Википедија

Советски Сојуз: Разлика помеѓу преработките

Интерактивен преглед на историјата
[проверена преработка][проверена преработка]
← Постаро уредувањеПоново уредување →
Избришана содржина Додадена содржина
НагледноВикитекст
сНема опис на уредувањето
Нема опис на уредувањето
Ред 143:
[[Христијанство|Христијаните]] припаѓале на различни цркви: [[Православие]], кои биле најбројни, [[Католици]] и други [[Протестантство|протестантски деноминации]]. Црквата била на некој начин забранета во СССР. Самиот [[Ленин]] изјавил дека не постоело место за црквата во Болшевичкото општество. СССР била една од првите држави чија цел била елиминирање на религијата. За да ја постигне таа цел, комунистичкиот режим често пати конфискувал црковни имоти, го вовел атеизмот вo училиштата, ги прогонувале верниците, свештениците биле испраќани по затворите и биле рушени многу цркви. Така, по пет години од револуцијата, 28 епископи и 1200 свештеници биле егзекутирани. Во периодот од [[1927]] до [[1940]] година, бројот на православните цркви се намалил од 29.584 на 500, 130.000 свештеници биле уапсени од кој 95.000 убиени.
 
Во времето кога [[НацистичкаТрет ГерманијаРајх|Третиот Рајх]] го нападналанападнал СССР во [[1941]] година, [[Јосиф Сталин]] ја повикал [[Руска православна црква|Руската православна црква]] да ја подкрепи руската армија. Така, од завршувањето на војната до [[1957]] година, 22.000 руски православни црква биле повторно активирани. [[Никита Хрушчов]] ја започнал својата кампања против црквата, и околу 12.000 цркви биле затворени. Веќе во [[1985]] година, во СССР останале само околу 7.000 активни цркви. Многу од членовите на црквата биле во голема приврзаност со [[КГБ]].
 
=== Јазик ===
Ред 206:
Како дел од планот, државата ја презела контролата над колективните фарми<ref name="conquest-coll">Conquest, Robert. ''The Harvest of Sorrow: Soviet Collectivization and the Terror-Famine''. New York: Oxford University Press, 1987. ISBN 0-19-505180-7.</ref>. со декретот кој бил издан во [[1930]] година, околу еден милион фармери останале без своите имоти. Од овде дошло и незадоволство помеѓу селското население. Голем број на фармери за да не им го предадат својот добиток на државата, тие истиот го убивале. Во некои случаеви имало примери за побуна, но голем дел од тие фармери биле погубени.<ref>Viola, Lynne. ''Peasant Rebels under Stalin. Collectivization and the Culture of Peasant Resistance''. 2nd ed. New York: Oxford University Press, 1998. ISBN 0-19-513104-5.</ref>. Целиот овој процес на строга [[национализација]] и [[конфискација]] на имотите довело до појавава на глад<ref name="conquest-coll"/>, од којшто починале неколку милиони селани, а поголем број од нив по потекло биле од [[Украина]] и [[Кубањ]]<ref name="conquest-coll"/>. Лошата ситуација по селата придонеле голема [[миграција]] на селското население од селата во градовите, преку кое допринесувале за развојот на индустријализацијата и зголемување на руската популација за само неколку години.
 
Освен на ова поле, планот придонесол за промена и во други гранки од општественото уредување. Русија, од многу аспекти била најсиромашна земја во [[Европа]] во времето на [[Октомвриска револуција|Октомвриската револуција]]. По една декада, индустријализацијата се развивала со невидена брзина, достигнувајќи ја дури и германската. Советските власти во текот на [[1932]] година тврдиле дека индустрискиот раст бил зголемен за дури 334 % во споредба со [[1914]] година, или пак 180% во споредба од [[1932]] и [[1937]] година. Нападот врз Советскиот Сојуз од страна на [[НацистичкаТрет ГерманијаРајх|Третиот Рајх]] во јуни 1941 и советската победа врз нациститеГерманците, до голем степен било поради големиот производствен капацитет којшто претходно бил овозможен преку индустријализацијата.
 
Додека петгодишниот план се спроведувал, во исто време Сталин ја граден својата лична моќ. Била основана тајна полиција под името [[НКВД]] чие членство броило околу 10.000 граѓани. Шест членови на Политбирото од [[1920]] година, кои го надживеале [[Ленин]] биле ликвидирани од страна на Сталин. Освен овие, настрадале и т.н. стари болшевици, службеници на Ленин, високи чиновници во [[Црвена армија|Црвената армија]] и голем број на директори.<ref name="conquest-terror">Conquest, Robert. ''The Great Terror: A Reassessment''. New York: Oxford University Press, 1990. ISBN 0-19-507132-8.</ref>. Чистките во останатите советски републики допринеле за централизација на моќта на Советскиот Сојуз.
Ред 214:
=== Надворешна политика ===
 
Советскиот Сојуз можеби го почуствувал најмногу доаѓањето на власт во [[Германија]] на [[Хитлер]], кој бил голем антикомунист. Ова најмногу излегло на виделина по создавање на т.н. [[Голем план]] кон исток како една од најголемите стратегии на [[НацистичкаТрет ГерманијаРајх|Третиот Рајх]].<ref name=Lebensraum>See, eg. [[Mein Kampf]]</ref>Сепак, до [[1939]] година, Советскиот Сојуз бил голем противник на НацистичкаТретиот ГерманијаРајх, подржувајќи ги републиканците во [[Шпанија]] кои се бореле против германските и италијанските трупи.<ref>Payne, Stanley G. ''The Spanish Civil War, the Soviet Union, and Communism''. New Haven: Yale University Press, 2004. ISBN 0-300-10068-X</ref><ref>Radosh, Ronald, Mary Habeck & Grigory Sevostianov (eds.). ''Spain Betrayed: The Soviet Union in the Spanish Civil War''. New Haven: Yale University Press, 2001. ISBN 0-300-08981-3.</ref>. Во текот на [[1938]] и [[1939]] година, Советскиот Сојуз водел успешна војна против [[Јапонија]], која завршила со потпишувањето на пакт околу меѓусебно ненапаѓање кој се одржал до [[август]] [[1945]] година. <ref>Coox, Alvin D. ''The Anatomy of a Small War: The Soviet-Japanese Struggle for Changkufeng/Khasan, 1938''. Westport, CT: Greenwood Press, 1977. ISBN 0-8371-9479-2.</ref><ref>Coox, Alvin D. ''Nomonhan: Japan against Russia, 1939''. 2 vols. Stanford: Stanford University Press, 1990. ISBN 0-8047-1835-0.</ref>
 
Во [[1938]] година, Германија го потпишала [[Минхенски договор|Минхенскиот договор]] со западните сили и заедно со [[Полска]] ја поделиле [[Чехословачка]]. Од страв да не биде нападната, Советскиот Сојуз започнал дипломатски маневри, по кои Полска одбила да учествува во заедничката безбедност, па Советскиот Сојуз склучил сојуз за ненапаѓање со Германија познат како [[Пакт Рибентроп-Молотов]]<ref>Roberts, Geoffrey (1992). [http://www.jstor.org/view/00385859/ap010173/01a00030/0 The Soviet Decision for a Pact with Nazi Germany]. ''Soviet Studies'' 44 (1), 57-78.</ref>. Со овој договор се нормализирале односите на двете земји и нивната меѓусебна трговија<ref>Ericson, Edward E. ''Feeding the German Eagle: Soviet Economic Aid to Nazi Germany, 1933-1941''. New York: Praeger, 1999. ISBN 0-275-96337-3.</ref>.
Ред 228:
 
 
И [[НацистичкаТрет ГерманијаРајх|Третиот Рајх]] и Советскиот Сојуз се спремале за војна, и покрај тоа што [[Сталин]] сакал да го избегне воениот судир со Германија<ref name="Isaev10">А. В. Десять мифов Второй мировой. — М.: Эксмо, Яуза, 2004, ISBN 5-699-07634-4</ref><ref>Mikhail Meltyukhov, ''Stalin's Missed Chance'', М. И. Мельтюхов ''Упущенный шанс Сталина: Советский Союз и борьба за Европу 1939-1941 гг. : Документы, факты, суждения.'' Изд. 2-е, испр., доп. ISBN 5-7838-1196-3 (second edition)</ref>. Сепак на [[22 јуни]] [[1941]] година, Германија го прекршила договорот и навлегла на територијата на Советскиот Сојуз. До крајот на [[ноември]] истата година, Германија ја зазела [[Украина]], а по ова ја започнала [[Опсада на Ленинград|опсадата на Ленинград]], по кој планот бил германската војска да се упати кон престолнината [[Москва]]<ref>Gilbert, Martin. The Second World War: A Complete History. 2nd ed. New York: Owl Books, 1991. ISBN 0-8050-1788-7.</ref><ref>Thurston, Robert W. & Bernd Bonwetsch (ed.). ''The People's War: Responses to World War II in the Soviet Union''. Urbana: University of Illinois Press, 2000. ISBN 0-252-02600-4.</ref><ref>Clark, Alan. ''Barbarossa: The Russian-German Conflict, 1941-1945''. New York: Harper Perennial, 1985. ISBN 0-688-04268-6.</ref>. Во [[битка кај Москва|битката кај Москва]], германските сили биле одбиени од советските, по кое Германците се реорганизирале и главно се насочиле кон југоисточниот дел од земјата. Победите во [[Битка кај Сталинград|Сталинградската битка]] и [[Битка кај Курска|Курската битка]] го покажале идниот резултат од [[Втора светска војна|Втората светска војна]]. По овие порази, Германија не била повеќе во состојба да води офанзивна војна, па иницијативата преминала во рацете на Советите<ref>Beevor, Antony. ''Stalingrad, The Fateful Siege: 1942-1943''. New York: Viking, 1998. ISBN 0-670-87095-1.</ref>. До крајот на [[1943]] година, [[Црвена армија|Црвената армија]] ги разбила германските сили кај [[Ленинград]], повратила голем дел од [[Украина]] и [[Западна Русија]] и навлегла во [[Белорусија]] <ref>Glantz, David M. & Jonathan M. House. ''When Titans Clashed: How the Red Army Stopped Hitler''. Lawrence: University Press of Kansas, 1998. ISBN 0-7006-0717-X.</ref>. До крајот на [[1944]] година, фронтот од Русија бил поместен во [[Источна Европа]]. Со огромна војска, советската армија се упатила кон територијата на [[Источна Европа]], зазимајќи го [[Берлин]] во [[мај]] [[1945]] година<ref>Beevor, Antony. ''Berlin: The Downfall, 1945''. 3rd ed. London: Penguin Books, 2004. ISBN 0-14-101747-3.</ref> НацистичкаТретиот ГерманијаРајх билабил целосно поразенапоразен.
 
Како дел од договорот кој бил потпишан на [[Јалта]], три дена по големата победа, Црвената армија извршила успешна инвазија во [[Манџурија]].<ref>Glantz, David M. ''The Soviet 1945 Strategic Offensive in Manchuria: ‘August Storm’''. London: Routledge, 2003. ISBN 0-7146-5279-2.</ref>
 
Иако Советскиот Сојуз од Втората светска војна излегол како победник, економијата на земјата била разорена. Во војната загинале 27.000.000 Совети<ref>This is far higher than the original number of 7 million given by Stalin, and, indeed, the number has increased under various Soviet and Russian Federation leaders. See Mark Harrison, ''The Economics of World War II: Six Great Powers in International Comparison'', Cambridge University Press, 1998, p. 291 (ISBN 0-521-78503-0), for more information.</ref>. Околу 1.700 градови и околу 70.000 населби биле целосно разрушени <ref>As evidenced at the post-war Nuremberg Trials. See Ginsburg, George, ''The Nuremberg Trial and International Law'', Martinus Nijhoff, 1990, p. 160. ISBN 0-7923-0798-4.</ref>Околу 13.000.000 советски граѓани станале жртва на репресивната политика на [[НацистичкаТрет ГерманијаРајх|Третиот Рајх]] <ref>Gerlach, C. «Kalkulierte Morde» Hamburger Edition, Hamburg, 1999</ref><ref>Россия и СССР в войнах ХХ века", М. "Олма- Пресс", 2001 год</ref>. Голем број од советските Евреи биле погубени. Романските единици учествувале во геноцидот на [[Евреи]]те од [[Одеса]]. За време на опсадата, [[Ленинград]] изгубил 27% од својата популација, а [[Псков]] и [[Новгород]] изгубиле една петина од населението. Голем број од руското население настрадало во [[Карелија]] односно во финските логори. Скоро цела територија била пустоштена од Германија. Како некоја одмазда за ова, истото го направиле и Русите по нивното повлекување<ref>[http://www.dw-world.de/dw/article/0,2144,1757323,00.html Final Compensation Pending for Former Nazi Forced Laborers]</ref>. Како последица од војната, милиони граѓани починале од глад или од недостаток на елементарна медицинска помош. Околу 3.500.000 (од вкупно околу 5.500.000) умреле во германските логори
<ref>{{цитирана веб страница|url=http://www.gendercide.org/case_soviet.html|title=Case Study: Soviet Prisoners-of-War (POWs), 1941-42|work=Gendercide Watch|accessdate=2007-07-22}}</ref><ref>"Soviet Casualties and Combat Losses in the Twentieth Century", Greenhill Books, London, 1997, G. F. Krivosheev</ref><ref>Christian Streit: Keine Kameraden: Die Wehrmacht und die Sowjetischen Kriegsgefangenen, 1941-1945, Bonn: Dietz (3. Aufl., 1. Aufl. 1978), ISBN 3-8012-5016-4</ref>.
 
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/wiki/Советски_Сојуз“