Гален: Разлика помеѓу преработките
[проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
сНема опис на уредувањето |
ситна поправка |
||
Ред 1:
{{Инфокутија Личност|name=Гален|image=Galenus.jpg|caption=Портрет на Гален од 18 век, насликан од Георг Паул Буш|birth_date=Септември 129 година|birth_place=[[Пергамон]]|death_date={{c.|lk=no}} 210 година|occupation=Лекар}}
'''Елиј Гален''' или '''Клавдиј Гален''' ({{Lang-el|Κλαύδιος Γαληνός}}; септември 129 – {{circa|200}}/{{circa|216}}), попознат како '''Гален од Пергамон''',<ref>{{Наведена мрежна страница|url=https://www.collinsdictionary.com/dictionary/english/galen|title=Galen definition and meaning {{!}} Collins English Dictionary|work=www.collinsdictionary.com|language=en|accessdate=2019-03-05}}</ref> бил познат грчки [[лекар]] и [[филозоф]] во [[Римската
Како син на богатиот архитект Елиј Никон, Гален од најраното детство ја имал привилегијата да се здобие со квалитетно образование, што му овозможило понатаму во животот да изгради успешна кариера како познат лекар и филозоф. Роден во Пергамон (денешна [[Бергама]], [[Турција]]), Гален често патувал во текот на својот живот, поради што бил постојано изложуван на разни медицински теории и откритија. По неговото конечно населување во престолнината [[Римски период|Рим]], тој работел за истакнати членови на римското општество, дури станал и личен лекар на неколку [[Римски цар|римски императори]].
Галеновото разбирање за [[Медицина|медицината]] и анатомијата се основало на теоријата на хумор или теоријата за четирите телесни сока (крв, слуз, жолта жолчка и црна жолчка), која теорија потекнува од времето на старогрчкиот лекар [[Хипократ]]. Оваа теорија се задржала и имала големо влијание врз западната медицина повеќе од 1300 години. Описот на анатомската градба кај Гален се засновала врз описот на секцирањето на мајмуни (посебно на [[Берберско макаки|берберските макаки мајмуни]]) и [[Свиња|свињи]], затоа што секцирањето на луѓе во тоа време не било дозволено. Неговите записи од анатомските испитувања биле надминати дури во 1543 година, кога била објавена книгата ''De humani corporis fabrica'' од [[Андреас Везалиус]] каде биле испечатени описи и илустрации на човековата анатомија,<ref name="Vesalius1543">{{Наведена книга|url=http://vesalius.northwestern.edu/|title=De humani corporis fabrica, Libri VII|last=Vesalius|first=Andreas|publisher=Johannes Oporinus|year=1543|isbn=|location=Базел, Швајцарија|pages=|language=латински|access-date=}}</ref><ref>{{Наведена книга|url=https://books.google.mk/books/about/Andreas_Vesalius_of_Brussels_1514_1564.html?id=HCA6wGaU8PUC&redir_esc=y|title=Andreas Vesalius of Brussels, 1514-1564|last=O'Malley|first=Charles Donald|date=1964|publisher=University of California Press|language=en}}</ref> но во која сѐ уште била задржана Галеновата физиолошка теорија.<ref>{{Наведено списание|last=Siraisi|first=N. G.|date=1991-10|title=Girolamo Cardano and the art of medical narrative|url=https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11623014|journal=Journal of the History of Ideas|volume=52|issue=4|pages=581–602|issn=0022-5037|pmid=11623014}}</ref> Теоријата на Гален за физиологијата на [[Циркулаторен систем|циркулаторниот систем]] останала неоспорена до 1242 година, кога [[Ибн ал-Нафис]] ја објавил својата медицинска енциклопедија ''Sharh tashrih al-qanun li’ Ibn Sina (Коментар за анатомијата во канонот на Авицена)'', во која за првпат била прикажана [[Белодробна циркулација|белодробната циркулација]].<ref>{{Наведено списание|last=West|first=John|date=1985|title=Ibn al-Nafis, the pulmonary circulation, and the Islamic Golden Age|url=https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2612469/|journal=Journal of Applied Physiology|volume=105|issue=6|pages=1877–1880}}</ref>
Гален себеси се сметал и како лекар и како филозоф, што го напишал во своето дело „''Најдобриот доктор е исто така и филозоф''“.<ref>{{Наведена книга|title="That the best physician is also a philosopher" with a Modern Greek Translation|last=Claudii Galeni Pergameni|first=|publisher=Odysseas Hatzopoulos & Company: Kaktos Editions|year=1992|isbn=|editor-last=Odysseas Hatzopoulos|location=Атина, Грција|pages=}}</ref><ref>{{Наведено списание|last=Theodore J. Drizis|date=Fall 2008|title=Medical ethics in a writing of Galen|url=http://hrcak.srce.hr/file/64672|journal=Acta Med Hist Adriat|volume=6|issue=2|pages=333–336|pmid=20102254|access-date=7 August 2010}}</ref><ref>{{Наведено списание|last=Drizis|first=Theodore J.|date=2008|title=Medical ethics in a writing of Galen|url=https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20102254|journal=Acta medico-historica adriatica: AMHA|volume=6|issue=2|pages=333–336|issn=1334-4366|pmid=20102254}}</ref> Тој исто така бил заинтересиран за дебатата помеѓу рационалистичките и
== Младост (129 – 161 година) ==
Ред 30:
Антониниевата чума е наречена според презимето на императорот Марко Аврелиј – Антониниј. Епидемијата се нарекува уште и Галенова чума, затоа што се случила во времето на Гален, а и самиот тој бил повикан да преземе мерки за нејзина санација. Тој имал можност непосредно да се запознае со епидемијата при нејзиното првично ширење во 166 година во Рим, и подоцна меѓу 168-169 година при нејзиното повторно избувнување во редовите на римската војска стационирана во Аквилеја. Тој ги опишал симптомите на болеста и третманот, истакнувајќи го нејзиното долго траење. За жал, неговите наводи за болеста биле кратки и расфрлени, и според нив не може да се заклучи која болест била причина за тешката епидемија. Неговата заинтересираност за епидемијата била главно фокусирана на нејзиниот третман. На пример, во описот на заболен млад човек, во текот на епидемијата, тој се концентрирал на третманот на внатрешните и надворешните улцерации. Епидемијата, која започнала за време на владеењето на Марко Аврелиј, била погубна за Римското царство. Стапката на морталитет била меѓу 7-10%, а во периодот меѓу 165-168 година, таа била причина за смрт на 3,5 до 5 милиони луѓе. Според германскиот историчар Ото Зеек, околу половина од популацијата на Римската империја во тој период починала од епидемијата. Американскиот историчар на стариот век, Џ. Ф. Гилијам, верува дека оваа епидемија однела повеќе животи отколку било која друга епидемија во империјата до средината на третиот век. Се смета дека причината за Галеновата епидемија била големата сипаница. Податоците кои ги оставил Гален не се доволни за да се даде точна дијагноза на болеста која ја предизвикала оваа епидемија.
Гален опишал црн егзантем кој го покривал целото тело на болните. Егзантемот на места каде не егзулцерирал станувал груб и крастав. Тој тврдел дека лицата кои имале црн осип обично преживувале и, според Гален, тој станувал црн поради путрификација на заостанатата крв во гнојните меури. Галеновиот опис на осипот многу потсетувал на описот на ист таков кој го дал старогрчкиот историчар [[Тукидид]]. Гален дал опис и на промените во дигестивниот систем преку опис на
=== Еудемус ===
Кога [[Перипатетичари|перипатетичниот]] филозоф Еудемус се
Луис Гарсија Баљестер ја објаснува употребата на медицинската прогноза кај Гален: „Во современата медицина постои разграничување меѓу дијагностичка проценка (базирана на научно сознание за тоа што има пациентот) и прогностичка проценка (претпоставка за тоа што ќе се случи со пациентот). За Гален, да се разбере клиничкиот случај според факти (односно да се дијагностицира) значело, меѓу другото, да се знае со поголема или помала сигурност исходот кај пациентот. Да се прогнозира бил еден од суштинските проблеми и најважните цели на Галеновата дијагноза. Гален бил засегнат со раздвојувањето на прогнозата од мистицизмот и пророштвото, сѐ со цел да се подобри дијагностицирањето со употребата на факти, а со што би пораснал и угледот на лекарите.<ref>{{Наведена книга|url=https://books.google.mk/books/about/Galen_and_Galenism.html?id=ZDBrAAAAMAAJ&redir_esc=y|title=Galen and Galenism|last=Ballester|first=Luis García|date=2002-01|publisher=Ashgate|isbn=9780860788461|language=en}}</ref>
=== Смрт ===
Според византиската енциклопедија ''Суда'' од 11-тиот век, Гален починал на 70
== Придонеси за медицината ==
Ред 45:
Главниот интерес на Гален била анатомијата на човекот. Римското право забранувало дисекција на луѓе,<ref>{{Наведена книга|title=The Scientific Study of Mummies|last=Aufderheide|first=Arthur C|publisher=Cambridge University Press; Reissue edition|year=2011|isbn=0521177359|location=|pages=}}</ref> па затоа Гален правел анатомски дисекции на животни, претежно на свињи и мајмуни. Тој верувал дека анатомската градба на животните се одразува и кај луѓето. Ја разјаснил анатомијата на [[Трахеја|трахејата]] и бил прв кој покажал дека гласот се создава во [[Ларинкс|ларинксот]].<ref>{{Наведено списание|last=Goss|first=Charles Mayo|date=1958-06-01|title=Galen on anatomical procedures (De anatomicis administrationibus). Translation of the surviving books with introduction and notes by Charles Singer. XXVI + 289 pages, 26 figures. $8.75. Oxford University Press, New York|url=https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1002/ar.1091310208|journal=The Anatomical Record|language=en|volume=131|issue=2|pages=253–257|doi=10.1002/ar.1091310208|issn=1097-0185}}</ref><ref>{{Наведено списание|date=1956-10|title=Galen on Anatomical Procedures|url=https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1889206/|journal=Proceedings of the Royal Society of Medicine|volume=49|issue=10|pages=833|issn=0035-9157|pmc=PMC1889206}}</ref> Работата на Гален на полето на анатомијата останала ненадмината до 16 век во Европа. Дури во средината на 16 век, [[Андреас Везалиус]] ја оспорил анатомијата на Гален со дисекција на човечки трупови.
Меѓу најголемите придонеси на Гален во медицината е неговата работа на [[Циркулаторен систем|циркулаторниот систем]]. Тој бил првиот кој ја забележал разликата помеѓу [[Артерија|артериската]] и [[Вена|венската]] циркулација. Верувал дека циркулаторниот систем се состои од два одвоени еднонасочни системи на дистрибуција, а не дека тоа е единствен унифициран систем на циркулација. Верувал дека венската крв се создава во [[Црн дроб|црниот дроб]], од каде се дистрибуира во сите органи на телото. Според него, артериската крв потекнувала од [[Срце|срцето]] од каде се дистрибуирала низ сите органи. Крвта била регенерирана или во црниот дроб или во срцето, комплетирајќи го циклусот. Верувал во постоењето на ''rete mirabile'', мрежа на крвни садови во
Во своето дело ''De motu musculorum'', Гален ја објаснил разликата помеѓу моторните и аферентните нерви, дискутирал за концептот на [[Мускулен тонус|мускулниот тонус]] и ја објаснил разликата меѓу агонистите и антагонистите.
Ред 56:
Иако главен фокус на Гален биле анатомијата и физиологијата, тој пишувал и за [[Логика|логиката]] и за [[Филозофија|филозофијата]]. Неговите трудови биле под влијание на раните грчки и римски филозофи, вклучувајќи ги [[Платон]], [[Аристотел]] и [[Стоицизам|стоиците]]. Тој сакал да ја сплоти филозофската мисла со медицинската практика, што го напишал во своето кратко дело „''Најдобриот лекар е исто така и филозоф''“. Тој ги комбинирал аспектите и од двете науки, создавајќи свои оригинални размислувања. Медицината ја сметал за интердисциплинарно поле, во кое најдобрата пракса ги соединува теоријата, опсервацијата и експериментирањето.
Во времето на Гален, постоеле неколку филозофски сфаќања во медицината, но главни биле
=== Опозиција кон стоиците ===
Гален бил познат по неговите достигнувања од медицината, но исто така бил ангажиран и на полето на филозофијата. Тој го развил сопствениот модел за трипартитна душа, следејќи ги примерите на Платон, поради што некои го нарекувале и
=== Локализација на функцијата ===
Во едно од своите најголеми дела „''За доктрините на Хипократ и Платон''“, Гален се обидел да го покаже единство на двајцата великани во нивните видувања. Користејќи ги нивните теории, комбинирани со оние на Аристотел, Гален ја развил својата теорија за троделната душа, која содржела слични аспекти.<ref>{{Наведено списание|last=Bobzien|first=Susanne|title=Peripatetic Hypothetical Syllogistic In Galen|url=https://www.academia.edu/271541/Peripatetic_Hypothetical_Syllogistic_In_Galen|journal=Rhizai. A Journal for Ancient Philosophy and Science|language=en}}</ref> Тој ги употребувал истите термини на Платон, велејќи дека душата се состои од рационален, спиритуален и апетитивен дел. Секој од овие делови имал своја локализација во телото. Рационалниот дел од душата бил во мозокот, спиритуалниот дел бил во срцето, а апетитивниот во црниот дроб. Гален бил првиот научник и филозоф кој на душата и дал одредена локализација во телото. Оваа идеја денес се нарекува „локализација на функцијата“. Овие Галенови тврдења биле за тоа време револуционерни и биле претходник на идните теории за локализација.
Гален верувал дека секој дел од троделната душа контролира специфична функција во телото и дека таа како целина придонесува за здравјето на телото, зајакнувајќи ги „природните функционални капацитети на органот или органите за кои станува збор“. Рационалниот дел на душата контролира повисоко ниво на когнитивното функционирање во организмот, на пример, правејќи избори, или спознавање на светот и праќање на тие сигнали до мозокот. Тој дел е исто така одговорен за имагинација, паметење, сеќавање, знаење, мислење, анализа, волни движења и чувства. Спиритуалниот (духовниот) дел од душата е одговорен за „битисувањето“, за страстите, како, на пример, лутината. Овие страсти се сметале за посилни во однос на редовните емоции и поради тоа се сметале за поопасни. Третиот дел од душата, или апетитивната (желбена) душа, ги контролира животните сили во човековото тело, меѓу кои најважна била крвта. Овој дел од душата, исто така, ги контролира задоволствата на телото и затоа е поттикнувана од чувствата на уживање. Третиот дел од душата е анималистички, односно тоа е поприродната страна на душата, и се справува со природните потреби на телото и
За да ги усогласи своите теории за душата и како таа функционира во телото, Гален ја адаптирал теоријата за пнеума, која ја употребил за да објасни како душата оперирала во рамките на органите одговорни за неа, и како тие органи комуницираат
== Проблемот на ум-тело ==
Ред 77:
[[Податотека:Galeni_De_curandi_ratione_V00212_00000008.tif|мини|''De curandi ratione''|алт=|384x384пкс]]
[[Податотека:Galenou_Apanta.tif|мини|''Galenou apanta'' (1538)|алт=|364x364пкс]]
Гален напишал повеќе дела отколку било кој друг автор во античкиот период, натпреварувајќи се по бројноста на делата со [[Свети Августин]]. Неговото творештво било толку обемно, што сочуваните текстови се речиси половина од постоечката литература од античка Грција. Се претпоставува дека тој имал најмено дваесет запишувачи кои ги запишувале неговите зборови, а исто така се претпоставува дека имал напишано околу 500
Бидејќи делата на Гален во антиката не биле преведени на латински јазик, а поради пропаѓањето на [[Западно Римско Царство|Западната римска империја]] изучувањето на Гален, заедно со грчката медицинска традиција, пропаднало во заборав во [[Западна Европа]] за време на [[Ран среден век|раниот среден век]], кога малкумина од латинските научници знаеле да читаат на грчки јазик. Сепак, Гален и старогрчката медицина продолжиле да се изучуваат во [[Источно римско царство|Источното римско царство]] (Византиската империја). Сите сочувани грчки ракописи на Гален биле препишувани од византиските научници. Во текот на Абасидскиот период (по 750-тата година), Арапите за првпат почнале да се интересираат за грчките научни и медицински текстови, па некои од Галеновите дела биле преведени на арапски јазик од страна на сириските христијански изучувачи. Поради тоа, постојат Галенови текстови сочувани само на арапски јазик,<ref>{{Наведена мрежна страница|url=https://www.iep.utm.edu/galen/|title=Galen (130—200 C.E.)|last=|first=|date=|work=|archive-url=|archive-date=|dead-url=|accessdate=}}</ref> додека дел од нив се сочувани како превод од арапски на латински јазик. Во некои случаи научниците се обидувале да преведат од латински или арапски јазик на грчки јазик, таму каде оригиналот на грчки бил изгубен.<ref>{{Наведена мрежна страница|url=https://repository.upenn.edu/cgi/viewcontent.cgi?referer=https://en.wikipedia.org/&httpsredir=1&article=1018&context=classics_papers|title=Review of Vivian Nutton, ed.,Galen. On My Own Opinions. Corpus Medicorum Graecorum 5.3.2 Galeni De Propriis Placitis|last=Rosen|first=Ralph M|date=|work=|archive-url=|archive-date=|dead-url=|accessdate=}}</ref>
Фалсификувањето на Галеновите дела било распространето уште во негово време, а продолжило сѐ до [[Ренесанса|ренесансата]]. Фалсификатите биле на латински, арапски и грчки јазик. Не постои ниту една
Направени се разни обиди за класификација на творештвото на Гален. На пример, Коксе (1846 година) навел Пролегомена, или воведни книги, по кои следеле седум
== Наследство ==
|