v331/n6158/abs/331689a0.html;jsessionid=EB6990ACE69E14E754FC2B2635B5301C
|title=Laboratory simulation of Jupiter's Great Red Spot
|first=Jöel
|last=Sommeria
|coauthors=Steven D. Meyers & Harry L. Swinney
|journal=Nature
|volume=331
|pages=689 - 693
|month=25 февруари
|year=1988
|id={{doi|10.1038/331689a0}}}}</ref> Во 2000-та, три помали дамки се споија и формираа една поголема , наречена "Oval BA", која подоцна доби црвена боја многу слична на Големата Црвена Дамка.<ref>{{цитирана веб страница
|url=http://science.nasa.gov/headlines/y2006/02mar_redjr.htm
|title=Jupiter's New Red Spot
|year=2006
|format=HTML
|accessdate=2006-03-09}}</ref>
Јупитер околу својата [[оска]] се завртува за 10 часа а околу [[Сонцето]] за 11,86 години.Најпознати сателити на Јупитер се:[[IO]],[[EUROPA]],[[GANYMEDE]],[[CALLISTO]].
 
== Физички карактеристики ==
== Историски осврт ==
Јупитер е првенствено составен од гасовити и течни материјали. Таа е најголема од четирите гигантски планети во Сончевиот систем и оттука е воопшто најголема планета. Нејзиниот дијаметар е {{convert|142984|км|0|abbr=on}} на својот [[екватор]]. Просечната густина на Јупитер, 1.326&nbsp;g/cm<sup>3</sup>, е втора највисока од гигантските планети, но е пониска од оние на четирите [[Земјовидни планети]].
Јупитер е познат уште од дамнешни времиња и е видлив со голо око на ноќното небо. Римјаните го именувале по богот од Римската митологија Јуптер(богот), уште познат и како Јова. Астрономскиот симбол за планетата е стилизирана репрезентација од боговската грмотевица.
 
=== Композиција ===
Кинезите, Кореанците, Јапонците, и Виетнамците ја нарекуваат оваа планета ''дрвена ѕвезда'', 木星,<ref>{{цитирана веб страница
Горната атмосфера на Јупитер е околу 88–92% водород и 8–12% хелиум во проценти волумен на гасовити [[молекули]]. Атомот на хелиум има околу четири пати поголема маса од водороден атом, па составот се менува кога е опишан како дел од масата што ја придонесуваат различни атоми. Така, [[Atmosphere of Jupiter|атмосферата на јупитер]] е приближно 75% водород и 24% хелиум по маса, при што останатиот процент од масата е составен од други елементи. Атмосферата содржи траги од [[метан]], [[водна пареа]], [[амонијак]] и соединенија базирани на [[силициум]]. Исто така има траги од [[јаглерод]], [[етан]], [[водород-сулфид], [[неон]], [[кислород]], [[фосфин]] и [[сулфур]]. Најодалечениот слој од атмосферата содржи [[кристали]] на замрзнат амонијак. Внатрешноста содржи погусти материјали - масата е околу 71% водород, 24% хелиум и 5% други елементи.<ref name=voyager>{{cite journal |author=Gautier, D. |author2=Conrath, B. |author3=Flasar, M. |author4=Hanel, R. |author5=Kunde, V. |author6=Chedin, A. |author7=Scott N. |title=The helium abundance of Jupiter from Voyager |journal=Journal of Geophysical Research |volume=86 |issue=A10 |pages=8713–8720 |date=1981 |bibcode=1981JGR....86.8713G |doi=10.1029/JA086iA10p08713|hdl=2060/19810016480 }}</ref><ref name="cassini">{{cite journal |author=Kunde, V.G. |display-authors=etal |title=Jupiter's Atmospheric Composition from the Cassini Thermal Infrared Spectroscopy Experiment |journal=Science |date=September 10, 2004 |volume=305 |issue=5690 |pages=1582–86 |url=http://www.sciencemag.org/cgi/content/full/305/5690/1582 |accessdate=April 4, 2007 |doi=10.1126/science.1100240 |pmid=15319491 |bibcode=2004Sci...305.1582K}}</ref> Преку [[инфрацрвени]] и [[ултравиолетови]] мерења, пронајдени се траги на [[бензен]] и други [[јаглеводороди]].<ref>{{cite journal |journal=Icarus |volume=64 |issue=2 |pages=233–48 |date=1985 |title=Infrared Polar Brightening on Jupiter III. Spectrometry from the Voyager 1 IRIS Experiment |bibcode=1985Icar...64..233K |author=Kim, S.J. |author2=Caldwell, J. |author3=Rivolo, A.R. |author4=Wagner, R. |doi=10.1016/0019-1035(85)90201-5}}</ref>
|url=http://www.crystalinks.com/jupiter.html
|title=JUPITER
|format=HTML
|accessdate=2006-03-09}}</ref> базирано на Кинеските [[Пет Елементи]] (интересно, низ мал телескоп и наликува на попречно пресечено дрво со Големата Црвена Дамка како чвор на дрвото). Во Ведик астрологијата, Хинду астролозите го нарекуваат Јупитер "Гуру" што значи "Умниот".
 
Во атмосферските пропорции водородот и хелиумот се блиску до теоретскиот состав на исконската [[сончевата маглина]]. Неон во горниот дел од атмосферата се состои само од 20 делчиња на милион по маса, што е околу една десетина во изобилство на Сонцето.<ref>{{cite journal |author=Niemann, H.B. |author2=Atreya, S.K. |author3=Carignan, G.R. |author4=Donahue, T.M. |author5=Haberman, J.A. |author6=Harpold, D.N. |author7=Hartle, R.E. |author8=Hunten, D.M. |author9=Kasprzak, W.T. |author10=Mahaffy, P.R. |author11=Owen, T.C. |author12=Spencer, N.W. |author13=Way, S.H. |title=The Galileo Probe Mass Spectrometer: Composition of Jupiter's Atmosphere |journal=Science |date=1996 |volume=272 |issue=5263 |pages=846–849 |bibcode=1996Sci...272..846N |doi=10.1126/science.272.5263.846 |pmid=8629016}}</ref> Хелиумот е исто така намален на околу 80% од составот на Сонцето. Ова осиромашување е резултат на [[Precipitation (meteorology)|врнежите]] на овие елементи во внатрешноста на планетата.<ref name="galileo_ms">{{cite journal |first=U. |last=von Zahn |first2=D.M. |last2=Hunten |first3=G. |last3=Lehmacher |title=Helium in Jupiter's atmosphere: Results from the Galileo probe Helium Interferometer Experiment |journal=Journal of Geophysical Research |date=1998 |volume=103 |issue=E10 |pages=22815–22829 |doi=10.1029/98JE00695 |bibcode=1998JGR...10322815V}}</ref> <!-- Abundances of heavier [[inert gas]]es in Jupiter's atmosphere are about two to three times that of the Sun.{{citation needed|date=May 2015}}-->
Во [[1610]], [[Галилео Галилеј]] ги открил четирите најголеми природни сателити месечини на Јупитер, Ија, Европа, Ганимед и Калиста (познати како Галилеови месечини) користејки телескоп. Тоа било првото набљудување на месечини различни од земјината. Истотака, ова било првото откритие на небеско орбитално движење чиј центар не е земјата. Тоа било клучен аргумент во корист на Коперниковата хелиоцентрична теорија за движењето на планетите; Галилеовата несомнена поддршка на Коперниковата теорија го довела во неволја со [[Инквизиција]]та.
 
Врз основа на [[спектроскопија]], [[Сатурн]] се смета дека е сличен по состав на Јупитер, но другите гигантски планети [[Уран]] и [[Нептун]] имаат релативно помалку водорот и хелиум, и релативно повеќе [[volatiles|мраз]] по што сега се нарекуваат [[ледени гиганти]].<ref>{{cite web |author=Ingersoll, A.P. |author2=Hammel, H.B. |author3=Spilker, T.R. |author4=Young, R.E. |date=June 1, 2005 <!-- Date from the properties --> |format=PDF |url=http://www.lpi.usra.edu/opag/outer_planets.pdf |title=Outer Planets: The Ice Giants |publisher=Lunar & Planetary Institute |accessdate=February 1, 2007}}</ref>
== Физички својства ==
=== Состав на планетата ===
Јупитер е составен од релативно мало карпесто јадро, опкружено со метален водород, опкружен со течен водород, кој пак е опкружен со гасен водород. Нема јасна граница меѓу трите агрегатни состојби на водородот - приближувајки се кон јадрото преодот од гас во течност е постепен.
Јупитер во потесна смисла е составен од:H(90%)и од He(10%).
 
=== АтмосфераMass and size ===
{{main|Jupiter mass}}
[[Податотека:Jupiter from Voyager 1.jpg|thumb|left|[[Лажно-обоен]] детал од Јупитеровата атмосфера, сликан од ''[[Војаџер 1]]'', прикажувајки ја [[Големата Црвена Дамка]] и поминувачкиот бел појас.]]
[[File:SolarSystem OrdersOfMagnitude Sun-Jupiter-Earth-Moon.jpg|thumb|left|Jupiter's diameter is one [[order of magnitude]] smaller (×0.10045) than that of the Sun, and one order of magnitude larger (×10.9733) than that of Earth. The Great Red Spot is roughly the same size as Earth.]]
 
Масата на Јупитер е 2.5 пати поголема од онаа на сите други планети во Сончевиот систем заедно—толку е масивна што [[барицентарот]] со [[Сонцето]] лежи над [[Photosphere|површината на Сонцето]] во 1.068 [[solar radius|сончеви радиуси]] од центарот на Сонцето.<ref>{{cite book |last1=MacDougal |first1=Douglas W. |title=Newton's Gravity |year=2012 |publisher=Springer New York |isbn=978-1-4614-5443-4 |pages=193–211 |language=en |chapter=A Binary System Close to Home: How the Moon and Earth Orbit Each Other |quote=the barycenter is 743,000 km from the center of the sun. The Sun's radius is 696,000 km, so it is 47,000 km above the surface.|doi=10.1007/978-1-4614-5444-1_10 |series=Undergraduate Lecture Notes in Physics }}</ref> Јупитер е многу поголема од Земјата и значително помалку густа: нејзиниот волумен е околу 1,321 Земји, но е само 318 пати помасивна.<ref name="fact"/><ref name="burgess">{{page needed|date=May 2015}} {{cite book |first=Eric |last=Burgess |date=1982 |title=By Jupiter: Odysseys to a Giant |publisher=Columbia University Press |location=New York |isbn=978-0-231-05176-7}}</ref> Радиусот на Јупитер е околу 1/10 од [[Solar radius|радиусот на сонцето]],<ref name=shu82>{{cite book |first=Frank H. |last=Shu |date=1982 |title=The physical universe: an introduction to astronomy |page=426 |series=Series of books in astronomy |edition=12th |publisher=University Science Books |isbn=978-0-935702-05-7}}</ref> а масата е 0.001 пати од [[Solar mass|масата на сонцето]], така што густините на двете тела се слични.<ref name=davis_turekian05>{{cite book |author=Davis, Andrew M. |author2=Turekian, Karl K. |title=Meteorites, comets, and planets |volume=1 |series=Treatise on geochemistry |publisher=Elsevier |date=2005 |isbn=978-0-08-044720-9 |page=624}}</ref> "[[Масата на Јупитер]]" ({{Jupiter mass}} или {{Jupiter mass|Jup=y}}) е често се користи како единица за опишување маси на други објекти, особено [[екстра соларни планети]] и [[кафени џуџиња]]. На пример, екстрасоларна планета [[HD 209458 b]] има маса од {{Jupiter mass|0.69}}, додека [[Капа Андромаде б]] има маса од {{Jupiter mass|12.8}}.<ref>{{cite web |url=http://exoplanet.eu/ |title=The Extrasolar Planets Encyclopedia: Interactive Catalogue |publisher=Paris Observatory |author=Jean Schneider |date=2009}}</ref>
Јупитеровата атмосфера е составена од ~81% водород и ~18% хелиум, сметано по број на атоми. Атмосферата е ~75%/24% по маса; со ~1% од масата составен од други субстанции - внатрешноста содржи погусти материјали како на пример сооднос ~71%/24%/5%. Атмосферата содржи траги од метан, водена пара, амонјак, и "карпи". Има истотака, траги од јаглен, етан, водороден сулфат, неон, кислород, фосфин, и сулфур. Најнадворешните слоеви од атмосферата содржат кристали на замрзнат амонјак.
 
Теоретски модели укажуваат на тоа дека ако Јупитер има повеќе маса од тоа што имала во минатото, таа ќе се намали.<ref name=Seager2007>{{cite journal |last=Seager |first=S. |author2=Kuchner, M. |author3=Hier-Majumder, C.A. |author4=Militzer, B. |title=Mass-Radius Relationships for Solid Exoplanets |journal=The Astrophysical Journal |volume=669 |issue=2 |pages=1279–1297 |date=2007 |doi=10.1086/521346 |arxiv=0707.2895 |bibcode=2007ApJ...669.1279S}}</ref> За мали промени на масата [[радиусот]] не би се променил значително, а над {{earth mass|link=yes|500}} (1.6 Јупитерова маса)<ref name=Seager2007/> внатрешноста би станала многу покомпримирана под зголемениот притисок бидејќи нејзиниот волумен ќе се ''намали и покрај'' зголемениот обем на материјата. Како резултат на тоа, Јупитер се смета дека има најголем дијаметар како планета од нејзиниот состав и еволутивна историја што може да постигне. <ref name=HTUW>{{cite AV media | title=How the Universe Works 3 | volume=Jupiter: Destroyer or Savior? | date=2014 | publisher=Discovery Channel}}</ref> Процесот на натамошно собирање со зголемување на масата ќе продолжи се додека не се постигне значително [[ѕвездено палење]], како кај масивните [[кафени џуџиња]] кои имаат околу 50 Јупитерови маси. <ref name="tristan286">{{cite journal |last=Guillot |first=Tristan |title=Interiors of Giant Planets Inside and Outside the Solar System |journal=Science |date=1999 |volume=286 |issue=5437 |pages=72–77 |accessdate=August 28, 2007 |url=http://www.sciencemag.org/cgi/content/full/286/5437/72 |doi=10.1126/science.286.5437.72 |pmid=10506563 |bibcode=1999Sci...286...72G}}</ref>
Атмосферскиот состав е многу сличен на составот на сончевата маглина. Сатурн има сличен состав, но Уран и Нептун имаат многу помалку водород и хелиум.
 
Иако Јупитер би требало да биде 75 пати помасивен за [[hydrogen fusion|водородот да фузира]] и стане [[ѕвезда]], најмалото [[црвено џуџе]] е со околу 30 проценти поголем радиус од оној на Јупитер.<ref>{{cite journal |author=Burrows, A. |author2=Hubbard, W.B. |author3=Saumon, D. |author4=Lunine, J.I. |title=An expanded set of brown dwarf and very low mass star models |journal=Astrophysical Journal |date=1993 |volume=406 |issue=1 |pages=158–71 |bibcode=1993ApJ...406..158B |doi=10.1086/172427}}</ref><ref>{{cite news |first=Didier |last=Queloz |title=VLT Interferometer Measures the Size of Proxima Centauri and Other Nearby Stars |publisher=European Southern Observatory |date=November 19, 2002 |url=http://eso.org/public/news/eso0232/ |accessdate=January 12, 2007}}</ref> И покрај ова, Јупитер сеуште зрачи повеќе топлина од колку што добива од Сонцето; количината на топлина произведена во него е слична на вкупното [[сончево зрачење]] што го прима.<ref name="elkins-tanton">{{page needed|date=May 2015}} {{cite book |first=Linda T. |last=Elkins-Tanton |date=2006 |title=Jupiter and Saturn |publisher=Chelsea House |location=New York |isbn=978-0-8160-5196-0}}</ref> Оваа дополнителна топлина е генерирана од [[Келвин–Хелмолцовиот механизам]] преку контракција. Овој процес предизвикува Јупитер да се намали за околу 2&nbsp;cm секоја година.<ref name="guillot04">{{cite book |editor=Bagenal, F. |editor2=Dowling, T.E. |editor3=McKinnon, W.B. |author=Guillot, T. |author2=Stevenson, D.J. |author3=Hubbard, W.B. |author4=Saumon, D. |date=2004 |title=Jupiter: The Planet, Satellites and Magnetosphere |chapter=Chapter 3: The Interior of Jupiter |publisher=[[Cambridge University Press]] |isbn=978-0-521-81808-7}}</ref> Кога прв пат била оформена, Јупитер била многу потопла и околу два пати поголема од нејзиниот секогашен дијаметар.<ref>{{cite journal |last=Bodenheimer |first=P. |title=Calculations of the early evolution of Jupiter |series=23 |journal=Icarus |date=1974 |issue=3 |volume=23 |pages=319–25 |bibcode=1974Icar...23..319B |doi=10.1016/0019-1035(74)90050-5}}</ref>
Јупитеровата атмосфера поминува низ диференцијална ротација, ефект што бил забележан за прв пат од [[Џованини Доменико Касини]], 1690 година. Ротацијата на Јупитеровиот поларен регион на атмосферата е ~5 минути подолг од оној на екваторијалната атмосфера. Уште повеќе, групи на облаци на различни висини, познати како тропски региони, се дрижат во спортивна насока од моментните ветрови. Интеракцијата на овие конфликтни Атмосферски циркулации предизвикува олуи и турбуленции. Ветрови со брзини од 600 [[км/ч]] се неретки. Особено силна олуја, околу три пати поголема од земјиниот дијаметар, е позната како Големата Црвена Дамка, и досега е набљудувана од земјата повеќе од три векови.
 
=== Внатрешна структура ===
Единствениот вселенски брод кој влегол во Јупитеровата атмосфера заради научни мерења е Галилео - вселенскиот брод. Тој прати атмосферска сонда во Јупитер по пристигнувањето во 1995, и подоцна и самиот влезе во Јупитеровата атмосфера и согоре во 2003.
Се смета дека Јупитер е составен од густо [[planetary core|јадро]] со мешавина од елементи, опколен со слој од течен [[метален водород]] со хелиум, и надворешен слој претежно од [[молекуларен водород]].<ref name="guillot04" /> Надвор од овој основен преглед, сеуште постои значителна несигурност. Јадрото често се опишува како [[Rock (geology)|карпесто]], но деталниот состав не е познат, како што се својсвата на материјалите при температурите и притисоците на тие длабочини (види подолу). Во 1997, постоењето на јадрото било препоставено со гравитациони мерења,<ref name="guillot04" /> што укажува на маса од 12 до 45 пати поголема од на Земјата, или околу 4%-14% од вкупната маса на Јупитер.<ref name="elkins-tanton" /><ref>{{cite journal |author=Guillot, T. |author2=Gautier, D. |author3=Hubbard, W.B. |title=New Constraints on the Composition of Jupiter from Galileo Measurements and Interior Models |journal=Icarus |date=1997 |volume=130 |issue=2 |pages=534–539 |bibcode=1997Icar..130..534G |doi=10.1006/icar.1997.5812 |arxiv=astro-ph/9707210|url=http://cds.cern.ch/record/330644}}</ref> Присуството на јадро во историјата на Јупитер било предложена од модели на планетарни форми кои барале формирање на карпести или ледени јадра кои се доволно масивни за да го соберат својот дел од водород и хелиум од [[Nebular hypothesis|протосоларната маглина]]. Под претпоставка дека тоа постоело, можело да е намали како конвекциски стури од топол течен метален водород измешан со стопеното јадро и ја носело неговата содржина на повисоки нивоа во внатрешноста на планетата. Сега јадрото може да биде целосно отсутно, гравитационите мерења сеуште не се доволно прецизни за целосно да ја одредат таа можност .<ref name="guillot04" /><ref>{{cite book |author=Various |editor=McFadden, Lucy-Ann |editor2=Weissman, Paul |editor3=Johnson, Torrence |date=2006 |title=Encyclopedia of the Solar System |edition=2nd |publisher=Academic Press |isbn=978-0-12-088589-3 |page=412}}</ref>
[[File:PIA19640-Jupiter-Infrared-Animation-20150516.gif|thumb|upright|Animation of four images showing Jupiter in infrared light as seen by [[NASA Infrared Telescope Facility|NASA's Infrared telescope facility]] on May 16, 2015]]
 
Несигурноста на моделите е поврзана со маргината на грешки во досега измерените параметри: еден од ротационите коефициенти (J<sub>6</sub>) се користи за опишување на гравитациониот момент на планетата, екваторијалниот радиус на Јупитер и неговата температура при притисок од 1 бар. Од [[Juno (spacecraft)|мисијата ''Јуно'']], која пристигна во Јули 2016,<ref name="NYT-20160705" /> се очекува дополнително да ги ограничи вредностите на овие параметри за подобри модели на јадрото.<ref>{{cite journal |author=Horia, Yasunori |author2=Sanoa, Takayoshi |author3=Ikomaa, Masahiro |author4=Idaa, Shigeru |title=On uncertainty of Jupiter's core mass due to observational errors |journal=Proceedings of the International Astronomical Union |date=2007 |volume=3 |issue=S249 |doi=10.1017/S1743921308016554 |pages=163–166|bibcode=2008IAUS..249..163H }}</ref>
Форми на облаци на Јупитер.
 
Јадрото може да биде опкружено со густ [[метален водород]], кој се проширува нанадвор до околу 78% од радиусот на планетата.<ref name="elkins-tanton" /> Дождовидните капки хелиум и неон се таложат надолу низ овој слој, со што го осиромашуваат изобилството на овие елементи во горната атмосфера.<ref name="galileo_ms" /><ref>{{cite journal |last=Lodders |first=Katharina |title=Jupiter Formed with More Tar than Ice |journal=The Astrophysical Journal |date=2004 |volume=611 |issue=1 |pages=587–597 |doi=10.1086/421970 |bibcode=2004ApJ...611..587L}}</ref> Предвидени се [[врнежи]] од [[дијаманти]] на Јупитер како и на [[Сатурн]]<ref name="SC-20131009">{{cite news |last=Kramer |first=Miriam |title=Diamond Rain May Fill Skies of Jupiter and Saturn |url=https://www.space.com/23135-diamond-rain-jupiter-saturn.html |date=October 9, 2013 |work=[[Space.com]] |accessdate=August 27, 2017}}</ref> и [[ледените гиганти]] [[Уран]] и [[Нептун]].<ref name="WP-20170825">{{cite news |last=Kaplan |first=Sarah |title=It rains solid diamonds on Uranus and Neptune |url=https://www.washingtonpost.com/news/speaking-of-science/wp/2017/08/25/it-rains-solid-diamonds-on-uranus-and-neptune/ |date=August 25, 2017 |work=[[The Washington Post]] |accessdate=August 27, 2017}}</ref>
=== Планетарни прстени ===
{{главно|Прстени на Јупитер}}
 
Над слојот од метален водород лежи транспарентна внатрешна атмосфера на водород. На оваа длабочина, притисокот и температурата се над [[критичниот притисок]] на водородот од 1.2858 MPa и [[критичната температура]] од само 32.938&nbsp;[[Kelvin|K]].<ref>{{cite journal |first=Andreas |last=Züttel |date=September 2003 |title=Materials for hydrogen storage |journal=Materials Today |volume=6 |issue=9 |pages=24–33 |doi=10.1016/S1369-7021(03)00922-2}}</ref> Во оваа состојба, нема посебни течни и гасни фази - се вели дека водородот е во состојба на надкритична течност. Погодно е водородот да се третира како гас во горниот слој што се протега надолу од облачниот слој до длабочина од 1,000&nbsp;[[km]],<ref name="elkins-tanton" /> и како течност во подлабоките слоеви. Физички не постои јасна граница - гасот непречено станува потопол и погуст додека се спушта. <ref>{{cite journal |last=Guillot |first=T. |title=A comparison of the interiors of Jupiter and Saturn |journal=Planetary and Space Science |date=1999 |volume=47 |issue=10–11 |pages=1183–200 |bibcode=1999P&SS...47.1183G |arxiv=astro-ph/9907402 |doi=10.1016/S0032-0633(99)00043-4|url=http://cds.cern.ch/record/394768}}</ref><ref name="lang03">{{cite web |last=Lang |first=Kenneth R. |date=2003 |url=http://ase.tufts.edu/cosmos/view_chapter.asp?id=9&page=3 |title=Jupiter: a giant primitive planet |publisher=NASA |accessdate=January 10, 2007}}</ref>
Јупитер има тенок планетарен прстен составен од прашина што потекнува од неговите месечини при судир со метеори. Главниот прстен е создаден од прашина од сателитите Адреста и Метис. Два широки пофини прстени го опкружуваат главниот прстен, и потекнуваат од Тиб и Амалтеа. Истотака постои и многу тенок и оддалечен надворешен прстен што кружи околу Јупитер во обратна насока. Неговото потекло е непознато, и можеби е составен од меѓупланетарна прашина.
 
Температурата и притисокот во Јупитер постојано се зголемуваат кон јадрото поради [[Келвин–Хелмхолцовиот механизам]]. На ниво на притисок од 10&nbsp;[[bar (unit)|bars]] (1 [[Pascal (unit)|MPa]]), температурата е околу {{convert|340|K|C F}}. Во регионот каде има [[фаза на транзиција]], каде водородот е загреан над неговата критична точка — станува метален, пресметано е дека температурата изнесува {{convert|10,000|K|C F}} и притисокот е [[Orders of magnitude (pressure)#1GPa|200]]&nbsp;[[Pascal (unit)|GPa]]. Проценето е дека температурата на границата на јадрото е {{convert|36,000|K|C F}} а внатрешниот притисок е околу [[Orders of magnitude (pressure)#1TPa|3,000]]–4,500&nbsp;GPa.<ref name="elkins-tanton" />
=== Магнетосфера ===
Јупитер има многу голема и јака магнетосфера. Всушност, при набљудување на Јупитеровото магнетно поле од земјата, тоа ќе изгледа пет пати поголемо од полната месечина на небото, и покрај огромното растојание. Ова магнетно поле абсорбира огромен флукс од радијацијата во Јупитеровиот радиационен појас, како и продукцијата на драматичен гас торус и флукс цевка поврзана со Ија. Јупитеровата магнетосфера е најголемата планетарна структура во сончевиот систем.
 
[[File:Jupiter diagram.svg|thumb|720px|center|This cut-away illustrates a model of the interior of Jupiter, with a rocky core overlaid by a deep layer of liquid [[metallic hydrogen]].|alt=Diagram of Jupiter's moons, surface, and interior]]
Сондите ''Пионер'' потврдија дека Јупитеровото енормно магнетно поле е 10 пати појако од земјиното и содржи 20,000 пати повеќе енергија. Осетливите инструменти во сондите открија дека северниот пол на Јовианото магнетно поле е во планетната географска јужна страна, со оска на магнетното поле отклонета за 11 степени од Јовианата ротациона оска и распон од центарот на Јупитер на начин сличен на оската на магнетното поле на земјата. ''Пионерите'' ја измерија границата до која доаѓа сончевиот ветер до Јовианите планети, на распон од 26 милиони километри, со магнетна опашка што се протега подалеку и од Сатурновата орбита.
 
=== Атмосфера ===
Податоците покажаа дека магнетното поле флуктира рапидно во димензии на Јупитеровата страна насочена кон сонцето поради варијации на притисокот во сончевиот ветер, ефект кој беше проучуван подетално со двата ''Војаџер'' вселенски бродови. Истотака, беше откриено дека протоци од високо-енергетски атомски честички се зрачат од Јовиановата магнетосфера кои патуваат дури и до орбитата на земјата. Енергетски протони беа пронајдени и измерени во Јовианиот радиационен појас и протоци на електрична енергија помеѓу Јупитер и некои од неговите месечини, особено Ија.
{{Main|Атмосфера на Јупитер}}
 
== Истражување на Јупитер ==
Јупитер досега беше посетен од неколку сонди.
 
=== Пионер пролетувачките мисии ===
''[[Пионер 10]]'' пролета покрај Јупитер во декември 1973, следен од ''Пионер 11'' точно една година покасно. Тие испратија нови важни податоци за Јупитеровата магнетосфера, и направија фотографии со ниска резолуција од планетата.
 
=== Војаџер пролетувачките мисии ===
[[Податотека:Jupiter gany.jpg|thumb|200px|right|''Војаџер 1'' ја направи оваа слика додека беше на повеќе од 40 милиони километри оддалеченост. Кликнете на сликата за повеќе.]]
 
''[[Војаџер 1]]'' пролета во март 1979 следен од ''[[Војаџер 2]]'' во јули истата година. Војаџерите драстично го подобрија разбирањето за Галилеовите месечини и ги открија Јупитеровите прстени. Тие истотака ги направија првите блиски слики од атмосферата на планетата.
 
=== Улс протелувачки мисија ===
Во февруари 1992, Улс соларната сонда изведе пролетување покрај Јупитер на растојание од 450,000 километри (6.3 Јовиани радии). Пролетувањето се очекуваше да постигне поларна орбита околу Сонцето. Сондата спроведе студии за Јупитеровата магнетосфера. Бидејки немаше камери, сондата не направи никакви фотографии. Во февруари 2004, сондата повторно дојде во близина на Јупитер. Овој пат растојанието беше многу поголемо, околу 240 милиони километри.
 
=== Мисија Галилео ===
Единствениот вселенски брод што орбитирал околу Јупитер е ''[[вселенскиот брод Галилео]]'', кој влезе во орбитата на Јупитер на 7.Декември 1995. Тој орбитираше околу планетата преку седум години и направи повеќе пролетувања на Галилеевите месечини, и месечината Амалтеа. Вселенскиот брот истотака сведочеше на судирот на кометата Шоемејкер-Леви 9 со Јупитер како што се приближуваше кон планетата 1994, давајќи уникатна шанса за набљудување на овој спектакуларен настан. Додека информациите собрани за Јовианиот систем од Галилео беа детални, неговиот капацитет во првобитниот дизајн беше ограничен поради неуспехот за инсталирање на високоопсежна радио трансмитерска антена.
 
[[Податотека:Portrait of Jupiter from Cassini.jpg|thumb|right|Јупитер виден од вселенската сонда [[Cassini-Huygens|Cassini]]. Ова е најдеталниот портрет во боја на Јупитер било кога составен.]]
 
Атмосферска сонда беше пуштена од вселенскиот брод во Јули, 1995. Сондата влезе во атмосферата на 7.Декември 1995. Таа се спушти 150км низ атмосферата, собирајќи податоци 57.6 минути, пред да биде смачкана од екстремниот притисок на кој беше изложена. Таа би се стопила и испарила набрзо по тоа. ''Галилео'' орбитерот имаше поекстремна верзија на истата судбина кога намерно беше насочен кон планетата на 21.Септември 2003 при брзина од преку 50км/сек, со цел да избегне било каква можност за рушење и можеби загадување на месечината Европа, една од Јовианите месечини.
123456879
 
=== Пролетувачка мисија Касини ===
Во 2000 х, сондата [[Касини-Хагенс]], на пат кон Сатурн, пролета покрај Јупитер и испрати неколку слики од планетата со највисока резолуција било кога направени.
 
=== Идни сонди ===
НАСА планира мисија за истражување на Јупитер подетално од поларната орбита. Наречен е ''[[Џуно (вселенски брод)]]'', и планиран за лансирање до 2010.
 
По откривањето на течен океан на Јупитеровата месечина - Европа, постои голем интерес за проучување на ледените месечини подетално. НАСА предложи мисија посветена на нивно истражување. Се очекуваше [[Орбитерот на Јупитеровите ледени месечини]] да биде лансиран некаде после 2012. Сепак, мисијата беше оценета како преамбициозна и финансирањето беше запрено.
 
Во 2007, Јупитер ќе биде накусо посетен од сондата ''[[Нови хоризонти]]'', на пат накај [[Плутон]].
 
== Природни сателити ==
 
[[Податотека:Jupiter.moons1.jpg|thumb|right|300px|Четирите Галилеови месечини на Јупитер, во композитна слика за споредба на нивните големини и големината на Јупитер (Големата Црвена Дамка е видлива). Од горе надолу тие се: Калиста, Ганимед, Европа, и Ија.]]
 
Јупитер има барем 63 месечини.
 
Четирите големи месечини, познати како Галилеови месечини, се: Ија, Европа, Ганимед, Калиста.
 
=== Класификација на месечините на Јупитер ===
Пред откритијата на мисијата Војаџер, месечините на Јупитер биле подредени во четири групи од по четири. Од тогаш, големиот број на нови надворешни планети ја искомплицира оваа слика. Сега се смета дека има шест групи, иако некои се поразлични од другите. Во основа поделбата е помеѓу осум внатрешни регуларни месечини со скоро кружни орбити близу до Јупитеровиот екватор, за кои се верува дека се формирани заедно со Јупитер, и непознат број на мали нерегуларни месечини, со елиптични и накривени орбити, за кои се верува дека се астероиди или фрагменти од астероиди фатени од гравитацијата на Јупитер.
 
[[Податотека:Europa-moon.jpg|thumb|right|150px|[[Европа (месечина)|Европа]], еден од многуте Јупитерови природни сателити - месечини.]]
 
# Регуларни месечини
## Внатрешната група од четири мали месечини, сите имаат дијаметри помали од 200 km, орбити во радиус помали од 200.000 km, и имаат орбитални отстапувања помалку од половина степен.
 
## Четирите [[Галилеови месечини]] се откриени од [[Галилео Галилеј]], со орбити помеѓу 400,000 и 2,000,000 km, и вклучуваат некои од најголемите месечини во Сончевиот систем.
 
# Нерегуларни месечини
## [[Темисто]] е во нејзината група, орбитирајки на пола пат меѓу Галилеовите месечини и следната група.
## Групата [[Хималиа]] е тесно групирана група месечини со орбити околу 11-12,000,000 km од Јупитер.
## [[Карпо]] е друг изолиран случај на внатрешната страна на групата на Ананка, кружи во соодветната насока.
## групата на Ананка е група на сателити, одалечена околу 21,276,000 km од Јупитер со просечна инклинација од 149 степени.
## [[Карме група]] е сосема различна група, на просечна оддалеченост од 23,404,000 km од Јупитер, со просечна инклинација од 165 степени.
## [[Пасифејска група]] е група на сателити дисперзирана во надворешниот појас.
 
Јупитер ја има најголемата планетарна атмосфера во [[Сончевиот систем]], која се протега на надморска височина од {{convert|5000|km|-3|abbr=on}}.<ref name=Sieff>{{cite journal |last=Seiff |first=A. |author2=Kirk, D.B. |author3=Knight, T.C.D. |display-authors=3 |author4=Young, R.E. |author5=Mihalov, J.D. |author6=Young, L.A. |author7=Milos, F.S. |author8=Schubert, G. |author9=Blanchard, R.C. |author10=Atkinson, D. |date=1998 |title=Thermal structure of Jupiter's atmosphere near the edge of a 5-μm hot spot in the north equatorial belt |journal=[[Journal of Geophysical Research]] |volume=103 |issue=E10 |pages=22857–22889 |doi=10.1029/98JE01766 |bibcode=1998JGR...10322857S}}</ref><ref name="Miller Aylward Millward" /> Бидејќи Јупитер нема површина, основата на нејзината атмосферата се смета за точка во која атмосферскиот притисок е еднаков на {{convert|100|kPa|bar|abbr=on}}.
Се смета дека групата на надворешни сателити / месечини секоја посебно си има свое потекло, најверојатно како поголема месечина или како заробено тело од гравитацијата на Јупитер.
 
==== Слој со облаци ====
== Наводи ==
[[File:PIA02863 - Jupiter surface motion animation.gif|thumb|left|150px|The movement of Jupiter's counter-rotating cloud bands. This looping animation maps the planet's exterior onto a [[cylindrical projection]].]]
{{наводи|2}}
{{multiple image |align=right |direction=horizontal |total_width=350
|image1=Map of Jupiter.jpg |width1=2231 |height1=2266 |caption1=South polar view of Jupiter
|image2=PIA21641-Jupiter-SouthernStorms-JunoCam-20170525.jpg |width2=2646 |height2=2915 |caption2=Enhanced color view of Jupiter's southern storms
}}
 
Јупитер е постојано прекриен со облаци составени од амониум кристали и веројатно [[амониум хидросулфид]]. Облаците се лоцирани во [[тропопаузата]] и се распоредени во групи од различни ширини, познати како тропски региони. Тие се групирани во помали ''зони'' и потемни ''појаси''. Интеракциите на овие конфликтни шеми на [[Atmospheric circulation|циркулација]] предизвикуваат бури и [[турбуленции]]. [[Брзината на ветровите]] од 100&nbsp;m/s (360&nbsp;km/h) се вообичаени во зонални млазници.<ref>{{cite web |author=Ingersoll, A.P. |author2=Dowling, T.E. |author3=Gierasch, P.J. |author4=Orton, G.S. |author5=Read, P.L. |author6=Sanchez-Lavega, A. |author7=Showman, A.P. |author8=Simon-Miller, A.A. |author9=Vasavada, A.R. |url=http://www.lpl.arizona.edu/~showman/publications/ingersolletal-2004.pdf |format=PDF |title=Dynamics of Jupiter's Atmosphere |publisher=Lunar & Planetary Institute |accessdate=February 1, 2007}}</ref> Зоните се разликуваат по ширина, боја и интезитет од година до година, но останале доволно стабилни за научниците да им дадат ознаки за идентификување.<ref name="burgess" />
{{Сончев систем}}
[[File:PIA21973-AboveTheCloudsOfJupiter-JunoSpacecraft-20171216.jpg|thumb|left|150px|Jupiter clouds<br />([[Juno (spacecraft)|Juno]]; December 2017)]]
{{Moons of Jupiter}}
Слојот со облаци е длабок околу {{convert|50|km|0|abbr=on}}, и се состои од најмналку две колони облаци: дебела, пониска колони и тенок, појасен регион. Исто така, може да има и тенок слој на облаци од [[Water (properties)|водата]] што лежи во слојот на амонијак. Доказ на идејата за облаци на вода се блесоците на [[молња]] забележани во атмосферата на Јупитер. Овие електрични празнења можат да бидат до илјада пати помоќни од молњите на Земјата.<ref>{{cite web |editor=Watanabe, Susan |date=February 25, 2006 |url=http://www.nasa.gov/vision/universe/solarsystem/galileo_end.html |title=Surprising Jupiter: Busy Galileo spacecraft showed jovian system is full of surprises |publisher=NASA |accessdate=February 20, 2007}}</ref> Се претпоставува дека облаците од вода генерираат грмотевици на ист начин како и земните грмотевици, што се движат од топлината која се издига од внатрешноста.<ref>{{cite journal |last=Kerr |first=Richard A. |title=Deep, Moist Heat Drives Jovian Weather |journal=Science |date=2000 |volume=287 |issue=5455 |pages=946–947 |url=http://www.sciencemag.org/cgi/content/full/287/5455/946b |doi=10.1126/science.287.5455.946b |accessdate=February 24, 2007}}</ref>
{{Jupiter}}
{{Нормативна контрола}}
[[Категорија:Планети во Сончевиот систем]]
[[Категорија:Јупитер| ]]
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/wiki/Јупитер