Алберт Сент-Ѓерѓи: Разлика помеѓу преработките

Во 1920-тата година станува асистент на Универзитетот за фармакологија во Лајден, од 1922 до 1926-та година работел на Физиолошкиот институт во Гронинген, во Холандија, а во 1927 година отишол на Кембриџ како Рокферелов соработник, работејќи со Хопкинс. Поминал една година и во Рочестер во Минесоти пред повторно да се врати на Кембриџ.▼

Како професор почнал да рабоди во 1931 година кога добил место на Универзитетот во Сегедин на катедрата за медицинска хемија, на иницијатива на тогашниот министер за наука, а во 1935-та година и на катедрата за органска хемија. По крајот на Втората светска војна, го презел местото на професорот по медицинска хемија на Универзитетот во Будимпешта, а во 1947-та година ја напуштил Унграрија, отишол во САД, каде што добил место на директор за истражување на институтот за истражување на мускулите во Масачусетс.▼

Истражувачката работа на Гронинген Алберт ја започнал во областа на ќелиско дишење, во која ја објаснил меѓусебната поврзаност на процесот на активирање на водород и кислород, и прв ја приметил улогата на ензимот kodehidraze и полифенол-оксидаза за физиолошки процеси во растителните клетки. При тоа го докажал постоењето на намалувачкиот агенс во растителните клетки и во животните, што покасно ќе го донесе до неговото најголемо откритие - киселината и открил дека пиперката (Capiscum annum) е богат извор на витаминот С. Со упорното истражување на патот на оксидацијата во живите организми, успеал да го докаже значењето на С4 киселината (меѓу кои се и овошни киселини како што се јаболкова и винска) како катализатор на биохемиски процеси во ќелиите. Неговата работа на биохемиска оксидација потполнета е со откривањето на флавинот. во 1938-та година своите интереси ги пресвртува кон истражување на физиологијата на мускулите и набрзо потоа откривајќи ги протеините пресудни за нивна контракција, актин и миозин, па комплексот во кои се меѓусебно поврзани. Истотака, докажал дека аденозин-трифосфат претставува директен извор на енергија на мускулната контракција. После овие откритија по прв пат се можело да се репродуцира најважната реакција која доведува до контракцијата на мускулите. Некои од неговите дела од овој период довеле до почетокот на користење на глицерин за презервација на биолошки препарати.▼

Сент Џерди беше ќлен на многу академски друштва, и претседател на Будимпештанската академија за наука и потпретседател на Унгарската академија за наука. Предавал како госински професор на Харвард во 1936-та година, и на Универзитетот во Лијежа, во Франција, 1938 година.▼